Note: Scroll down to read the article in Tamil & translation in English.
ஸ்ரீ APNSwamiயின் எழுத்தில்
“வரம் தரும் மரம்”
(அத்தி வரதர் வைபவம்)
பகுதி 24 – வகுளாபரணன் விருப்பம்
திருமங்கையாழ்வாரின் தெய்வீகத்தையுணர்ந்த சோழ அரசன், இனியும் அவரைப் பணிய வைத்துத், தான் அதிகாரம் செலுத்துவது தகாது என உணர்ந்தான். பாகவதோத்தமராகிய பரகாலனின் பாடல்கள் பக்தி ரசம் ததும்பி இந்த பூமியை வாழ்வித்திட வேண்டுமென விரும்பினான்.
“கலியனே! இனி இடையூரின்றி தங்களின் கைங்கர்யம் தொடரட்டும்“ என அவரைப் பணிந்து போற்றினான்.
பந்தங்கள் விலகியும், அரசுரிமையிலிருந்து விடுவித்துக் கொண்டும், ஆலிநாடன் இப்போது வாலி மாவலமாம் பூமியில் திவ்யதேசங்களில் வலம் வந்தார். அருளாளன் திருவடிகளில் சிறிது காலம் இளைப்பாற விரும்பினார். நம்மாழ்வார் பாடிய வரதனின் ‘துயரறு சுடரடி‘ தொழுதெழுதார்.
சிறிது காலம் சென்றதும் உள்ளத்தினுள் எழுந்த உந்துதலினால் ஆழ்வாரின் திவ்யமங்கள விக்ரகத்தை காஞ்சியில் எழுந்தருளப் பண்ண எண்ணினார். அதற்குரிய ஏற்பாடுகளை விரைந்து தொடங்கினார். பத்மாஸனத்தில் அமர்ந்து கொண்டு, இடது திருக்கையினை மடி மீது வைத்தும், வலது கரத்தில் உபதேச முத்ரையுடன், நம்மாழ்வாரின் விக்ரகத்தை வார்ப்பெடுக்க ஸ்தபதிகள் ஆவன செய்தனர். சுபமான முகூர்த்தத்தில் ஆழ்வாரின் வார்ப்பு திருமேனி உருவானது.
பக்திப் பரவசத்துடன் ஆழ்வாரை சேவிக்க நினைத்த பரகாலனுக்குப் பேரதிர்ச்சி!!
“ஐயோ! என்ன இது?”
ஆழ்வாரின் விக்ரகத்தில் உபதேச முத்திரை மாறியுள்ளது. ஆம்! உபதேசம் செய்யும் கோலத்தில் இருந்த அவரின் வலது கை, உட்புறம் மடிந்து, தனது நெஞ்சத்தின் மீது படிந்திருந்தது.
“உபதேசம் செய்யும் ஆழ்வாரின் கரம், தனது உள்ளத்தை நோக்கியுள்ளதே! நமக்கு உபதேசம் செய்யும் ஆழ்வார், தனது நெஞ்சத்தைக் காண்பிக்கிறாரே!”…. கலியனுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.
“ஏதாவது அபசாரம் நேர்ந்ததா? சில்ப சாஸ்த்ரங்களோ ஆகம விதிகளோ மீறப்பட்டனவா?”
“ஆழ்வாரே! திருவடிகளில் தஞ்சமடைகிறேன். உமது நெஞ்சத்தின் கருத்தினை ஆளிட வேண்டும்“ எனத் தொழுதார் கலியன்.
“என்னவாயிற்றோ தெரியவில்லை.. ஆழ்வாரின் திருவுள்ளமும் புரியவில்லை…“ என நினைத்தவராக அன்று முழுதும் உபவாசம் இருந்தார் மங்கைமன்னன். இரவுப்பொழுது முழுதும் ஆழ்வாரின் த்யானம்தான். “வகுளாபரணா! சடகோபா! காரிமாறா!” என வாய் ஓயாமல் ஆழ்வாரின் திருநாமஜபம் செய்து கொண்டிருந்தார்.
எப்போது உறங்கினார் என்பது தெரியாது. உறக்கத்தில் உண்டானது ஒரு தெய்வீக உணர்வு. வேதம் தமிழ்செய்த மாறன் சடகோபன், மானவேல் கலியனின் கனவில் தோன்றினார்.
“மாண்பில் சிறந்த மங்கையர்கோனே! மனக்கலக்கம் எதற்கு?” மகிழ்மாறன் மந்தகாசப் புன்னகையுடன் வினவினான்.
“பைந்தமிழ் பாசுரங்களைப் பாடிய எம் பரம! வேதம் தமிழ்செய்த வகுளாபரணா! இஃதென்ன விபரீதம்? தேவரீர் திருமேனியை, நினைத்தபடி என்னால் வடிக்க முடியவில்லையே!” – கலியன்.
“அருள்மாரி கலியனே! நீர் நினைத்தபடியா? அல்லது நான் நினைத்தபடியா!” – ஆழ்வாரின் கேள்வி புரியாமல் திகைத்தார் திருமங்கைமன்னன்.
“நீர் நினைத்தது உமக்கு உபதேசிக்கும்படியான கோலம். ஆனால் நாம் விரும்பியது…. ‘துயரறு சுடரடி தொழுது எழு என் மனனே…‘ என்ன இப்போது புரிகிறதா?” – மாறனின் மோகனப் புன்னகையில் தன்னை மறந்த கலியன், மெதுவாகத் தலையசைத்தார்.
“பிறகென்ன! எம் விருப்பத்தின்படி இந்த விக்ரகத்தின் ப்ரதிஷ்டை நடைபெறட்டுமே!” என்ற காரிமாறன் கனவிலிருந்து மறைந்தார்.
“ஆழ்வாரின் நான்கு ப்ரபந்தகளுக்கு நல்லதொரு வ்யாக்யானமாக நாம் ஆறு ப்ரபந்தங்களைப் பாடினோமே! ஆனால் ஆழ்வாரின் திருவுள்ளம் அறியாமல் போனோமே!” என திகைத்தார் திருமங்கைமன்னன்.
ஆம்! திருவிருத்தம், திருவாசிரியம், திருவாய்மொழி, திருவந்தாதி எனும் நம்மாழ்வாரின் நான்கு ப்ரபந்தங்கள் ருக், யஜுர், சாம, அதர்வண எனும் நான்கு வேதங்களாகும். அதற்கு, பெரியதிருமொழி, திருக்குறுந்தாண்டகம், திருநெடுந்தாண்டகம், சிறியதிருமடல், பெரியதிருமடல், திருவெழுக்கூற்றிருக்கை எனும் திருமங்கையாழ்வாரின் ஆறு ப்ரபந்தங்களும் வ்யாக்யானம் என்பர் பெரியோர்.
உயர்வற உயர் நலம் உடையவன் யவனவன்
மயர்வற மதி நலம் அருளினன் யவனவன்
அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி யவனவன்
துயரறு சுடரடி தொழுதெழு என்மனனே!
– திருவாய்மொழி (1-1-1), நம்மாழ்வார்
என்று தொடங்குகிறது திருவாய்மொழி. அதன் கடைசி வரிகள் “ துயரறு சுடரடி தொழுது எழு என் மனனே!” என ஆழ்வார் தனது நெஞ்சத்தை நோக்கிக் கூறுவதாக அமைந்துள்ளது. த ற்போது கலியனின் கனவில் ஆழ்வார் தோன்றி, தனக்கு விருப்பமானதைத் தெரிவித்தார். அதன்படி பார்த்தால் நம்மாழ்வார் திருவாய்மொழியின் முதல் நூறு பாடல்களை வரதன் விஷயமாகவே அருளியது தெள்ளென விளங்குகிறது.
வரதனின் திருவடியன்றி வேறு புகலறியாத ஆழ்வார், தனது நெஞ்சத்தில் கைவைத்து, தனது உள்ளக் கருத்தை உலகோர் அறிய வேண்டுமென்று ஆசைப்பட்டார்.
அதனால்தான் கலியன் வடித்த ஆழ்வாரின் சிற்பம், கைமாறிய கோலத்தில் காட்சி தந்தது.
இவ்வுண்மையை நன்கு தெளிவாகப் புரிந்து கொண்ட ஆலிநாடன், உடனடியாக ஆழ்வாரின் தெய்வீகத் திருவுருவை நம்மாழ்வார் விரும்பிய நிலையிலேயே ப்ரதிஷ்டை செய்தார். அந்தத் திருவுருவமே இன்றும் நாம் சேவிக்கும் மகிழ்மாறனின் எழிலுருவம்.
ஆசார்யர்களும் அருளாளனும்
நாதமுனிகளுக்குப் பின்பு ஸ்ரீவைஷ்ணவ ஸம்ப்ரதாய ஆசார்யரான ஆளவந்தார், தனக்குப் பின்னர் இந்த ஸத்ஸம்ப்ரதாயத்தைக் காப்பாற்ற ராமாநுசனைத் தந்தருள வேண்டும் என்று வரதனிடம் சரணாகதி செய்தார். ஸ்வாமி ஸ்ரீராமாநுசரின் ஆசிரியரான யாதவப்ரகாசர் மூலமாக வந்த பல ஆபத்துக்களிலிருந்தும் வரதன் காப்பாற்றியதை, குரு பரம்பரைகள் விரிவாக விளக்குகின்றன. ராமாநுசரிடம் வரதனுக்குத் தாயின் பரிவுண்டு என்பதை நாம் பல சந்தர்ப்பங்களில் காணலாம். ஸ்வாமி ஸ்ரீதேசிகன் யதிராஜ ஸப்ததியிலும் இச்சரித்ரங்களைக், கல்லும் கரையும் வண்ணம் சாதித்துள்ளதை ரஸிகர்கள் கட்டாயம் அநுபவிக்க வேண்டும்.
கச்சதனில் கண்கொடுக்கும் பெருமாள்
மஹாபாபியான சோழராஜாவினால் கண்ணிழந்த கூரத்தாழ்வான், தன்னாசார்யர் ஸ்ரீபாஷ்யகாரர் நியமனத்தால் வரதனை வேண்டி திவ்யமான கண்பார்வை பெற்றார் என்பது வரலாறு. ‘கச்சிதனில் கண்கொடுக்கும் பெருமாள்‘ என்று ஸ்ரீஸ்வாமியும் இதனை சாதிக்கின்றார். திருக்கச்சிநம்பிகள் மூலம் ஆறுவார்த்தைகள் அருளி ஸ்ரீவஷ்ணவ ஸித்தாந்தத்தை நன்கு நிலைநிறுத்தியவன் வரதன்.
உய்யும் ஆறு
- ஸ்ரீமானான நாமே பரதத்வம்.
- இத்தரிசனம் (ஸம்ப்ரதாயம்) ஜீவ, பரமாத்ம பேதமே.
- ப்ரபத்தியே என்னையடையும் உபாயம்.
- அந்திம ஸ்ம்ருதி அவச்யமில்லை.
- தேஹாவசானத்தில் (இச்சரீரத்தின் முடிவில்) மோக்ஷம்.
- பெரியநம்பிகளை ஆச்ரயிப்பது.
இதனை ஸ்ரீமணவாளமாமுனிகள், தானருளிய ஸ்தோத்ரத்தில் குறிப்பிடுகிறார் :
ஸ்ரீகாஞ்சீ பூர்ணமிச்ரேண ப்ரீத்யா ஸர்வாபி பாஷிணே |
அதீத அர்ச்சா வ்யவஸ்தாய ஹஸ்த்யத்ரீசாய மங்களம் ||
என்று. ஸ்வாமி ஸ்ரீராமாநுசருக்குப் பின்பு நடாதூரம்மாள், சுதர்ஸன சூரி, அப்புள்ளார் என்று பல மகான்கள் வரதன் திருவடியில் அவரதரித்துள்ளார்கள். அதில் நம் ஸ்ரீஸ்வாமி தேசிகன், “வளர்த்ததனால் பயன்பற்றேன் வருகவென்று“, வரதனால் அபிமானிக்கப் பெற்ற கிளியாக, வாரணவெற்பின் மழைமுகில்போல் நின்ற மாயவனையன்றி தேவுமற்றொன்றறியாதவராய்த் திகழ்ந்தார்.. ஸ்வாமி ஸ்ரீதேசிகன் திவ்யசூக்திகளின்றி நாம் வரதனை அநுபவித்தால் அது அவன்தன் திருவுள்ளத்திற்கு உகப்பானதாகவிருக்காது. அனேக திவ்யப்ரபந்தங்களாலும், ஸ்தோத்ரங்களாலும் தேசிகன், தேவாதிதேவனை உள்ளம் உருகி அநுபவிக்கின்றார். எந்தத் திவ்யதேசத்திற்குச் சென்றாலும் வரதன் நினைவின்றி ஸ்வாமிக்கு வேறில்லை. ஏன்….. அத்திவ்யதேசங்களில் ஸ்ரீஸ்வாமிக்கு விருப்பமில்லையென்றே கூறலாம். இதனை அத்புதமானதாரு பாசுரத்தால் வர்ணிப்பதைப் பார்க்கலாம்…..
பத்திமுதலாமவற்றில் பதியெனக்குக் கூடாமல்
எத்திசையுமுழன்றோடி இளைத்துவிழும் காகம்போல்
முத்திதரும் நகரேழில் முக்கியமாம் கச்சிதன்னில்
அத்திகிரி அருளாளர்க்கு அடைக்கலம் நான் புகுந்தேனே.
– அடைக்கலப்பத்து (1), ஸ்ரீஸ்வாமி தேசிகன்
பகவத் ராமாநுஜர் ஸ்ரீரங்கத்தில் நம்பெருமாள் ஸன்னிதியில் சரணாகதி செய்தாலும், அங்கும், அர்த்திகல்பக, ஆபத்ஸக, ப்ரணதார்த்திஹர என்றே அநுஸந்தித்தார். அவரின் மறு அவதாரமான நம் ஸ்வாமி, வரதன் திருவடியில் நேரிடையாக சரணாகதி செய்து, இதுவே மோக்ஷமெனும் பெரும் பயன் பெறும் வழியென்று காட்டினார். இதையடியொற்றியே
வாழி சரணாகதியெனும் சார்வுடன் மற்றொன்றை
அரணாகக் கொள்ளாதார் அன்பு
என்கிறார் ஸ்வாமி.
எத்தனையோ திவ்யதேசங்கள் ஸஞ்சாரம் செய்திருந்தும், தேவப்பெருமாள் திருவவதரித்த வரலாற்றை மட்டும், புராணத்தை அடியொற்றி ஒரு தனி ப்ரபந்தமாக ஸ்ரீதேசிகன் அருளியிருப்பதிலிருந்தே, அவருக்கு வரதனிடமுள்ள பேரன்பு புலனாகின்றது. வரதனின் திருமேனி வர்ணனம், திருவாபரணங்கள் அழகு, காஞ்சியின் பெருமை, வையம் போற்றும் வைகாசி உற்சவத்தில் வரதன் வாகனப் புறப்பாடு என்று தேசிக ஸ்ரீசூக்திகள், தேவாதிராஜனின் திவ்யாம்ருதத்தை நமக்கு வாரி வழங்குகின்றன.
இன்னும் எத்தனையோ அற்புதங்களை வரதன் நிகழ்த்தியுள்ளான். இன்றைக்கும் இக்கலியில், தன் பக்தர்களுக்கு அபீஷ்டங்களை வாரி வழங்குபவனாக, ஸ்ரீஸ்வாமி சாதித்தபடி, வாரண வெற்பின் மழை முகிலாகக், கேட்டதைக் காட்டிலும் அதிகமாகத் தருகிறான்.
மாம் மதீயம் ச நிகிலம் சேதனா சேதனாத்மகம் |
ஸ்வ கைங்கர்யோபகரணம் வரத ஸ்வீகுரு ஸ்வயம் ||
– ந்யாச தசகம் (7), ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகர்
அன்புடன்,
ஸ்ரீ ஏபிஎன் சுவாமி.
******************************** முற்றும்***********************************
Varam Tharum Maram
(Athi Varadar Vaibhavam)
Part 24 – The wish of Vakulaabaranan
Seeing the greatness of Thirumangai Azhwar, the king realized that he made a mistake and should not try to rule over him anymore. He also wished that the Bhakti-filled divine songs of Kaliyan should grace the earth and make it a better place for people to live.
“O Kailyan! May your service continue henceforth without any interruption, “ said the king and bowed before him.
Without the shackles of relationships and kingdom, Kailyan moved freely around Bharatham and visited every divyadesam where he sang the praise of the presiding deity of that place. He wished to take some rest at the lotus feet of Varadan and followed the verse of Nammazhwar – “Thuyar aru sudaradi thozhuthu ezhu en manane.”
Soon, Kaliyan wished to consecrate the idol of Nammazhwar in Kanchi and he began preparing for the same. He instructed sculptors to cast the Nammazhwar idol in a padmasana pose with his left-hand on his thighs and right-hand displaying the upadesa mudra. When the idol was ready, Parakalan (Kaliyan) went to pray to Nammazhwar and he was shocked to see that the upadesa mudra was in the wrong hands! Instead of the right-hand, the upadesa mudra was in the left-hand while the right-hand was folded and kept near his heart.
Kaliyan was confused because the hand that does upadesam is pointing to the heart. Why is Azhwar pointing his hand to his heart, wondered Kaliyan. ‘Did something wrong happen? Was any sastram related to sculpture or agamas violated?; thought Kaliyan.
Feeling bad and confused, Mangai Mannan fasted the entire day and was meditating on Azhwar all through the day and night. He kept chanting Azhwar’s names, “Vakulaabarana! Sadagopa! Kaarimara!”
Saying these names, Azhwar had dozed off without his knowledge and in his dreams, he experienced a unique feeling as Sadagopan, the author of Tamil vedas, came in Kaliyan’s dreams.
“O MangayarkOne! why are you confused?” asked Nammazhwar with a smile.
“O Vakulaabarana! The One who sang a thousand verses! The writer of Dravida Vedam! I’m confused because I’m unable to sculpt your body correctly.” – Kaliyan.
“O Kaliyan! What is correct? The image of myself according to what’s in your mind or mine?” Unable to understand this question, Kaliyan stood bewildered.
Sadagopan went on. “You wanted an idol where I give upadesam to you. But I wanted an idol that depicts the verse – ‘Thuyar aru sudaradi thozhuthu ezhu en manane’. Do you understand now?” Kaliyan gentle nodded his head and the whole episode dawned on him now.
“Let this consecration happen according to my wish then!” said Nammazhwar and disappeared from Kaliyan’s dream.
Kaliyan felt bad because he did not understand what was in Nammazhwar’s mind despite singing six prabandhams for Nammazhwar’s four works. Yes1 Nammazhwar wrote four works – Thiruviruttam, Thiruvaasiriyam, Thiruvaaymozhi, and Thiruvandaadhi that are the tamil versions of Rig, Yajur, Sama, and Atharvana vedas respectively. Kaliyan wrote six works explaining the same and they are Periya thirumozhi, Thirukurunthaandagam, Thirunedunthaandagam, Siriya Thirumadal, Periya Thirumadal, and Thiruvezhukkutrirukkai.
The first verse of Thiruvaaymozhi goes like this,
“Uyarvara uyar nalam udaiyavan evan avan
Mayarvara madhi nalamarulinan evan avan
Ayarvaru amarargal adhipadhi evan avan
Thuyar aru sudaradi thozhuthu ezhu en manane
- Thiruvaaymozhi (1-1-1)
The last lines of this verse seem like Azhwar is pointing to his own heart and saying to it. When you put together this line, as well as, the words told by Nammazhwar to Kaliyan in his dream, it is clear that Nammazhwar’s first 100 pasurams are about Varadan.
Azhwar knew that there is no other refuge except Varadan’s feet and this is why he kept his right-hand in his heart to tell the world what he meant in the first 100 pasurams. This is also why Kaliyan’s idol had upadesa mudra in the left-hand.
After understanding this, Kaliyan had no more confusion and he immediately consecrated the idol according to Nammazhwar’s wish. This is the same idol that continues to bless us in Kanchi even today.
Acharyas and Arulaalan
Alavandhar, who followed in the footsteps of his grandfather Nathamunigal, surrender at the feet of Varadan and asked Him to appoint Ramanuja as the next acharya of this great Sathsampradayam.
Our guru paramparai clearly describes the way Varadan protected Ramanuja from the many troubles that came through his guru, Yadavaprakashar. From many incidents, we can also infer that Varadan had a motherly affection for Ramanujar. Swami Vedanta Desikan describes all these incident in his work called Yathiraja Saptathi. All of you should read this work to truly experience the way swami vedanta Desikan has described these incidents.
The Lord who Grants Eyes
Koorathazhwan lost his eyesight due to the atrocities of the then Chola king. Later, under the instructions of his acharya Ramanuja, he got a divine sight of his acharya, Perumal and Thayar. This is why Varadan is known to grant eyesight for all those who worship Him.
Exalted six Principles
Varadan explained the six principles of Vishishtadvaitam to Ramanuja and thorugh him to the world. These words were said by Varadan to Thirukachchinambigal who in turn, passed it on to Ramanujar. The six principles are:
- Sriman Narayana is the Para thathvam
- This sampradayam differentiates between Jeevatma and Paramatma.
- Prapatti is the only way to reach Me
- There is no need to think of Me in your last breath (Anthima smrithi)
- Moksham is guaranteed at the end of this birth
- Take Periya Nambi as your Acharya.
These words have been explained by Manavala Maamunigal in this stotram.
ShriKanchi poornamishrEna preethya sarvaapi bhaashinE |
Atheetha archaya vyavasthaya hasthyathreeshaya mangalam ||
After Ramanujar, many great Acharyas such as Nadadur Ammal, Sudarasana suri and Appullar were born at the feet of Varadan. Out of them, Swami Vedanta Desikan shone as an exemplary parrot who knew none other than Varadan. This is why we can never experience Varadan without reading and understanding the works of Swami desikan because in all his works, Swami Desikan portrays Varadan and his divine qualities in the most lucide and realistic way possible.
Though Swami Desikan traveled to many places, his thoughts were only about Varadan. Why? We can even say that it’s because Swami Desikan had no interest to go elsewhere other than Kanchi, but was forced to, due to circumstances. This mindset of Desikan is best explained in this pasuram from Adaikala pathu.
Pathi mudhalaam mavathil , pathi yenakku koodamal,
Yethisayum uzhandru odi ilaithu vizhum kakam pol,
Muthi tharum nagar ezhil mukkiyamaam kachi thannil,
Athigiri arul aalarkku , adaikaalam naan pugundhene.
- Adaikala pathu (1)
Though Ramanujar did Saranagathi to namperumal in Srirangam, he said Arthikalpaka, Aapathsaka, and Pranathaarthihara. Swami Desikan, who is an incarnation of Ramanuja, did saranagathi directly at the feet of Varadan and showed to the world that this is the path for moksham. This is evident in this sloka by Swami Desikan.
Vaazhi saranagathi ennum saar vudan matrondrai aranaaga kollathaar anbu.
Though Swami Desikan traveled to many divya desams, he has written many granthas exclusively on Varadan and this goes to show the special love and affection he had for Varadan. He describes the beauty of Varadan’s body, the opulence of His jewels, the beauty of Kanchi, the splendor of Vaikasi Visakam festival and more through this many works.
This is not the complete list of miracles done by Varadan. There are so much more.
Even today, in this Kaliyugam, Varadan continues to bestow unlimited boons to His devotees. As Swami Desikan rightly said, He is the cool shade that can protect us from blistering heat and can give us all that we want and more.
Maam matheeyam cha nikilam chEtana chEtanaathmakam |
Sva kainkaryOpakaranam varada sveeguru svayam ||
- Nyasa Dasakam (7) written by Swami Vedanta Desikan
******************************** THE END***********************************
–Translation by Sri APN Swami’s Shishyas based on the original Tamil article by Sri #APNSwami
Sri APN Swami 