This article has both the Tamil version written by Sri APN Swami and its English translation done by his students.
ஆநந்தார்ணவம் | Ocean of Bliss
எம்பெருமானின் அரும்பெரும் குணங்களை அனுபவிப்பதில் ஈடுபாடு கொண்டவர்களுக்கு இவ்வுலகின்பால் ஈர்ப்பு என்பது இல்லாமல் போகும். “தனிமையில் இனிமை காணலாம்” எனும் கட்டுரையில்; யோகியானவன் எவ்விதம் பகவத் த்யானத்தால் ஆத்மலாபம் பெறுகிறான் என்றும், அவிவேகிகளான சாமான்யர்கள்; தங்களையும் உணராமல், தங்களின் உள்ளே ஸர்வஸாக்ஷியான எம்பெருமானையும் உணராமல் பிறரின் கார்யத்தை குறை கூறுவதிலேயே ஆத்ம நிறைவு அடைவதையும் பார்த்தோம். தற்போது கிடைத்துள்ள இந்த தனிமையான காலம் அவனிடம் அதிகமான நெருக்கத்தை உண்டாக்குகிறது என்பதை நினைக்கும்போது ஓர் ஆநந்தானுபவம் ஏற்படுகிறது.
இது போன்ற அனுபவங்களால் தான்; தேவபெருமாளை சேவித்த சுவாமி தேசிகன் “வைகுண்டமும் தனக்கு வேண்டாம்” என்றார் போலும். இங்கொரு முரண்பாடுண்டு. “வைகுந்தம் புகுவது மண்ணவர் விதியே” என்பதற்கு மாறாக ஸம்ப்ரதாய ஸ்தாபகரான தேகிகனே வைகுண்டத்தை வெறுக்கிறாரே! ஐயையோ! இது சரியா? மேலும், “முக்தர்களின் அனுபவத்தை இங்கேயே (திருமலையிலேயே) பெறுகிறேன்” என்னும் போது ஸித்தாந்தத்துக்கு விரோதமான ஜீவன் முக்தியைச் சொல்கிறாரே! இதுவும் விரோதமில்லையா? என கேள்விகள் எழும்.
பகவத் விஷய அனுபவ ரசனைகளில் மட்டும் பொழுதுபோக்கும் விவேகிகளான ரசிகர்கள் இதன் ஆழ்பொருளை நன்கு சுவைத்திடுவர். பக்தியின் அனுபவ பரிவாஹத்தால் தனது ஆனந்தத்தை வெளியிடும் போது, மஹான்கள் இதுபோன்ற ஸ்வாநுபவங்களைத் தெரிவிக்கின்றனர். இது போன்று பலவிடங்ககளில் அனுபவ ரச ப்ரவாகத்தைக் காணலாம்.
“பரமபதம் சென்றால் என்ன செய்வீர்?” என்று ஒருவர் பராசரபட்டரிடம் கேட்டாராம். அதற்கு பட்டர் “அங்குள்ள வாசுதேவன் நமது ரங்கநாதனைப் போன்று சேவை தரவில்லையென்றால், பரமபதத்தை முறித்துக் கொண்டு குதித்துவிடுவேன்” என்றாராம். மீண்டும் திரும்பி வருதல் இல்லாத நலமந்தமில் நல்நாட்டிற்குச் சென்றவர் இப்படியும் திரும்பிவருவரா? என ரசிகர்கள் கேள்வியா கேட்பர்? பட்டருக்கு ரங்கனிடம் உள்ள ஈடுபாட்டையன்றோ ரசித்திடுவர்.
“ஆங்கு ஆராவாரம் அது கேட்டு அழலுமிழும் பூங்கார் அரவணை” எனும் பாசுரத்தின் அர்த்தத்தை அனுபவித்தவரே அறிந்திடுவர்.
வைகுண்டத்தில் நித்யமுக்தர்கள் சாம கானம் செய்கின்றனராம். (பாற்கடல் என்றும் சொல்வர்) அந்த சப்தம் கேட்ட அரவரசன், இது ஏதோ அசுரர்களின் ஆரவாரம் என வெகுண்டு அக்னி ஜ்வாலையான தனது விஷாக்னியை வெளிப்படுத்துகிறானாம். திருமெய்யம் எனும் திவ்யதேசத்து எம்பெருமானை சேவிக்கும் போது பாம்பணையான் திருமேனியும், அங்கு படந்துள்ள விஷாக்னியும் நன்கு சேவையாகுமே.
(இங்கு த்ரிவிக்ரமாவதார கொண்டாட்டம், அல்லது பூலோகத்தில் அசுரர்களின் கூச்சல் என பலபடியாக மஹான்களின் வ்யாக்யானம் உள்ளது)
“இஃதென்ன பைத்தியகாரத்தனம். என்னவாயிற்று இந்த ஆதிசேஷனுக்கு? பரமபதத்தில் எப்படி சுவாமி அசுரர் புகுவர்?” என்று பட்டரிடம் கேள்வி கேட்டனர்? சந்தேகங்கள் ஏற்படின் தங்களுக்குத் தோன்றிய வகையில் பேசிக் கொண்டிராமல் பெரியோர்களிடம் தெளிவு பெறுவதன்றோ ஏற்றம்! அதனால் இக்கேள்வியை ஸ்ரீபராசரபட்டரிடம் கேட்டனர். அதற்கு பட்டர் – “நித்யஸூரிகளில் சேர்ந்த ஆதிசேஷனுக்கும் இத்தகைய ப்ரமம் வருவதற்கு “அஸ்தாநே பய ஸம்சயம்” – அதாவது அதிகமான பொங்கும் பரிவு காரணம்” என்றார்.
பெரியாழ்வார் பல்லாண்டு பாடியதும் இதுபோன்றதே. இதற்கு “ஸ்நேஹாத் அஸ்தாந ரக்ஷா வ்யஸநிபி: அபயம்” எனும் பட்டரின் ஸ்ரீசூக்தியையும் ப்ரமாணமாகக்காட்டிடுவர். இதை ரசிப்பதில் நாமெதற்கு அஸஹிஷ்ணுக்களாக வேண்டும். கருடனுக்கும், எம்பெருமானுக்கும் ஏற்பட்ட கருத்து வேற்றுமை, ஆதிசேஷன் மீது சந்தேகம் கொண்டு எம்பெருமான் எதிரில் கருடன் நிற்பது இதுபோன்ற பல ரசனையான பரமபதத்துக் கதைகளை நாம் ஸ்தோத்ரமாகவும் பாடிவருகின்றோமே! சில க்ஷேத்ரமாஹாத்ம்யங்களில் அனந்தன், கருடனுக்கு ஏற்பட்ட அபிப்ராய பேதங்களுமுண்டல்லவா.
“இளவரசு பட்டமேற்ற அரசகுமாரன் அந்தப்புரத்தில் யுவதிகளுடன் இருக்கும் காலம், தகப்பனார் ஸ்தானத்திலிருக்கும் ஒரு மூத்த மந்த்ரி அங்கு வந்தால் அவரிடம் எவ்வளவு பவ்யத்துடன் இளவரசன் நடப்பானோ! அது போன்று விஷ்வக்சேநரைக் காணும் எம்பெருமான் நிலை என்னும் இத்தகைய ரஸ ஆஹ்லாத விஷயத்தில் அருந்துதமாக அர்த்தம் கொள்வாரும் உண்டோ!
விரஜையின் காவல்காரனாக தனது ஆசார்யன் ஆதிவண் சடகோபஸ்வாமியைப் பாடிய அன்னமாசார்யாரின் கீர்த்தனை அகில உலகப் புகழ் பெற்றதன்றோ! ஒரு சேதனன் ப்ரபத்தி செய்துக் கொள்ளாமல் “டிமிக்கி” கொடுத்து அர்சிராதி கதியில் சென்றாலும், விரஜையின் கரையில் அவனுக்கு சரணாகதி செய்து வைப்பவர் எமது ஆசார்யர் என நாற்பத்தைந்தாம் பட்டம் ஸ்ரீமத் அழகிய சிங்கரின் ஆஹ்லாதகரமான (டிமிக்கி என அழகிய சிங்கர் அழகுடன் ஸாதித்தாகும்) உபந்யாஸத்தை ஆனந்தமாக அனுபவித்தவர் “இது இப்படி உண்டா?” என்று சித்தம் தடுமாறுவாரோ ?
விரோசனன் வைரக்ரீடத்தை அபகரித்த கதையும், சுத்த ஸத்வத்தில் பெருமாளும், பிராட்டியும் (கார்ய வைகுண்டமாகக் கொண்டாலும்), சண்டையிட்டுக் கொண்டு பிரிந்த வேங்கடாசல மாஹாத்ம்யத்தையும் பாராயணம் செய்வதன்றோ நற்போது போக்கு.
அர்ச்சாவதார அழகில் ஈடுபட்டு, வைகுண்டம் வேண்டாமென்ற கலியன் “ஏரார் முயல்விட்டு காக்கைப்பின் போவதே” (அத்யந்த போக்யமான முயல் மாமிசம் ருசிக்கக்கிடைக்க, காக்கை மாமிசத்தை ஆசைப்படுவதே) என்றாரே! இதனை ஆபாசம் என்பவர்கள் உலகில் உண்டோ?
“வராஹ ருதி ராபேண சந்தனேந” என்று பன்றியின் ரத்தம் போன்ற நிறத்தையுடைய சந்தனத்தை, வால்மீகி ராமன் திருமேனியில் வர்ணித்தபோது வையகம் கொண்டாடுகிறதே.
“த்வம் மே அஹம் மே” எனும் பட்டரின் ச்லோகத்தில் ஈரவாடையுடன் ரங்கநாதன் கற்பூரத்தை அணைத்து சத்யம் செய்யும் கற்பனையை, ஆத்ம விவேகத்திற்கான ப்ராமணமாகத்தானே பெரியோர் கைக்கொள்கிறார்.
“பெருமாள் எடுத்த மோஹினி ரூபத்தை கண்டு தன்னையே புருஷனாக பாவித்து ஸர்வஜ்ஞையான பெரிய பிராட்டியும் மதிகலங்கினாள்” எனும் கடிகாசத அம்மாளின் கூற்றினை அறிஞர் பெருமக்கள் அறிந்து ஆனந்தம் அடைகின்றனர்.
கொடுமையான இக்காலத்திலும், இன்னும் சில தினங்களில் நமது வாழ்வு என்னவாகப் போகிறது (“மின்னின் நிலையில மன்னுயிர் ஆக்கைகள்”) என்பதற்கேற்ப உள்ள சமயத்தில், இதையெல்லாம் நினைத்து தனிமையிலே இனிமை காண வைக்கும் தயவான் எம்பெருமானை இன்னமும் அனுபவிக்கலாம்.
இப்படி அனுபவ ரஸ பரிவாஹமான அர்தங்கள் பலவும் பரவிக்கிடக்கும் ஸத்ஸம்ப்ரதாயத்தை ஸதாஸர்வகாலமும் அனுபவித்திட எம்பெருமான் க்ருபை புரிந்துள்ளான். இந்த ஆனந்தார்ணவ நிர்மக்னர் களுக்குக் கிடைத்த வாய்ப்பு, பரபுருஷ நிந்தனாபிநந்தனர்களுக்கும் கிடைத்திட வேண்டுமென்றோ ப்ரார்த்ததனை. உலகம் முழுவதும் பெரும் அச்சுறுத்தலில் முடங்கிக் கிடக்கும் இக்கொடிய வேளையிலாவது, பிறந்த பயனைப் பெற்றிட பெருமானையே நினைப்போம். அந்தர்யாமியை ஆராதிப்பதை விடுத்து அநர்த்தப்படுவது கூடுமோ?
இந்த சமயத்தில் வாழ்வாதாரம் மிகக் கடுமையாக பாதிக்கப்பட்டுள்ளோருக்கு, நம்மால் இயன்ற உதவிகளை செய்திடுவோம். கடினமான இந்த இருபத்தோரு நாட்களை நல்லவிதமாகக் கழித்து, தேசத்தின் க்லேசத்தை எம்பெருமான் நீக்க வேணுமென்று ப்ரார்தனை செய்வோம்.
ஜய் ஹிந்த்
– ஸ்ரீஏபிஎன் சுவாமி
24/03/2020
Ananthaarnavam | Ocean of Bliss
What is Bliss? Understanding it through the experiences of the exalted
Those who are eager to enjoy the bliss of Perumal’s divine qualities will have no interest whatsoever in the material pleasures of the world.
In the earlier article titled “Benefits of Self-Quarantine” posted in our blog, we saw how Yogis gain strength by meditating on Perumal. But ordinary people who have limited knowledge neither understand themselves nor the Perumal inside them and spend their time finding fault in others. But when you use this available time to understand Him and to get closer to Him, you’re sure to enjoy a unique feeling of happiness/bliss. Swami Desikan felt this bliss while praying to Devarajan and this is why he exclaimed that he doesn’t even want SriVaikuntam!
Can you spot the irony here? It is always said that the ultimate goal of every Jivatma is to get moksham (salvation) and reach SriVaikuntam. But Swami Desikan seems to reject this notion here. Is this correct? Also, Swami Desikan says that he is able to feel the bliss of mukthas (Jivatmas who have attained moksham) at Thirumalai itself. Isn’t this also against the established path for Jivatmas?
In reality, those who spend their time in His thoughts will be able to relate to and understand the experience that Swami Desikan is talking about. Great people tend to use such expressions to explain their feeling of bliss to the world and we can see such expressions in many places and by many people.
Once, a person asked Parasara Bhattar what he will do after reaching Paramapadam. For that, Bhattar said that if the Para Vasudevan who resides there doesn’t give darshan like Ranganathar, he will jump back to earth! Is this possible? Will you question whether it is possible for someone who went to Srivaikuntam to jump back to earth? No. You would rather enjoy the devotion that Bhattar has on Ranganathar, right?
Those who immerse themselves in the biographies of great people will know countless such experiences. In fact, this bliss can be best enjoyed by those who understand the nuances of the pasuram “AngAravAram adhu kEttu azhal umizhum pUngAraravaNai.”
This means, hearing the sama veda recitation of Nithyasuris in SriVaikuntam, Adiseshan mistakes it to be an attack by the asuras and spits out poison that resembles huge balls of fire. Even today, when you take the darshan of Perumal in the divya desam called ThirumEyam you can see the snake body of Adiseshan and the balls of poisonous fire surrounding it.
(Thrivikrama avataram is celebrated here. This is also explained by great scholars as the step-by-step annihilation of asuras on earth).
“What is this madness? What happened to this Adiseshan? How can Asuras enter SriVaikuntam?”, asked a few people to Bhattar. This is the right way to ask a question because instead of talking and criticizing it among themselves, they approached a revered teacher like Bhattar and asked him to clarify. Bhattar answered, “Even Nithyasuris like Adisheshan experience this bliss because of “AsthAne bhaya Samshayam” ( the boundless love they have for Perumal).”
Another example is the Pallandu pasuram sung by Periyazhwar and for this, our elders show Bhattar’s SriStuti called “SnEhaath asthana raksha vyasanipihi abhayam” as the proof. Why should we shy away from enjoying them? The difference of opinion between Perumal and Garudan and the suspicion that Perumal had on Adiseshan as a result of which Garuda stands in front of Him are some enjoyable stories of Paramapadam that we sing as stotrams even today! One can find the difference of opinions of Garudan and Ananthan in some Kshetra puranas as well.
Perumal’s reaction to Vishwaksenar’s actions is similar to a recently-crowned prince fearing the entry of an elderly minister (in his father’s stature) into his private quarters when he is engaged in youthful activities. Can someone misinterpret this comparison?
Annamacharya, who sang the praise of his guru Adivan Sadagopan, the doorkeeper of Viraja river, is famous among his soul-stirring Kirtanas (songs). Once HH 45th pattam Srimad Azhagiyasingar said in his upanyasam that those who cheated and entered the Archiradhi margam are caught by Adivan Sadagopan and he does saranagathi to those Jivatmas to ensure that they can enter SriVaikuntam. Will anyone even question how this is possible?
We have heard stories about how Virochanan stole the diamond crown and how Perumal and Piraati fought and separated in the enjoyable Venkatachala Mahatmiyam.
We also know how Kaliyan (Thirumangai azhwar) compares the Archai form of Perumal as rabbit meat and SriVaikuntam as crow’s meat to emphasize the fact that Perumal’s Archai form is more beautiful than His form at SriVaikuntam. Will someone call this comparison vulgar?
The world celebrates the beautiful form of Rama when Valmiki describes that the sandalwood paste on Him resembles that of pig’s blood. (Varaha Ruchi RapEna sandaNEna).
“Thavam mEy Aham mEy” is a sloka written by Bhattar in which he imagines that Ranganathar with a wet dress promises by putting the camphor off. Our elders have interpreted this sloka to depict the wisdom of the atma.
When Gadikashatha Ammal elucidated that Piratti who is a Sarvagnyai (One who knows everything) wanted to take the form of a male seeing Perumal’s beautiful Mohini form, everyone listened and enjoyed it.
During these difficult times where big uncertainty looms over our lives (Minnin nilaiyil mannuyir AkkaigaL which means that our lives can come and go like a flash of lightning), let us enjoy this bliss and meditate on His form through such explanations and comparisons given by the Acharyas who are spread far and wide in our Sath sampradayam.
Perumal has given us an opportunity to enjoy this bliss and let us pray that everyone is able to have a similar blissful experience like our acharyas and elders. In these tough times, let us meditate on Him and pray to him to help us achieve the purpose of this birth.
Besides praying to the Perumal who is inside us as Antharyami, can there be anything more meaningful in these testing times?
Let’s help and support those whose livelihood has been affected. Let’s pray to Emperuman to help us peacefully go through these 21 days of national lockdown and remove our Nation’s worry.
Jai Hind
– Translation by Sri APN Swami’s Shishyas
Sri APN Swami 