வேதபவனம் எனும் நீதிமன்ற வளாகம் மிகுந்த பரபரப்புடன் காணப்பட்டது. செய்தியாளர்கள், விமர்சகர்கள், சாஸ்த்ரா பார்வையாளர்கள் என எங்கும் மக்கள் வெள்ளம் குழுமியிருந்தது. Breaking News என்பார்களே அது போன்று ஏதோ பரபரப்பான செய்தியொன்று வெளியாவதற்காக அனைவரும் ஆவலாகக் காத்திருப்பதாகத் தெரிகிறது.
என்ன விஷயம்? என்று நாமும் ஆவலுடன் அருகிருந்தவரைக் கேட்டோம். இது தெரியாதா ஸ்வாமி? ஸ்வாமி பராசரபட்டர், ஸ்வாமி வேதாந்த தேசிகன் எனும் இருவர் அமர்வு (Bench) இன்று ஒரு முக்கியமான தீர்ப்பளிக்க உள்ளனர். அதனால்தான் இத்தனை கோலாகலம் என்றார் அவர்.
இது நமது ஆவலை மேலும் அதிகப்படுத்தியது.
“ஸ்வாமி! என்ன விஷயமான வழக்கு?” – நாம்
“இவ்வுலகிற்கு (அகிலாண்ட கோடி ப்ரஹ்மாண்டத்திற்கு) ஒற்றைத்தலைமையா? இரட்டைத்தலைமையா? என்பது குறித்து விவாதம் பலநாட்களாக நடைபெற்றுவருகிறது. அதன் தீர்ப்புதான் இன்றையதினம்” என்றார் அவர்.
இப்போது விஷயம் புரிந்த காரணத்தால் நாமும் மக்களின் ஊடே புகுந்து அவர்கள் பேசிக்கொள்வதைச் சற்று கவனித்துக் கேட்டோம்.
“அது எப்படி ஒரு தேசத்திற்கு இரண்டு அரசர்கள் இருக்க முடியும்? அப்படியானால் அது ஈரரசு எனும் தோஷத்தை அடையாதா? ஆதலால் எம்பெருமான் ஒருவனே தலைவன். இதில் மாற்றுக்கருத்து இல்லை” என ஒருசாரார் பேசிக்கொண்டிருந்தனர்.
“ஆம் நாங்களும் இதை ஒப்புக்கொள்கிறோம். ஒற்றைத்தலைமைதான் ஏற்புடையது. அனால் அது பிராட்டியான மஹாலக்ஷ்மியை தலைவியாகக் கொண்டது. அது தான் சரி” என மற்றொரு குழுவினர்.
“ஈரரசு என்பது எக்காலத்திலும் ஏற்புடையது அன்று. இருப்பினும், எம்பெருமானும் பிராட்டியும் சமமான பெருமை பெற்றவர். ஆகையால் சுழற்சி முறையில் தலைமை மாறவேண்டும்” என மற்றொரு வகுப்பினர்.
இந்த விசாரணையில் தங்களையும் மனுதாரராகச் சேர்க்க வேண்டும். எங்களின் கருத்துக்களையும் கேட்ட பிறகே தீர்ப்பளிக்கவேண்டும் என்று வேறொரு குழுவினர் கோரிக்கை விடுத்திருந்தனர்.
அவர்களின் கொள்கையாவது “சுழற்சி முறையில் ஒற்றைத்தலைமை என்பது ப்ரஹ்மா, விஷ்ணு, சிவன் என்று இருக்கவேண்டும்” என்றனர்.
அவர்களுள் மற்றொரு சாரார் மும்மூர்த்திகளைத் தவிர்த்து வேறொரு தெய்வத்திற்கே தனிப்பெருமை (தனித்தலைமை) உண்டு என்று வாதிட்டனர்.
இதில் வேதம், இதிஹாஸம், புராணம், ஆழ்வார், ஆசார்யர்களின் அருளிச்செயல்கள் சாட்சியங்களாக சேர்க்கப்பட்டன. ஸாங்க்யம், யோகம் முதலிய மாதங்கள் பிறழ் சாட்சியங்களானபடியால் அவைகளை ஏற்கமுடியாது என நீதிபதிகள் மறுத்துவிட்டனர். இப்படியாக நடைபெற்ற வழக்கின் தீர்ப்பிற்காக உலகமே காத்துக்கிடக்கிறது.
இருவர் அமர்வின் நீதியரசர்களான ஸ்வாமி பராசரபட்டர், ஸ்வாமி தேசிகன் வந்தமர்ந்ததும் வேதபவன வளாகமே அமைதி காத்தது. நீதியரசர்கள் தீர்ப்பை வாசிக்கத் தொடங்கினர்.
மும்மூர்த்திகளில் சுழற்சி முறையோ, அவர்களைவிட வேறு தெய்வத்திற்கு ப்ரதானத்துவமோ ப்ரமாணங்களின்படி எங்குமே ஏற்க இயலாமையினால், அந்த மனுக்களை தள்ளுபடி செய்கிறோம். மேலும் பெருமாள், பிராட்டி இருவருக்கும் சமமான பெருமை உள்ளதால் சுழற்சி முறையில் அரசாட்சி என்பது நடைமுறைக்கு சாத்தியமில்லாதது. எனவே அதையும் தள்ளுபடி செய்கிறோம்.
“பெருமாளோ, அல்லது பிராட்டியோ இருவரில் ஒருவர்தான் தலைமையேற்க முடியும். இல்லையென்றால் ஈரரசு (இரண்டு அரசர்கள்) எனும் தோஷம் உண்டாகும்” என்பது வாதிகளால் ஆதாரபூர்வமாக நிரூபிக்கப்படவில்லை. குலம், குணம், வயது, நடத்தை என அனைத்திலும் பெருமாளுக்கும், பிராட்டிக்கு ஒப்புமை நன்கமைந்துள்ளதை ப்ரமாணங்கள் தெளிவுறுத்துகின்றன. ஒரு இல்லத்தில் கணவன், மனைவி இருவர்க்கும் எல்லா பண்புகளும் இருக்கையிலும், பெண்மைக்குரிய விஷயங்களில் மனைவியும், ஆண்மகனுக்குரிய செயல்களில் புருஷனும் ஈடுபட்டு தங்களுக்குள்ளே கலகம் ஏற்படாமல் குடும்பத்தைக் காப்பாற்றுகின்றனரோ! அஃதே போன்று பெருமாளும் பிராட்டியும் இவ்வுலகைக் காக்கின்றனர். இதை நிரூபிக்கும் பொருட்டு ஓராயிரம் ப்ரமாணங்கள் உள்ளன. ஆகையால் “தம்பதீ தைவதம் ந:” எம்பெருமானும், பிராட்டியும் சேர்ந்து ஒற்றைத்தலைமையாக இவ்வுலகை அருளாட்சி செய்கின்றனர்” என்று தீர்ப்பை வாசித்தவுடன் எங்கும் ஆரவாரம்; ஆர்ப்பரித்த பக்தர்கள் ஒருவருக்கொருவர் இனிப்புகளை வழங்கியும், பட்டாசு வெடித்தும், ஆடல்பாடலுடன் தீர்ப்பைக் கொண்டாடினர்.
வேதபுருஷன், ஆழ்வார்கள், ஆசார்யர்கள் போன்ற நீதித்துறை (சாஸ்த்ர) வல்லுநர்கள் வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க இத்தீர்ப்பினை வரவேற்றனர். “ஸ்ரீ குணரத்நகோசம்”, “ஸ்ரீஸ்துதி” என தலைப்பிடப்பட்ட இத்தீர்ப்பின் நகல் அனைவருக்கும் வழங்கப்பட்டது.
பெருமாளும், பிராட்டியும் சேர்ந்த இந்த ஒற்றைத்தலைமை உலகத்திற்கு பரம மங்களம்.
ஆகஸ்ட் 15 2022 நம் தாய்நாடான பாரத தேசத்தின் 75வது சுதந்திர தினமாகும். நம் சாஸ்திரம் விவரிக்கும் பல பண்டிகைகளை நாம் இல்லம்தோறும் கொண்டாடுகிறோம். அதைப் போல் நம் நாட்டின் சுதந்திர தினத்தையும் இல்லம்தோறும் கொண்டாட வேண்டியதும் சாஸ்திரமே. இதனையே நம் பாரத பிரதமர் ஸ்ரீ நரேந்திர மோடி தலைமையில் “ஹர் கர் திரங்கா” என்று இல்லம்தோறும் பாரதத்தின் மூவர்ணக் கொடியினை ஏற்றிக் கொண்டாடும்படி இந்திய அரசு அறிக்கையிட்டுள்ளது. கடைகள் முதல் மாட மாளிகைகள் வரை நாடே விழாக்கோலம் பூண்டுள்ளது.
வெற்றிக் கொடி கட்டுவது எதற்கு?
உலகெங்கும் பாரதத்தின் பெருமை பரவவும், திக்கெட்டும் வெற்றி கோஷம் முழங்கவும், அனைவரும் இல்லந்தோறும் வெற்றிக் கொடியினைக் கட்டி கொண்டாட வேண்டும். நம் உற்சாகத்தையும், தேச பக்தியையும் வெளிப்படுத்தி, சுதந்திரதிற்காக அனைத்தையும் அர்ப்பணம் செய்தோருக்கு அஞ்சலி செலுத்த வேண்டும். நம் தேசத்தின் கொடி பட்டொளி வீசிப் பறக்கும் அழகே அழகு.
இல்லங்களில் கொடி ஏற்றுவது என்பது நம் புராண இதிகாசங்களில் பல இடங்களில் காணலாம்.
வேண்டியோரை வரவேற்கும் வெற்றிக் கொடி
விச்வாமித்ரர் ராம லக்ஷ்மணர்களை மிதிலைக்கு அழைத்து வந்தார். அப்பொழுது, “வெற்றி வீரனான ராமா! வருக! வருக! தசரத மைந்தனே ராமா! வருக! வருக! எங்கள் சீதா பிராட்டியை கைப்பிடிக்க வரும் அழகிய மணாளனே ராமா! வருக! வருக! ராமா உனக்கு ஸுஸ்வாகதம்(நல்வரவு) ! உன் வரவு நல்வரவாகுக!” என்று மிதிலை மாடமாளிகைகளில் கட்டப்பட்டிருந்த கொடிகள் ராமனை வரவேற்றன. பதாகைகள்
(கொடிகள்) பறக்கும் அழகு அவை ராமனை வரவேற்பது போல் இருந்தது என்று கம்பன் வர்ணிக்கிறார்.
கம்ப ராமாயணத்தில் மிதிலைக் கொடிகளின் தோற்றம்
மை அறு மலரின் நீங்கி
யான் செய் மா தவத்தின் வந்து
செய்யவள் இருந்தாள்’ என்று
செழு மணிக் கொடிகள் என்னும்
கைகளை நீட்டி அந்தக்
கடி நகர் கமலச் செங் கண்
ஐயனை ‘ஒல்லை வா’ என்று
அழைப்பது போன்றது அம்மா! (480)
(பால காண்டம், 10. மிதிலைக் காட்சிப் படலம்)
தாமரையில் வசிக்கும் மஹாலக்ஷ்மி, குற்றமற்ற தாமரை மலரை விடுத்து, காவல் நிறைந்த மிதிலா நகர் மக்கள் புரிந்த தவத்தால், அழகிய தாமரைக் காடு நிறைந்த மிதிலையில் வந்து பிறந்துள்ளாள் என்று கூறியபடி, மிதிலையில் உள்ள பெரிய அழகிய கொடிகள் கைகளை நீட்டி அதாவது (தன்) கைகளை மேலும் கீழுமாக அசைத்துக் காட்டி, தாமரை போன்ற கண்களைக் கொண்ட இராமனை “விரைவில் வந்து சேர்க!” என்று ப்ரேமையுடன் அழைப்பதைப் போன்றுள்ளது என்று கம்பன் பாடியுள்ளார்.
நிரம்பிய மாடத்து உம்பர்
நிரை மணிக் கொடிகள் எல்லாம்
தரம் பிறர் இன்மை உன்னி
தருமமே தூது செல்ல
வரம்பு இல் பேர் அழகினாளை
மணம் செய்வான் வருகின்றான்’ என்று
அரம்பையர் விசும்பின் ஆடும்
ஆடலின் ஆடக் கண்டார். (481)
(பால காண்டம், 10. மிதிலைக் காட்சிப் படலம்)
சீதையைத் திருமணம் செய்து கொள்வதற்கு இராமனைத் தவிர வேறு எவர்க்கும் தகுதி இல்லாமையை நினைத்து; அறக் கடவுளே தூது போய்த் தெரிவிக்க; அளவில்லாத சிறந்த அழகுடைய சீதையைத் திருமணம் செய்து கொள்ளும் பொருட்டு இராமன் வருகின்றான் என்று மகிழ்ந்து, தெய்வ மகளிர் வானத்திலே மகிழ்ச்சியால் ஆடுகின்ற ஆடலைப் போல அந்த நகரத்தில் நிறைந்துள்ள மாடங்களையுடைய வீடுகளின் மேலே வரிசையாக உள்ள அழகிய கொடிகள் யாவும் காற்றில் ஆடுவதை அம்மூவரும் பார்த்தார்கள்.
விரோதிகளை விரட்டி அடிக்கும் வெற்றிக்கொடி
மஹாபாரத போர் நடப்பதற்கு முன்னர், போரில் கிருஷ்ணனின் துணை வேண்டி அர்ஜுனன் துவாரகைக்கு வந்தான். அதே சமயம் கிருஷ்ணனின் படை பலத்தை வேண்டி துரியோதனனும் துவாரகைக்கு வந்திருந்தான். எம்பெருமான் கண்ணன் துவாரகாதீசன். அவனுடைய ராஜ்யத்தின் ஆளுமையைப் பறை சாற்றும் வகையில் ப்ரஹ்மாண்டமான கொடி துவாரகையில் பட்டொளி வீசிப் பறந்தது. இன்றும் துவாரகையில் துவாரகாதீசனின் பெரிய கொடிக்கம்பத்தில் ஏற்றப்பட்டுள்ள ஆச்சரியமான கொடியை ஸேவிக்கலாம்.
ஈண்டு நீ வரினும், எங்கள் எழிலுடை எழிலி வண்ணன்
பாண்டவர்தங்கட்கு அல்லால், படைத் துணை ஆகமாட்டான்;
மீண்டு போக!’ என்று என்று, அந்த வியன் மதில் குடுமிதோறும்
காண்தகு பதாகை ஆடை கைகளால் தடுப்ப போன்ற.
(வில்லி பாரதம் – 2.25.5)
துரியோதனன் துவாரகை நகரத்தினருகில் செல்லும் பொழுது, அந்நகரத்து மதில்களின் மேலுள்ள கொடிகள் காற்றில் இயற்கையில் பலமுறை அசைதலை, துரியோதனனை நோக்கி “நீ இங்கு வாராதே! திரும்பிச் செல்!” என்று குறிப்புக் காட்டிக் கைகளால் மறுத்துத் தடுப்பது போன்றதென வில்லிபுத்துரார் வருணித்தார். தீய எண்ணத்துடன் வருவோரை விரட்டி அடிக்கும் கொடிகளாக துவாரகை கொடிகள் விளங்கின.
இதே போன்று பாரதத்தின் பெருமைதனை அறிந்து, நட்புக்கரம் நீட்டுவோருக்கு நம் தேசியக் கொடியானது அரவணைத்து வரவேற்கிறது. அதே பாரதத்தின் மீது பொறாமை கொண்டு பகைமை பாராட்டுபவர்களை நம் தேசியக் கொடியானது அவர்களை விரட்டி அடிக்கிறது.
எவ்வாறு இப்படி ஒரே கொடி இரண்டையும் செய்ய இயலும் ?
இதற்கு மஹாபாரத போரில் அர்ஜுனனின் ரதத்தை ஆராய வேண்டும். அர்ஜுனன் தேரில் ஆஞ்சநேயன் கொடியாகத் திகழ்ந்தார். போரில் அவர் கர்ஜித்தது, ஸிம்ஹ கர்ஜனையாக பாண்டவர்களுக்கு உற்சாகம் மற்றும் சந்தோஷம் அளிக்கும் சப்தமாகவும், கௌரவர்களுக்கு நடுக்கத்தை உண்டு பண்ணக் கூடிய சப்தமாகவும் இருந்தது என்று ராமானுஜர் ஸ்ரீ கீதா பாஷ்யத்தில் விளக்குகிறார்.
நமது பாரத தேசத்தின் கொடியிலும் அசோக சக்ரம் என்னும் வடிவில் விஷ்ணுவின் அம்சமான ஸிம்ஹம் விளங்குகிறது என்பது நாம் அனைவரும் அறிந்ததன்றோ!
ஸ்வாமி தேசிகன் யாதவாப்யுதயத்தில் கொடிகள் பறக்கும் அழகை வர்ணிக்கிறார். பாரிஜாத அபஹரணம்(கடத்தல்) செய்த பின், தேவலோகத்திலிருந்து கிருஷ்ணனும் சத்ய பாமாவும், யாரும் நினைத்து பார்க்க முடியாத பெருமை கொண்ட த்வாரகாபுரிக்குத் திரும்பி வந்தனர். கருடன் மீது அவர்கள் வரும் சமயத்தில், த்வாரகாபுரியில் அவர்களை வரவேற்கும் வண்ணம் ஜய கொடிகள் பட்டொளி வீசிப் பறப்பதை ரசித்தார்களாம்.
ஆம், இந்த சுதந்திர தினத்தில் “ஹர் கர் திரங்கா” என்று இல்லம் தோறும் தேசியக் கொடியினை ஏற்றி ஒரு ட்ரோன்(drone) மூலம், பறவையின் பார்வை(bird’s eye view) என்னும் படி வானத்திலிருந்து பார்த்தால், அன்று கண்ணன் சத்யாபாமா கண்ட காட்சியாக நம் பாரத தேசம் விளங்குகிறது என்பது பெருமைப்பட வைக்கும் நிகழ்வாகும்.
நம் பாரத தேசம் ஆலயங்கள் நிறைந்த புண்ய பூமியாகும். பல ஆசார்யர்கள், ஆழ்வார்கள், நாயன்மார்கள், ஸித்த புருஷர்கள், ரிஷிகள், முனிகள், சான்றோர்கள், மஹான்கள் எல்லோரும் வாழ்ந்த, வாழும் தேசம். அதனால்தான் நாம் நம் தேசத்தை திவ்யதேசமாக கொண்டாடுகிறோம்.
நம் தேச பக்தியும், திவ்ய தேச பக்தியாக என்றும் விளங்கட்டும்.
ஹர் கர் திரங்கா ஆமாம் இல்லந்தோறும் மற்றும் நம் ஹ்ருதய இல்லந்தோறும் “தி ரங்கா” – “The Ranga”
ஸ்ரீ: காஷ்மீர் Files | The Kashmir Files Sri #APNSwami #Writes #Trending
<<Scroll down to read the original Tamil article & the English Translation of the article>>
Traditional Trending – Sri APN Swami writes Srivaishnava Tradition based articles on the current Trending topic. Seeing our tradition in everything is Sri APN Swami’s unique style and this is shown in his 100+ Traditional Trending Videos, Audios and articles under this title series. This is an article based on the movie title “The Kashmir Files” released on March, 11 2022. In the last 20 minutes of the movie, the boy speaks from his heart about “Kashmir Ka Sach” – Truth of Kashmir.
We are happy to share another, “Kashmir Ka Sach” – The truth about Kashmir which happened 1000 years ago during Swami Ramanujacharya’s time period. Swami Ramanujacharya went all the way to Kashmir from Tamil Nadu to read about Vyasa’s Brahma Sutra so that he can write a commentary for the same. The source documents related to Brahma Sutram were in Kashmir’s Sharadha Peetam Library and he referred those documents to create his commentary called “Saareeraka Mimaamsa Bhashyam”. Lord Saraswathi herself acknowledged this work and hailed it as “Sri Bhashyam”. She also gave her worshipping idol “Lord Hayagriva” as a gift to Swami Ramanujar. This idol of Lord Hayagriva is worshipped even today by His Holiness Sri Parakala Mutt Jeeyar, Mysore. Sharadha Devi also gave a title “Sri Bhashyakaarar” to Swami Ramanujacharya. We are happy to share this below article in Tamil & English which explains the incident called “The Kashmir Files” hailing the Pandits of Kashmir who maintained a Library @ Kashmir to document our Scriptures without which Swami Ramanujar could not have completed the Commentary for Vyasar’s Brahma Sutram. Let’s hail the greatness of the Kashmir Pandits and also hail the treasure called “Sri Bhashyam” truly the prize which the nation hails. -SARAN Sevaks / Shishyas of Sri APN Swami
Ruins of Sharaddha Peetam Library at Kashmir
Also, watch this Kashmir Sharadha Peetam Scene as in the Movie called Ghantavatharam on Swami Vedanta Desikan.
💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐
நாடு புகழும் பரிசு! | The Kashmir Files
ஸ்ரீராமானுஜர் திருவரங்கத்தில் தலைமைப் பொறுப்பேற்று ஆண்டுகள் பல உருண்டோடி விட்டன. ஸ்ரீவைஷ்ணவம் நன்கு விளங்கி வருகின்றது. இருப்பினும் ராமானுஜரின் உள்ளத்தில் மட்டும் ஓர் ஏக்கம் இருந்து கொண்டே இருந்தது. அதாவது, தனது ஆசார்யரான யாமுனருக்கு (ஆளவந்தாருக்கு) தான் செய்து கொடுத்த சபதத்தை இன்னமும் நிறைவேற்றவில்லையே என்பதுதான் அது. ராமானுஜர் முதன்முதலில் ஆளவந்தாரை சேவிக்க பெரியநம்பிகளுடன் திருவரங்கத்துக்குச் சென்று கொண்டிருந்தார். அப்போது அவர் சந்யாஸ தீட்சை பெறவில்லை. காஞ்சிபுரத்திலிருந்து வேகமாக ஸ்ரீரங்கம் விரைவதற்குள் விளைந்தது விபரீதம். அங்கே ஆசார்யர் ஆளவந்தார் பரமபதித்துவிட்ட (வைகுண்ட ப்ராப்தியடைந்த) அதிர்ச்சி செய்தியை ராமானுஜரால் ஜீரணிக்க இயலவில்லை. இருப்பினும் அவரது திருமேனியையாவது சேவிக்க முடிந்ததே என்று ஒருவாறு தன்னை ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டார். ஆளவந்தாரை அருகில் சென்று சேவித்தபோது, ஆளவந்தாரின் திருக்கையில் மூன்று விரல்கள் மட்டும் மூடியிருந்தன. இதைக் கண்டு, அருகில் இருந்தவர்களிடம், “எப்போதுமே இவ்விதம்தானா!” என ராமானுஜர் கேட்டதற்கு, “இல்லையில்லை; ஆளவந்தார் உள்ளத்தில் நிறைவேறாத ஆசைகள் மூன்று உண்டு. அதைத்தான், மூடியிருக்கும் மூன்று விரல்கள் தெரிவிக்கின்றன” என்றனர். “துரோணருக்கு ஏகலைவன் போன்று அடியேன் ஆளவந்தாரின் சீடன் என்பது உண்மையானால் மூடியிருக்கும் இம்மூன்று விரல்களும் திறக்கட்டும். ஆளவந்தாரின் திருவுள்ளத்தை (ஆசையை) அடியேன் நிறைவேற்றுகிறேன்” என்று உலகோர் முன் சபதம் செய்தார். என்ன ஆச்சர்யம்! யாமுனாசார்யரின் மூன்று விரல்களும் நிமிர்ந்தன. 1. வியாஸரின் பிரம்ம சூத்திரத்துக்கு போதாயன விருத்தியின்படி (விரிவுரைப்படி) ஒரு பாஷ்யம் இயற்ற வேண்டும்.
2. ஆழ்வாரின் திருவாய்மொழிக்கு ஒரு அரும்பதவுரை – விரிவுரை எழுத வேண்டும்
3. பராசரர், வியாஸர் ஆகிய மஹரிஷிகளை எப்போதும் நினைவுகூறும் வகையில் பிள்ளைகளுக்கு பெயர் வைக்க வேண்டும். இந்த மூன்றையும் தான் நிறைவேற்றுவதாக ராமானுஜர் சபதம் செய்து நாட்களாயிற்று. ‘இனி அதற்குரிய முயற்சிகளைச் செய்ய வேண்டும்’ என்று சிந்தனை வயப்பட்டவராக இருந்தார். ஆசார்யரின் உள்ளமறிந்து செயல்படும் ஸத்தான சிஷ்யர்கள் கிடைப்பது அரிது. அந்த வகையில் ராமானுஜர் மிகவும் அதிர்ஷ்டசாலிதான். கூரத்தாழ்வான், முதலியாண்டான், கிடாம்பியாச்சான் முதலான சிஷ்யர்கள் எப்போதும் அவருடன் உள்ளனர். அவர்களுள் கூரத்தாழ்வான் ‘நடமாடும் பதஞ்சலி முனிவர்’ என்று புகழப்படுபவர். ஏனெனில், அவரின் மேதாவிலாஸம் ஈடு இணையற்றது. அவரின் துணை கொண்டு வேதவியாஸ மஹரிஷியின் ப்ரஹ்ம சூத்ரங்களுக்கு விசிஷ்டாத்வைத மதக் கொள்கையின்படியாக பொருள் விளங்க ராமானுஜர் முனைந்தார்.
ஆனால், அது அவ்வளவு சுலபமான காரியமன்று. ஏனெனில், போதாயன மஹரிஷி, பிரம்ம சூத்ரங்களுக்கு எழுதிய விரிவுரை மேலானது. அக்காலத்தில் அது காசி பிரதேசத்தில் ஸரஸ்வதீ நூலகத்தில் மட்டுமே இருந்தது. ஒரே ஒரு ஓலைச்சுவடியின் பிரதி கொண்டு இம்மாபெரும் காரியத்தை சாதிக்க வேண்டும். ராமானுஜர் வாழ்ந்த காலத்தில் அந்த நூலகம் தற்போதைய பாகிஸ்தான் ஆக்ரமிப்பு காஷ்மீரில் இருந்ததாக வரலாற்று அறிஞர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர்.
நெடிய பயணம். அதிலும் வெற்றி கிட்டுமா? அது கேள்விக் குறிதான்! இருப்பினும் ஆசார்யரின் அனுக்ரகத்துடன், தெய்வ பலத்துடன், கூரத்தாழ்வான் துணையுடன் ராமானுஜர் பயணம் செய்தார். அத்தேசத்து அரசன் ராமானுஜரை எதிர்கொண்டு அழைத்து உபசரித்தான். வந்த காரியத்தையும் வினவினான். நூலகத்திலுள்ள ஒரு சுவடியைத் தான் பெற்றுச் செல்ல வந்துள்ளதாக ராமானுஜர் தெரிவித்தார். ‘ஏதோ பெரும் யாசகத்துக்காக தன்னிடம் வந்திருக்கிறார்’ என நினைத்த அரசனுக்கு ஒரு சுவடியை மகான் வேண்டுவது வினோதமாயிருந்தது.
“அப்படியே ஆகட்டும் ஸ்வாமி” என்று தனது நூல் நிலையத்திலிருந்து அச்சுவடியைக் கொண்டு வரச் செய்தான். அது சாரதா பீடம். அதாவது, கலைமகளான ஸரஸ்வதி கோயில். அவள் கல்விக் கடவுளாயிற்றே. அந்த சன்னிதானத்திலிருந்து ஒரு சுவடியைப் பெறுவது பாக்கியமன்றோ!? அரசனிடமிருந்து அந்தச் சுவடியை ராமானுஜர் பெற்றபோது அங்கிருந்த ஸரஸ்வதி தேவியின் விக்ரகம் (சிலை) புன்முறுவலுடன் மெதுவாகத் தலையசைத்ததை எவருமே கவனிக்கவில்லை.
சுவடியை அடைந்ததும் சீடர்கள் புடைசூழ ஸ்வாமி மீளவும் திருவரங்கத்துக்கு பயணப்பட்டார். ‘ஆசார்யரின் திருவுள்ளத்தை நிறைவேற்றுகிறோமே!’ எனும் பூரிப்புடன், ‘உடனடியாக இந்நூலை எழுதி முடிக்க வேண்டும்’ எனும் பேரவாவுடன் விரைந்தார்.
மகான்களின் வாழ்க்கையில் தான் சோதனைகள் அதிகம். அவதார புருஷர்களே சோதனைக்கு ஆட்பட்டால்தான் ஏனையவர்கள் விதியின் வலிமையை எண்ணி வரைமுறை மீறாமல் இருப்பார்கள். சுவடி சுலபமாகக் கிடைத்துவிட்டது. ஆனால், அதன் மேன்மையை உலகம் அறிய வேண்டாமா? சுவடியினுள் பொதிந்துள்ள சூத்திர வியாக்யானங்கள் இவ்வுலகைவிட மேலானவை. ஆம்! இவ்வுலகம் முழுதையும் தராசின் ஒரு தட்டில் வைத்து, மறுபுறம் சுவடியை வைத்தால், சுவடியின் உட்பொருள் பாரத்தால், தராசின் எடை தாழும். அவ்வளவு உயர்வானது அது. இதை உலகறியச் செய்ய பெருமான் ஒரு லீலா விநோதம் நிகழ்த்தினார். இதனால் நூலின் ஏற்றம், ராமானுஜரின் பெருமை, கூரத்தாழ்வானின் மகிமை என பல விஷயங்களை உலகம் புரிந்து கொண்டது.
வியாஸரின் பிரம்ம சூத்திரத்துக்கு போதாயன மஹரிஷி அருளிய விரிவுரையே இந்நூல். உண்மையில் வியாஸரின் எண்ணம் என்னவெனத் தெளிவாகக் காண்பிக்கும் கண்ணாடி இது. இதுவரை இந்நூல் வெளியில் பிரசாரத்தில் இல்லை. அதனால், ஒருசிலர், தங்களின் மனம் போனபடி வியாஸரின் சூத்திரங்களுக்கு பொருள் கூறி வரலாயினர். எதைச் சொன்னாலும் நம்பிவிடும் மக்கள் கூட்டம் நிறைந்த இவ்வுலகில், அவர்களின் தவறான பொருளமைந்த பிரசாரங்களை கண்டிப்பவர் யாரும் இலர். இதனால் போதாயனரின் நூலைக் குறித்த விழிப்புணர்வு இல்லாமலேயே போய்விட்டது. மனம் போனபடி கொள்கைகளை வகுப்பவர்கள், நிறைந்த சந்தோஷத்தில் திளைத்தனர்.
இதனிடையே, ராமானுஜர் மூலாதாரமான நூலை அடைந்து விட்டார் என்பதைக் கேள்வியுற்றதும் அவர்களின் பயம் அதிகமாகியது. ராமானுஜரின் மேதா விலாஸத்தை நன்கு அறிந்தவர்கள் ஆதலால், ‘இனி தங்களின் பொய்ப் பிரசாரத்தை மக்கள் ஏற்க மாட்டார்கள். ராமானுஜரின் நல்லுபதேசங்களால் தெளிந்த அறிவினைப் பெற்றிடுவர்’ என்றுணர்ந்தனர். எவ்விதமாவது ராமானுஜர் வியாக்யானம் எழுதாமல் அதைத் தடுக்க வேண்டும் என்று எண்ணினர்.
‘அறிஞர்களை ஆதரிக்கும் அரசன் ராமானுஜரின் மாமேதைத் தன்மையை உணர்ந்தவன் ஆதலின், தங்களுக்கு உதவி புரிய மாட்டான். எனவே, தாங்களே இதற்கொரு தீர்வு காண வேண்டும்’ என்று நிச்சயித்த அவர்கள், அதற்கொரு திட்டம் தீட்டினர்.
ஒருவரும் அறியாவண்ணம் பயணத்தில் ராமானுஜரைப் பின் தொடர்ந்த அவர்கள், சமயம் பார்த்து செல்வத்தினுள் பெருஞ்செல்வமாகிய சுவடியை பறித்துச் சென்றனர். இது எவருமே எதிர்பாராதது. ராமானுஜர் உள்ளம் கலங்கினார். உடல் நடுங்கினார். ‘ஐயோ! பெருஞ்செல்வத்தைப் பெற்ற வறியவன் மீண்டும் அதை பறிகொடுத்தது போலாயிற்றே! என் ஆசானுக்கு நானளித்த நம்பிக்கை பொய்த்து விடும் போலுள்ளதே. எம்பெருமானே இதென்ன சோதனை! இனி மறுபடியும் அரசனிடம் சென்று அதனைப் பெற இயலுமா? ஒருமுறை பறிகொடுத்தவனுக்கு மறுபடியும் தருவானோ! மேலும், மூல நூலும் வேறு பிரதிகள் இல்லாமையால் ஒன்றே ஒன்றுதானே இருந்தது’ என்றெல்லாம் கண் கலங்கினார்.
இனி, இந்த சம்ப்ரதாயம் நிலைக்காதா! அவ்வளவு தானா! அருமையான சுவடி அபகரிக்கப்பட்டதால் எதுவும் செய்ய இயலாத ஒரு நிலை அது. ராமானுஜரை ஆறுதல்படுத்தும் வல்லமை அங்குள்ள எவருக்குமே இல்லை. இரண்டொரு வார்த்தை இனிமையாகப் பேசிவிட்டால் மனம் ஆறுதலடைந்து விடுமா! என்ன?
சூழ்நிலையின் தீவிரமறிந்து ஒருவரும் அருகே நெருங்கவில்லை. ஆனால், கூரத்தாழ்வான் மட்டும் அமைதியாக இருந்தார். அது அவரின் மேலான மனோபலம். கண்ணன் கீதையில் உபதேசித்ததை கண் முன்னே அனுஷ்டிப்பவர் கூரத்தாழ்வான். எவ்வித சலனமும் இல்லாமல் ஆசாரியரை நெருங்கினார். மெதுவாக அழைத்தார். “ஆசார்யரே…!”
இந்த ஒரு துயரத்திலும் எவ்வித சலனமும் இல்லாமல் கூரத்தாழ்வான் தன்னை அழைப்பதற்கு ஏதாவது ஒரு காரணம் இருக்கக் கூடும் என்று தீர்மானித்தவராக மெதுவாக தலை உயர்த்தி அவரைக் கண்டார் ஸ்ரீராமானுஜர்.
“அடியேனை க்ஷமித்தருள வேண்டும்” – ஆழ்வான்.
ராமானுஜர் புரியாமல், “எதற்காக?”
“ஆசார்யன் நியமனம் இல்லாமல் ஒரு கார்யம் செய்துவிட்டேன். அதற்காக.”
மனதினுள் பெரும் துயரம் அழுத்தும் இவ்வேளையில்தானா மன்னிப்புக் கேட்க வேண்டும்? ஆழ்வான் சூழ்நிலையின் தீவிரம் உணர்ந்துதான் கேட்கிறாரா? இல்லையா? எனும் சந்தேகம் அனைவர்க்கும்.
மறுபடியும் ஆழ்வான், “ஆசார்யரின் நியமனம் இல்லாமல் அடியேன் ஒரு கார்யம் செய்துவிட்டேன்… அது…?” எனத் தயங்கினார். “என்ன அது?” ராமானுஜர். இப்படிக் கேட்ட ஆசார்யர்க்கு ஆழ்வான் அளித்த பதில், அமுதூற்று. அவர்தம் உடலிலிருந்து ஆவி பிரிவதைப் போன்றதொரு பெரும் துயரத்தை ஒரு நொடியில் அழித்துவிட்ட ஆனந்தப் பிரவாஹம். ஆழ்வான் இப்படிக் கூறியதற்கு உலகமே அவர்க்கு நன்றிக்கடன் பட்டுள்ளது. ராமானுஜரை மட்டுமா வாழ்வித்தது? வைணவத்தை வாழ்வித்த ஆழ்வானை வணங்குவதைத் தவிர வேறென்ன செய்ய முடியும்…
கலைமகள் தந்த கௌரவம்!
தன் முன்னே பணிந்து நிற்கும் கூரத்தாழ்வானைக் கண்டார் ராமானுஜர்.“ஆசார்யரின் அனுமதி இல்லாமல் அடியேன் ஒரு காரியம் செய்தேன்“ என்று அவர் சொன்னவுடன்,“என்ன அது?” என்றார். “அடியேன் தினந்தோறும் ஸஞ்சாரத்தில்… ஸஞ்சாரத்தில்…” என்று மெதுவாக மென்று முழுங்கினார்.‘ஸஞ்சலமான மனநிலையில் தானுள்ள போது, ஆழ்வான் ஏதோ ஸஞ்சாரம் குறித்துப் பேசுகிறாரே!’ எனும் எண்ணம் ராமானுஜருக்கு. இருப்பினும், ஆழ்வானே பேசட்டும் என்று காத்திருந்தார்.
“ஸஞ்சார காலத்தில்… அடியேன்… ஆசார்யரின் நியமனம் இல்லாமல் போதாயன வ்ருத்தி க்ரந்தம் முழுதையும் படித்து முடித்து விட்டேன். அதிலுள்ள ஒவ்வொரு எழுத்தும் அடியேன் உள்ளத்தில் உறைந்திருக்கிறது. சுவடி தொலைந்ததே எனும் கவலை வேண்டாம். அனைத்தையும் அடியேன் எண்ணத்தில் வார்ப்பெடுத்துள்ளேன்“ என்று அவர் கூறி முடிப்பதற்குள் ராமானுஜர்,“ஆழ்வானே! கூரத்தாழ்வானே! நீவிர் இன்று நம்மை ஆண்டீரே!” என்று தழுவிக் கொண்டார். அன்று ஆழ்வான் மட்டும் இதை வெளிப்படுத்தியிராவிட்டால் ஞானம் வற்றியதால் இவ்வுலகம் என்றோ நிலை தடுமாறியிருக்கும்.
‘குருவின் கட்டளையை மீறுபவனுக்கு நற்கதியில்லை‘ என்கின்றன சாஸ்த்ரங்கள். குருவின் நியமனம் இல்லாமல் கூரத்தாழ்வான் செய்த காரியத்துக்கு குருநாதர் மட்டுமின்றி, இந்த உலகமே நன்றிக் கடன் பட்டுள்ளது. இன்றளவும் ராமானுஜ பாஷ்யத்தின் மேன்மை தொடங்குவதற்கு ஆழ்வானின் இந்த அறிவுத்திறன்தானே காரணம்.
உபதேசம் செய்தவுடனேயே கேட்பவர்கள் அதனை மறந்திடுவது உலகியல்பு. இன்றோ உபதேசிக்காததையே முழுதும் அறிந்திருந்து, அதனை ஒரு எழுத்து விடாமல் ஒப்புவித்தல் என்றால் இயலுமா? கூரத்தாழ்வானின் மகிமைதனை போற்றியுகத்தல் தவிர்த்து வேறென்ன செய்திட இயலும்!
இனி, ப்ரம்ம சூத்திரத்தின் பொருள் எழுத வேண்டியதுதான். எம்பெருமான் ஸ்ரீநிவாஸனின் துதியுடன் ராமானுஜர் பாஷ்யம் இயற்றவாரம்பித்தார்.‘போதாயன வ்ருத்தி க்ரந்தம் மிகவும் அரிது. அதேசமயம், விரிவானது. மாறி வரும் மக்களின் மனோநிலைக்கு ஏற்ப இதனை எளிமைப்படுத்த வேண்டும்‘ என்பதே ராமானுஜரின் எண்ணம். ராமானுஜருக்கு முன்பு பல பெரியோர்கள் விரிவுரை எழுதியுள்ளனர். இருப்பினும், மகான்கள் புரிந்து கொள்ளலாமே தவிர்த்து, சாமானியர்கள் சிரமப்படுவார்கள். ஆகையால், ராமானுஜர் முதலில் ஒரு ப்ரதிஜ்ஞை செய்தார்.‘முன்னோர் மொழிந்த முறை தப்பாமல், அவர்கள் காட்டிய வழியிலேயே, போதாயனருடைய விரிவுரையை அடியொற்றி, வ்யாஸரின் ஒவ்வொரு சூத்திரத்துக்கும் விளக்கம் எழுதுகிறேன்‘ என்று, மஹாமேதாவியான கூரத்தாழ்வானின் துணை கொண்டு நூலை எழுதும் சமயம், குருவுக்கும் சீடருக்கும் இடையில் பலவிதமான கருத்து வேற்றுமைகள் உண்டாகும். சிறந்த சொற்போர் ப்ரஹ்ம லக்ஷணத்தைக் குறித்து உண்டாகும். சில சமயம் சிஷ்யரான கூரத்தாழ்வானை ராமானுஜர் சீறி விடுவார். இதுவும் ஆசார்யரின் அனுக்ரகமேயென்று ஆழ்வார் அமைதியின் திருவுருவமாகத் திகழ்வார்.
நான்கு அத்யாயங்களாக, நூற்றி ஐம்பத்தி ஆறு உட்பிரிவுகளாக, ஐநூற்றி நாற்பத்தைந்து(545) சூத்திரங்களுக்கு, ராமானுஜர் அற்புதமான விரிவுரை இயற்றினார். இதற்கு,‘சாரீரகமீமாம்ஸாபாஷ்யம்’ அதாவது உலகுக்கும், பரப்ரம்மத்துக்கும் உள்ள உண்மைத் தொடர்பை விளக்கும் பாஷ்யம் என்று பெயரிட்டார்.
“இதனை அரங்கேற்ற வேண்டுமே! சாமானியமாக இதன் வெளியீடு இருத்தல் கூடாது. வேதாந்தத்தின் மர்மம் அறிந்த பெரியோர்கள் திருமுன்புதான் இதன் அரங்கேற்றம் நிகழ வேண்டும். இதன் பெருமைதனை உணர்ந்தவர் யார்?” என்று ஆலோசித்தார். இந்த மாபெரும் நூலான போதாயன வ்ருத்தி க்ரந்தத்தை தான் அடையக் காரணமானவள் வேத மாதாவான ஸாக்ஷாத் ஸரஸ்வதி தேவியன்றோ! எனவே, அவள் முன்னிலையில் அரங்கேற்றம் செய்வதே சாலச் சிறந்தது என்று தீர்மானித்தார்.
பொதுவாக, உலகில் ஒருவர் பரிசு பெற்றால் ஏனையவர்க்கு அதில் பொறாமை உண்டாகும். பரிசு பெற்றவர், அளித்தவர், அருகிருந்து அனுபவித்தவர் என அனைவரும் கொண்டாடத்தக்க வகையில் இருப்பதே நாடு புகழும் பரிசாகும். சீதை அனுமனுக்கு சிறந்த பரிசொன்றை அளித்ததாக ராமாயணத்தில் அறிகிறோம். ஆனாலும், அந்தப் பரிசு உலகிலுள்ளவர்க்கு பயனளிக்கவில்லை. சீதை, அனுமனுக்கு அழகிய ஆபரணத்தை பரிசளித்தாள். அதை நாம் கொண்டாடினாலும் அந்தச் சங்கிலி ஏனையோர்க்கு உபயோகமாகுமா?
இங்கு ஒரு பெரிய பரிசு காத்திருக்கிறது. உண்மையில் இதுதான் நாடு புகழும் பரிசு. அதையறிவதற்கு நாமும் காஷ்மீரத்துக்கு, சாரதா பீடத்துக்குச் செல்லலாம். அங்கு சாரதா தேவி ஆவலுடன் காத்திருக்கிறாள்.
‘சாரீரக மீமாம்ஸா பாஷ்ய’த்தின் அரங்கேற்றம் சாரதா பீடத்தில். அரசர் முதல், அகங்காரம் பிடித்த அனைத்துப் பண்டிதர்களும் அங்கு குழுமியுள்ளனர்.‘வ்ருத்தி க்ரந்தத்தைத்தான் பறித்து விட்டோமே? பின் எப்படி இந்தத் தென்னக ஸந்யாஸி ப்ரம்ம சூத்ரங்களுக்கு விரிவுரை எழுதியிருப்பார்?’ எனும் திகைப்பு அவர்களின் முகத்தில் குடிகொண்டிருந்தது. சாரதா தேவியோ விழிகளில் கருணையுடன், பொங்கும் பரிவுடன் ராமானுஜரின் செஞ்சொல் அமுதங்களை அள்ளிப் பருகக் காத்திருந்தாள்.
பரப்ரம்மம், திருமகள் கேள்வனாம் ஸ்ரீநிவாஸனின் துதி முடித்து, அடுத்து,‘சூத்திரத்தின் ஒவ்வொரு எழுத்தினையும் விவரித்திடுவேன்‘ என்று நூன்முகத்தில் ராமானுஜர் கூறியது கேட்டு சரஸ்வதி தேவி,‘சபாஷ்’ என்று கொண்டாடினாள். அவரின் வ்யாக்யானம் படிக்கப்பட, படிக்கப்பட சபையோர்கள் ஈர்த்தவாய் தெரியாமல் மெய் மறந்தனர்.
‘சொற்சுவை, பொருட்சுவை என இலக்கணம் மாறாமல், ப்ரம்ம தத்வத்தின் மேன்மையை இதுவரை எவருமே இவ்விதம் எடுத்துரைத்ததில்லை‘ என்பதை உணர்ந்தனர். ஸரஸ்வதிக்கோ ஆனந்தம், பரமானந்தம்.‘ஆஹா, ஆஹா!’ என்று கலைவாணி தலையசைத்து, இசைத்து மகிழ்ந்து கொண்டாடினாள். ஆச்சர்யமான அந்நூலை வாங்கி கலைமகள் தன் தலை மீது வைத்துக் கொண்டாடியதைக் கண்ட ஏனையவர்களின் தலை தானாகக் கவிழ்ந்தது.‘தங்களின் தீய எண்ணம் தோற்றதே‘ என்று வெட்கித் தலை குனிந்தனர்.
ஸரஸ்வதிக்கோ அபரிமிதமான ஆனந்தம். வேதத்தின் வேதனை போக்கிய மஹாத்மாவை கொண்டாடினாள்.‘இவருக்கு, தான் என்ன பரிசளிப்பது?’ என்று திகைத்தாள். தன் தலைமேல் சூடிய சுவடியின் மேன்மையை என்றுமே உலகம் கொண்டாட வேண்டும் என்று தீர்மானித்தவள்,“பரப்ரம்மத்தின் பெருமை சூடிய இந்த பாஷ்யம் (வ்யாக்யானம்) இதுமுதற்கொண்டு ‘ஸ்ரீபாஷ்யம்‘ என்று விளங்கட்டும்“ என்றாள்.‘இல்லையில்லை, இது போதாது. இன்னமும் பெருமைபடுத்த வேண்டும்‘ என்று நினைத்தவள், இந்த மாபெரும் பாஷ்யத்தை இயற்றிய வள்ளல் பெருமகனாருக்கு ‘ஸ்ரீபாஷ்யகாரர்‘ என்று திருநாமம் அளித்தாள். மக்கள் வெள்ளம் “ஜயது ஜயது ஸ்ரீபாஷ்யம், ஜயது ஜயது ஸ்ரீபாஷ்யகாரர்“ என்று குதூகலத்துடன் கோஷமிட்டனர். வர்ணிக்க முடியாத சந்தோஷத்திலிருந்த ஸரஸ்வதி,‘இதுவும் போதாது; இன்னமும் இவரை கௌரவிக்க வேண்டும்‘ என்று நினைத்தாள்.
உலகில் கல்விக் கடவுளாக ஸரஸ்வதியை வணங்குங்கள். அதே போன்று, ஞானமடைய தக்ஷிணா மூர்த்தியை வழிபடவும் என்கின்றன புராணங்கள். ஆனால், இவர்கள் இருவரின் பெருமைக்குக் காரணம் மூலக்கடவுளாகிய ஹயக்ரீவ பகவான். ஆதிபகவானாகிய மஹா விஷ்ணுவின் மூல அவதாரம் ஹயக்ரீவர். அவரை வழிபட்டே சரஸ்வதி, தக்ஷிணாமூர்த்தி, வ்யாஸர் முதலானோர் ஞானம் பெற்றனர் என்று ஆகமங்களில் தெளிவாக விளக்கப்படுகின்றது. ஆகையால், தற்போது அவள் ஸ்ரீபாஷ்யகாரராகிய ராமானுஜரைக் கொண்டாட ஒரு மாபெரும் பரிசளித்தாள். தன் பூஜை விக்ரகமான (தான் தினந்தோறும் வழிபடும் தெய்வம்) பகவான் ஹயக்ரீவரின் தெய்வீக விக்ரகத்தை ராமானுஜராம் – ஸ்ரீபாஷ்யகாரருக்கு பரிசளித்தாள். நாடு புகழும் இந்த நல்ல பரிசை உலகம் கொண்டாடியது.
முதலில் நூலுக்கு,‘ஸ்ரீபாஷ்யம்’ என்று பெயர் வைத்தவள், பின்னர் அவரை ஸ்ரீபாஷ்யகாரர் என்றழைத்தாள். அதுவும் போதாமல், இப்போது தான் ஆராதிக்கும் பெருமானையே பரிசளித்தாள். அந்த ஹயக்ரீவரின் தெய்வீக விக்ரகம் ராமானுஜரின் வழித்தோன்றல்களான கிடாம்பியாச்சான் முதலானவர்களால் ஆராதிக்கப்பட்டு, ஸ்வாமி ஸ்ரீவேதாந்த தேசிகரிடம் சேர்ந்தது. அதன் பின்னர் அவரின் முக்கிய சீடரான ப்ரம்மதந்த்ர பரகால ஸ்வாமியால் நிறுவப்பட்ட பரகால மடத்தில் இன்றளவும் வைத்து பூஜை செய்யப்பட்டு வருவதனைத் தரிசிக்கலாம். இப்படி கலைமகளின் பரிசு, நாடு புகழும் பரிசாகத் திகழ்வதை நாம் இன்றும் கொண்டாடி மகிழ்கிறோம்.
அன்புடன் APN சுவாமி 💐💐💐💐💐💐💐💐💐
Naadu Pughazum Parisu – The prize praised by the nation – | The Kashmir Files
It’s many years now since Swami Ramanuja assumed the helm of affairs at Sri Rangam. Sri Vaishnavism is also flourishing well. Despite this, there was a small longing in the mind of Swami Ramanuja. So far, he had not fulfilled the promise made to his guru, Yamunar (Alavandhar) and this was tugging his heart.
Ramanuja, along with Periyanambi, went to SriRangam to take the blessings of Alavandhar for the first time. At that time, he had not taken the vow to be a sanyasi. Before he could rush from Kanchipuram to SriRangam, the untoward incident happened. Alavandhar had attained paramapadam (departed from earth ) and Ramanuja could not reconcile to this fact. But, he consoled himself thinking that he was able to at least see the body of Alavandhar.
When Ramanuja went near Alavandhar’s body to pay his respects, he noticed that three fingers of Alavandhar were closed. Seeing this, he enquired with the people standing nearby, “Were his fingers always closed like this?” They said, “No, not at all. Alavandhar had three unfulfilled wishes. These three fingers signify that.”
“Just like how Ekalavyan was a true disciple of Dronacharya, if it is true, that, I too am a disciple of Alavandhar, let his fingers open. I will fulfill these three wishes of Alavandar.” promised Ramanuja in front of the whole crowd. What a wonder! Suddenly, Yaamunacharyar’s three fingers straightened.!
A detailed commentary is to be written based on Sage Bodhayan’snotings of Brahma Sutra of Vyasa.
A detailed explanation should be written for Thiruvaaymozhi
In memory of great sages like Parasarar and Vyasar, two children should be named after them.
It’s been many days since Ramanuja made these promises. He was immersed in deep thoughts on the efforts to be taken to fulfill them. It is rare to find disciples who understand the mind& intents of their guru and act accordingly. In that sense, Ramanuja was very lucky. Disciples like Koorathazhwan, KidambiAchan, Mudaliandan were always there with him. Of them, Koorathazhwan was known as, ‘the walking patanjali sage’ because of his unparalleled and scholarly proficiency. With the assistance ofKoorathazhwan, Ramanujabegan preparing to write a commentary on Brahma Sutra along the principles of Vishishtadvaitham.
But that’s not such an easy task because the explanation written by Sage Bodhayana was superior. In those days, it was available only in Saraswathi libraries located in Kashmir region. Ramanuja had to complete this task with only a solitary palm-leaf manuscript as the base. Historians believe that during the days of Ramanuja, that library was located in current Pakistan-occupied Kashmir.
It was an arduous journey, and the accomplishment was uncertain. Yet, Ramanuja began his journey with the blessings of his acharya, Divine strength, besides Koorathazhwanbeing by his side. The king of that land welcomed Ramanuja and offered the best hospitality. He also enquired the purpose of Ramanuja’s visit. Ramanuja told him that he had come to take a palm-leaf manuscript from the library. The king thought that Ramanuja had come all this way to beseech a big favour from him. He found it strange that Ramanuja took all these efforts for just a palm-leaf manuscript.
“As you wish Swami”, said the king and ordered for the manuscript to be brought from his library. That was Sharada peedam, the temple of Sharadha/Saraswathi – the Goddess of learning. Since She is the Goddess of Learing, it was a privilege to get a manuscript from Her temple. When Ramanuja received the manuscript from the king, nobody noticed the idol of Saraswathi Devi with a soft smile, nodding her head in assent.
After getting the manuscript, Ramanuja started his journey back with devotees swirling around him. Ramanuja rushed back with the joy of fulfilling the wish of his Acharya, besides thinking that he should write this quickly.
But there are many hurdles in the life of great people. When such incarnated great persons face hurdles, the people will understand the potency of rules and will refrain from overstepping them.
The palm-leaf manuscript was obtained easily. But should the world not understand its significance? The tenets enshrined in this manuscript is greater than the world itself. Yes! If the entire world was kept on one scale of a balance and this manuscript on the other, the side with the manuscript will lower itself due to the weight of the meaning of the tenets. To help the world understand this importance, Perumal enacted a divine play. Due to this play, the world understood many things such as the greatness of this manuscript, the eminence of Ramanuja and the glory of Koorathazhwan.
This manuscript is the explanatory notes scripted by Sage Bodhayana for Sage Vyasa’s Brahma Sutra. In fact, this is a mirror that clearly reflecting the deep thoughts of Sage Vyasa. Until then, this work was not publisised to the outside world. Hence, people started writing their own interpretations to Sage Vyasa’s Brahmasutram. Since this world is full of people who believe everything that is said, there was no one to criticise these wrong preaching. So, the awareness of Sage Bodhayana’s work was absent. Such people, who were prescribingthe scriptures the way they thought, were immensely happy.
Now, learning that Ramanuja had got the main manuscript, these people felt further scared. Since they were well aware of Ramanuja’s prowess, they realized that no one will accept theirsermons any more, as they will get the correct clarity from the rightpreaching of Ramanuja. They decided to do something to prevent Ramanuja from writing his commentaries.
They knew that the king, being the one to support sholars, would not help them because he knows the proficiency of Ramanuja. So, feeling that they themselves should do something about it, they hatched a plan in this regard.
They followed Ramanuja and at an opportune moment, they grabbed the manuscript and went away. None anticipated this. Ramanuja felt miserable and trembled.
‘Oh no! Just like how an impoverished person gifted with a great wealth, lost the same, I have also lost this. Appears that the assurance give to my guru would become a falsehood. O my Lord, what a challenge.! Can I go back to the king and ask for it again? Will the king give it to someone who lost the same once? Moreover, there are no copies and this being the only original available’, lamented Ramanuja.
‘Will this Sampradayam not last? Is that all.? It is a state of helplessness, since the wonderful work has been stolen But, no one had the capacity to console Ramanuja. Will just a few soothing words, provide solace?
Understanding the seriousness of the situation, no one could approach him. But Koorathazhwan alone was peaceful. That was his high mental strength. He is the one apparently practicing the preachings of Krishna to Arjuna in Bhagavad Gita. Without any hesitation, he approached his acharyan and gently called out to him, “Acharya….”
Ramanuja slightly lifted his head and looked at Koorathazhwan, with a thought that there should be something for him to be so peaceful even in such a turbulent situation.
“Please forgive me, Swamy”, said Koorathazhwan.
Perplexed, Ramanuja asked, “For what?”
“Without the direction of Acharya, I did something. for that”, said Koorathazhwan.
Is this the time to ask for forgiveness, especially when a deep sorrow is pressing hard on the mind? Did Koorathazhwan asked after understanding the seriousness of this situation or not? These were the doubts of onlookers.
Again, Koorathazhwan said, “I did something without the direction of my acharyan. That is….”, hesitated Koorathazhwan.
“What is it?” asked Ramanuja.
The response given by Koorathazhwan tasted like nectar for Ramanuja. Within a second, he felt such a happiness like mitigating a great misery of life parting from the body. In fact, the entire world is indebted to Koorathazhwan for what he said. It enlivened not just Ramanuja alone. What else can be done except to salute this Koorathazhwan, for enlivening Vashnavism….
Kalaimagal thandha gauravam – The honour given by Sarawathi
When Koorthazhwan submitted, ” I did something without the permission of my Acharyan (guru)”, Swami Ramanuja looked at the subservient Koorathazhwan and asked, “What is that?”
“Every day during the tour…. during the tour….”, Koorathazhwan stammered and was hesitant. Swami Ramanuja thought, why is Koorathazhwan talking about some tour, when I’m in such a disturbed state of mind. Still, he awaited Koorathazhwan to speak.
Finally Koorthazhwan said, “During the tour, Acharya permission, I finished reading the Bodhayanaexplanatory notes. Every word in that is embellished in my mind. Please do not worry about the loss of thepalm-leaves. Entire words are etched in my memory.” Before Koorathazhwan could even complete the sentence, Ramanuja exclaimed, “Azhwane! Koorathazhwane! You have, today, enthralled me. and hugged Koorathzwan. Had Koorathahwan not uttered those words then, the rich knowledge would have been lost (dried up) long back, stumbling the world.
Sasthras clearly state the those who don’t follow the orders of their guru are doomed forever. But for this act of Koorathazhwan, though without the permission of his guru, not only his guru but also this entire world is forever indebted to him. Thus far, it is only due to the sharp memory of Koorathazhwan for the beginning of the greatness of Ramanuja’s Sri Bashyam.
Generally, disciples forget guru’s teachings soon after they are taught. Is it possible to know entirely what is not taught by the Guru and also to recollect from memory every single word of it. What else can be done other than to praise the greatness of Koorathazhwan.!
Now, it was time to start writing the commentary for Brahma Sutra. With the praising of Lord Srinivasan, Ramanuja began writing in right earnest. The only goal of Ramanujais that since, the Bodhayanagrantham is a rare yet a comprehensive piece of work, it has to be simplified to suit to the changing mindset of people.
Many learned people have written a commentary for this earlier to Ramanuja. However only learned scholars could comprehend it fully and was difficult for common people to understand its inner meanings. This is why, while beginning to write, Ramanuja made a resolution that he would follow the footsteps of his forerunners and to write, as per their guidance, a detailed commentary on each and every sutram written by Veda Vyasa, on the lines of Bodhayana’s explanatory notes.
While writing the commentary with the help of accomplished Koorathazhwan, there could occur many differences of opinion between the disciple and the master. War of words also would occur to correctly depict the characteristics of the Brahmam. Sometimes, Ramanujawill chide the disciple Koorathazhwan, but he will accept it as yet another blessing from his guru and maintain his calmness.
The 545 Sutras are grouped into four chapters, with 156 sub-divisions and Ramanuja rendered a detailed and beautiful explanation for each of it. This was called “Saareeraka Mimaamsa Bhashyam” indicating that it explained the true relationship between the world and the Holy Brahmam.
Ramajuja thought, “This needs to be published! The publishing should not be in an ordinary manner. This should be done only in the presence of great shcolars who have understood the true secrets of our religion. But who really has understood this meaning?” He decided that it is best to release this work in the very presence of Sarawathi Devi, as She being the mother of Vedas, was instrumental in giving to him this Bodhayana’s (viruthigrantham) explanatory notes.
In general, when one gets an award, the others get jealous. The award is considered as deservingly the best, is the one when the giver, receiver and those who were present and enjoyed the event all hail that as the best.
We all know that Sita devi gave a precious prize to Hanuman, but that prize did not yield any benefit to the people in the world. Sita gave Hanuman a beautiful jewel. Even if we celebrate this, can that chain be useful to anyone?
But today, there is a big prize awaiting. In fact, this is the one being hailed by everyone. To know more about this prize, let us move to Sharadha Peetam in Kashmir. Saraswathi Devi is waiting eagerly.
The publication of “Saariraka Mimaamsaa Bhashyam” would be at Sharadha peetam. Everyone, from the king to the egoistic and conceit pandits, had gathered there. These pandits quizzically thought, ‘We took away the palm-leaf manuscript Then, how did the sanyasi from South, could have written a detailed explanation for it?”. Sharada Devi, on the other hand, with lot of compassion and affection, was waiting to immerse in the wonderful work of Swami Ramanuja.
At that time, Swami Ramanuja proclaimed after his initial obeisance to Lord Srinivasan and His consort that he will go on to explain word by word of the entire Sutras. Hearing this, Saraswathi Devi hailed it as, “Excellent!” When Swami Ramanuja began reading the Sutras one after the other, everyone became so engrossed that they forgot themselves.
Everyone there realized the greatness of this work as they felt that no one had earlier rendered such explanation in a lucid and flawless manner. Saraswathi was overwhelmed with great joy and nodded her head in approval and excitement. When Saraswathi took this astonishing work and placed it on Her head, the heads of those who tried to sabotage Ramanuja’s mission hung in shame.
Saraswathi Devi’s happiness knew no bounds. She celebrated the man who made Vedas lot of pride. She also thought what could be the ideal award for him? She decided that the entire world should always celebrate the work that She had kept on Her head. She said, “Since this commentary (Bhashyam) talks about the greatness of Supreme Brahmam, let it be called ‘Sri Bhaashyam’ from now on.” She further felt that this is not at all enough and She has to honour Ramanuja more. This is why she conferred the title ” Sri Bhaashyakaarar” onthe most benevolent Swami Ramanuja for his efforts of authoring the commentary.
Hearing this, the people there started shouting excitedly. they hailed, “Victory to Sri Bhaashyam. Victory to Sri Bhaashyakaarar.” Hearing this Sarawathi was in a state of indescribable happiness, yet she thought it be inadequate and that more needs to be done to honour Swami Ramanuja.
People pray Goddess Sarawathi as he Goddess of Learning. Likewise, puranas also exhort that one should pray to Dakshinamurthy to gain knowledge. But the actual reason for their popularity is Lord Hayagriva, being the foremost Avatar of Lord Mahavishnu. Our scriptures clearly state Sarawathi, Dakshinamurthy and Veda Vyasa gained their knowledge only by praying to Lord Hayagrivar. So now, Saraswathi, to honourRamanjuja further, gave another grand gift to Ramanuja. This gift was the Hayagriva idol that she prays to everyday. The entire world hailed this gift as best.
So, Sarawathi first called the piece of literature as Sri Bhaashyam and then conferred the title Sri Bhaashyakaara. Still inadequate, she even presented the Hayagriva idol to Raamanuja. This Divine idol was taken care of and prayed to by Raamanuja and his followers like Kidambi Achaan. Later, the Lord came to Swami Vedanta Desikan. Thereafter, even today we can worship the Lord, who is being prayed at Parakala Mutt, established by Desikan’s principal disciple, SriBrahmatanthra Parakaala Swami. Thus, we are celebrating this gift from Sarawathi as a prize that is cherished by one and all.
Note: English Translation by Sri APN Swami’s Shishya Smt. Lavanya Ratnam
Lord Lakshmi Hayagreevar given to Swami Ramanujar by Sharadha Devi of Kashmir worshipped by His Holliness Sri Parakala Mutt Jeeyar.
ஸ்ரீ: காஷ்மீர் Files | The Kashmir Files Sri #APNSwami #Writes #Trending
<<Scroll down to read the English Translation of the article>>
காஷ்மீர் குடியேற்றமும் காளிதாசனும் | Kashmir Immigration & Kalidasan
Traditional Trending – என்று நாட்டில் நிகழும் நிகழ்வுகளை, ஸ்ரீ APN சுவாமி அவ்வப்போது ஸம்ப்ரதாய விஷயங்களுடன் சுவைபட விளக்குவார். இது நிகழ் காலத்தில் பரபரபாயுள்ள விஷயத்தை நாம் நமது ஸம்ப்ரதாயக் கோணத்தில் எப்படி அணுவது? என்பதை அழகாகக் விளக்கும். குறிப்பாக Trending Treat என்று இளைஞர்கள், பெரியோர்கள் என அனைவரும் இதனைக் கொண்டாடுகின்றனர். Video,Audio ம்ற்றும் article என்று இது வரை நூற்றுக்கும் மேலான Traditional Trending விஷயங்கள் நமது சிந்தனைக்கும், ரசனைக்கும் விருந்தளிக்கின்றன.
மார்ச் 11 2022 வெள்ளியன்று வெளியான The Kashmir Filesதிரைப்படத்தை முன்னிட்டு இக்கட்டுரை Traditional Trending ஆக மலர்கிறது. -SARAN SEVAK 12/3/22 💐💐💐💐💐💐💐💐💐
ஸ்ரீராமபிரான் ராவணன் வதம் செய்து விஜயராகவனாக, வெற்றி வீரனாக அயோத்திக்குப் புறப்படுகிறார். புஷ்பகவிமானம் ஆகாயத்தில் பறக்கிறது. ராமனின் அருகே ஜன்னலோரம் சீதையும் அமர்ந்திருந்து, இயற்கை காட்சிகளைக் கண்டு ரசிக்கிறாள். அழகிய மேகக்கூட்டங்கள் நடுவில், ஆகாய வெளியில், ஆருயிர் காதலன் அருகில் இருக்க, அனைத்து துன்பங்களும் தீர்ந்து ஆனந்தம் பொங்க சீதை மகிழ்ச்சியுடன் பயணம் செய்கிறாள்.
கடலின் மீது தான் கட்டிய பாலம், சமுத்ரராஜனுக்கு அபயம் அளித்த இடம், விபீஷணனுக்கு அடைக்கலம் அளித்தது என பல நிகழ்விடங்களையும் ராமன் ஆனந்தமாக காண்பித்துக் கொண்டிருக்கிறான்.
பல இடங்களைக் கடந்து பறக்கிறது விமானம். அப்பொழுது ஜனஸ்தானம் (பண்டிதர்களான ஸாத்வீகர்கள் வசிக்கும் இடம்) எனும் குடியிருப்பினை சீதைக்குக் காண்பிக்கிறான். இந்த இடம் இதற்கு முன்பு இருந்த நிலையும், இப்பொழுதுள்ள நிலைமையையும் காளிதாஸ மஹாகவி நன்கு வர்ணிக்கிறார்.
அதாவது இதற்கு முன்பு, இந்த அமைதியான இடத்தில் அரக்கர்கள் புகுந்து அட்டகாசம் செய்தனர். சாத்வீகர்களான பண்டிதர்கள் (மகரிஷிகள்) புகலிடம் தேடி வேறெங்கோ குடி பெயர்ந்தனர். வேதவொலி ஒலித்தும், ஓமப்புகைகள் சூழ்ந்து இருந்த ஆச்ரமங்களில் அரக்கர்களின் கூத்தும், கும்மாளமும், குடியும், மாமிசமும் தாண்டவமாடியது.
ஜனஸ்தானத்தில் அமைதி திரும்பியது. ராமராஜ்யத்தை விட்டு தன்னாட்சியதிகாரம் பெற்றதாக அறிவிக்கப்பட்ட அந்த இடம் ராமராஜ்யத்தின் ஆளுமைக்கு உட்பட்டதேயாகும் என பகிரங்கமாக உலகம் உணர்ந்தது. நரேந்திரனின் இந்த அதிரடியால் விபீஷணன் முதலிய நல்ல அரக்கர் தவிர்ந்து, பொல்லா அரக்கன் அனைவரும் அழிந்தனர்.
மனம் நிம்மதியடைந்த மஹரிஷிகள் மீண்டும் தங்களின் ஆச்ரமத்திற்குத் திரும்பினர். பல ஆண்டுகளுக்குப் பின்பு தங்களது குடியிருப்புகளை செப்பனிட ஆரம்பித்தனர். ஆம். அரக்கர்களால் ஆக்ரமிக்கப்பட்டிருந்த அந்த குடியிருப்புகள் மீண்டும் பண்டிதர்கள் வசமாயின. பழைய பொலிவினை அடைந்தன. தர்மம் தழைத்தது. வேதமும், விழாவும் சிறந்தது.
இப்படி மகரிஷிகள்(பண்டிதர்கள்) திரும்பவும் குடியேறும் அக்காட்சியை ராமபிரான் சீதைக்குக் காட்டியதை காளிதாஸ மஹாகவி நமக்கு ஒரு திரைக்காட்சியாக விவரிக்கிறார்.
Traditional Trending – Sri APN Swami writes Srivaishnava Tradition based articles on the current Trending topic. Seeing our tradition in everything is Sri APN Swami’s unique style and this is shown in his 100+ Traditional Trending Videos, Audios and articles. This is an article based on the movie title The Kashmir Files released on March, 11 2022. -SARAN Sevak
💐💐💐💐💐💐💐💐💐
Sri Rama was named as Vijayaraghavan after defeating Ravanan and started HIS journey towards Ayodha. As the Pusphaka vimanam started to soar towards the skies, Sita was sitting on the window seat next to Ram enjoying the nature. With nature’s beauty for her eyes and her inner beauty’s strength sitting next to her, her joy had no leaps and bounds.
HE showed to her how they built the bridge over the sea, providing saranagathi to Samudra Rajan, providing refuge to Vibhishena and other places that HE walked across in search of her. As the vimanam was flying over various places, HE shows her the Janasthanam (where the Pundits used to reside). The place has been described very poetically by Mahakavi Kalidas in terms of before and after the asuras.
The place used to symbolise peace and serenity before the asuras took over and ransacked the whole place making it impossible for the janasthanam to live. This had forced the Pandits who were living in Janasthanamto seek refugee in distant far lands in fear of their lives. This place was filled with the sound of vedas, holy smoke arising from homams alas now it is a party place for the asuras with dance, alcohol and meats flying everywhere.
However, Dharma (righteousness) always triumphs at the end. Rama who is the Narendra (Lord amongst humans ) took his avatar in this earth to uphold the dharma, isn’t it? He decimated the asuras and protected the Maharishis (Pandits).
Janasthanam returned to its original state of tranquillity. It announced vehemently to the world that it was a grave error to consider itself as a separate leader and ignoring its leadership under Rama. It united back to Rama’s leadership. Narendra spared the good asuras like Vibhishana and rest all the asuras with evil intentions were destroyed forever by this action.
Maharishis were very pleased by this great work and started to return to their original homeland. It was a dream come true for them to return to their land and they mended their original household that got destroyed during these years by the asuras. The land was filled with the sound of vedas and festivities once again.
The return of Maharishis (Pandits) back to their own land as mentioned by Rama to Sita was narrated by Mahakavi Kalidas.
Please note that this article is available in both Tamil (written by Sri APN Swami) and English (translation by his sishyas).
எல்லைப் பாதுகாப்பு
தேசாபிமானிகள் எல்லோருமே தீர்மானித்துள்ள ஒரு விஷயம்; "இனியும் சைனா தேசத்தின் பொருட்களை உபயோகிக்கக்கூடாது" என்று. இது மிகவும் வரவேற்புக்குரியது. நல்லதொரு நட்பு பாராட்டி, நன்கு வரவேற்று, நமது அரசு செய்த நல் உபசரிப்புக்கு மாறாக சைனாவின் விரோத மனப்பான்மை நன்கு வெளிப்பட்டுள்ளது அதிர்ச்சியளிக்கிறது. எல்லையைக் காக்க நமது தேச வீரர்கள் 20 பேர் இன்னுயிர் தியாகம் செய்ததை நினைக்கும் மனது வேதனையடைகிறது. அவர்களின் ஆத்மா சாந்தியடைய எம்பெருமானை நெஞ்சுருகி ப்ரார்த்திக்கிறோம்.
"எல்லைப் பாதுகாப்பு" குறித்து நம் ஸ்வாமி தேசிகன் அருளியதை இனி அனுபவிக்கலாம். ஸ்ரீமத் ரஹஸ்யத்ரைய ஸாரம் எனும் நூல் உயர்ந்த ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கருத்துக்களை விளக்குவதற்காக சுவாமி தேசிகனால் அருளிச் செய்யப்பட்டது. அக்காலத்திலேயே இருமொழி கல்வி திட்டத்தை சுவாமி தேசிகன் கையாண்டுள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது. இந்நூலின் முக்கிய கருத்தான சரணாகதியை நன்கு விளக்குகிறார். குறிப்பாக பகவானான நாராயணனுக்கே நாம் அடியவர்கள் எனும் ஸித்தாந்தம் வலியுறுத்தப்படுகிறது. இதில் "நமது பக்தி அதாவது பகவானுக்கே தாசர்கள் (ஆட்பட்டவர்கள்) என்பதின் அளவு என்ன?" எனும் கேள்வி உண்டாகிறது. இதன் விளக்கத்தைச் சற்று கவனித்தால் கட்டுரைத் தலைப்பின் முக்கியத்துவம் புரியும்.
அதாவது நாம் பகவானுக்கு மட்டும் தாசர்களா? அல்லது நமது தாசத்வம் - அடியேனாகும் தன்மை மேலும் விரிவடைந்து மற்றைய எவருக்காவது தாசர்களாகிறோமா? எனும் கேள்வியை இங்கு எழுப்ப வேண்டும்.
இவ்விஷயத்தில் தீர்ப்பளிப்பவை சாஸ்திரங்கள் தானே. பகவத் தாஸத்வம் - பகவத் பக்தருக்கு அடியவராகும் வரை எல்லையாயுள்ளது.
ஆம், நமது அடியேனாகும் எல்லை பாகவதர் வரையிலும் உள்ளது. "அடியார்க்கு என்னை ஆட்படுத்தும் விமலன்" - "பகவத் தாசனாகிய என்னை, அந்த பகவான் அவனது அடியார்க்கும் அடியேனாக்கினார்" என்கிறார் திருப்பாணாழ்வார். எனவே நமது தாசனாகும் எல்லை பாகவதர்களேயாவார்.
அதெல்லாம் முடியாது. நான் பகவானுக்கு மட்டுமே தாசன். அவன் அடியார்க்கு இல்லை" என்று முரண்டு பிடித்தால் என்னவாகும்? என்பதை தேசிகன் எல்லைப் பிரச்சனையை உதாரணமாக்கிக் காட்டுகிறார்.
ஒரு கிராமத்தின் எல்லை நிலம் தரிசு பாய்ந்துள்ளது. தரிசு என்றால் கவனிப்பாரற்று, சமன்படுத்த படாமல், முள்ளும், கல்லு மாய் இருக்கிறது. இதனால் அத்தரிசு நிலத்தை ஒட்டியுள்ள பகுதிகளுக்கு பல ஆபத்துக்கள் உண்டாகும். அதாவது மழைநீர் வெள்ளம் பாயலாம், அல்லது கள்ளிச் செடிகள் உண்டாகி முக்ய பயிரை அழிக்கலாம், அல்லது தரிசுக் காட்டில் புதர்கள் மண்டி விஷ,கொடிய ஜந்துக்கள் உண்டாகலாம், குற்றங்கள் நடக்கும் வாய்ப்புகளுண்டு. இவை எல்லாவற்றையும் விட முன், பின் கிராமங்களுக்கு இடையே எது எல்லை? என்பதில் பெறும் தகராறு உண்டாகும். ஆகையால் எல்லை நிலத்தை தரிசு-கரம்பு(waste land) நிலமாக அலட்சியப்படுத்தாமல், அதை நன்கு கவனித்து செப்பனிட்டு பாதுகாத்து வந்தால், உள் நிலமும் நன்னிலமாகத் திகழும். எனவே எல்லை பாதுகாப்பு இன்றியமையாதது. அதை waste land என்று தள்ளிவிட முடியாது.
அதுபோன்றே தற்போது பகவத் பக்தி மட்டும் செய்து வந்து, பாகவத பக்தி (பெரியோர்களை பூசிக்காமல்) செய்யாமலிருந்தால் எல்லை நிலத்தை தரிசு பாய விடுவது போன்று ஆபத்தாகிவிடும் என்கிறார் சுவாமி தேசிகன். எல்லை கடப்பது எவ்வளவு தீயதோ! அஃதுபோன்று, எல்லையைக் காப்பதும் இன்றியமையாததன்றோ! இதை நன்கு கவனத்தில் கொண்டு நாமும் எல்லை பாதுகாப்பில் இணைந்திடுவோம். தேசிய பக்தியும், தேசிக பக்தியும் நமது உயிரன்றோ!
இக்கட்டுரையின் கருத்திற்கு வித்திட்ட ஸ்ரீ உ.வே. நாவல்பாக்கம் வாசுதேவாசாரிர்யார்சுவாமிக்கு ப்ரணாமங்கள்.
-ஸ்ரீ ஏபிஎன் சுவாமி.
18/06/2020
To Glorify Bhagawan, Glorify His Devotee
English
Border Security
All the patriots have unanimously decided not to use Chinese products again. This is a welcome move. Our government praised a good friendship and extended a warm welcome to China, but such an outburst of antagonistic thoughts by China is shocking. This grief gets even compounded when we think of the 20 soldiers who have laid down their life fighting for our country. We pray fervently to Emperuman to give peace to their souls.
Now, let’s read what Swami Desikan has said about border security. Swami authored a book called Srimad Rahasya Traya Saram to enshrine the highest principles of Vishishtadvaita. Since this book contains a combination of Tamil and Sanskrit, it reflects the two-language system that had been in vogue then. This grantham lays a lot of emphasis on Saranagathi. In particular, it explains the master-follower relationship between Sriman Narayana and us. In this, what is our bhakti? In other words, what is the limit of our acceptance of Bhagavan’s mastery over us? (Clue: The answer to this question relates to the title of this article).
Are we followers of only Emperuman or does it extend to others as well? This is the question that we should raise here.
The verdict or the answer to this question lies in our sastrams. The limit of Bhagavad Dasavatham (followership of Bhagavan) extends to the followership of His devotees.
Yes, our Dasathvam extends to His devotees as well. In Amalanadhipiran, Thiruppan Azhwar says. “Adiyaarku ennai aat paduththa vimalan.” This means, He ensured that I was not only His follower but also the follower of His followers. So the limit of our Dasathvam will be His devotees/followers.
So, what happens if we argue that we are His followers only and not the followers of His devotees also? Swami Desikan sees this question as a border problem and answers it for us.
The border of a village extends up to a land that is not taken care of by anyone (waste land), so it is full of thorns and stones due to which, it can be dangerous for the lands that border it. Some possible hazards could be floods, growth of weeds that can affect the crops of the adjoining lands, presence of poisonous creatures, and the possibility for nefarious activities. More than all this, there will always be a question of which village has claims over this wasteland.
This is why we should ensure that the lands bordering a place should be well-maintained to avoid the above problems and hence border security becomes a crucial part of any administration. These areas can never be ignored as wastelands.
Likewise, if we are devotees only to Bhagavan and not to His followers, we open the possibility of our borders to become wastelands, explains Swami Desikan. Just like how transgressing a border is dangerous, like that ignoring the borders is also equally dangerous. Let’s keep this in mind and become a part of the border security force. After all, Desha Bhakti and Desika Bhakti are our two eyes!
Salutations to Navalpakkam Vasudevachariar Swami for seeding these thoughts.
Please note that this article is available in both Tamil (written by Sri APN Swami) and English (translation by his sishyas).
சமய சஞ்ஜீவி!
சில விஷயங்களுக்கு ஒப்புமை சொல்ல இயலாது. உதாரணமாக ஆகாயத்திற்கு எதை ஒப்புமையாக்குவது. அதே போன்று சமுத்ரத்திற்கு வேறெதெயும் ஈடாகக் கூறமுடியாது. ராமனுக்கும், ராவணனுக்கும் நடைபெற்ற யுத்தம் எவ்வாறு இருந்தது எனில் “ராம, ராவண யுத்தம் போன்று இருந்தது” என்பர் பெரியோர். அதே போன்று தான் தற்போது, நம்முடைய வாழ்க்கைப் போராட்டமும் இதுவரை அனுபவித்திராததாகவும் , வேறெதையும் ஒப்புமையிட்டுச் சொல்ல முடியாததாகவும் பயங்கரமாகவுள்ளது. உலகில் ஒலிக்கும் ஒட்டு மொத்த செய்தித் தொகுப்பில் ஒன்று கூட நல்ல செய்தி இல்லை என்னலாம். இன்னமும் எத்தனை நாட்கள் நீடிக்குமோ? எனும் அச்சம் அகலவில்லை. ஒவ்வொரு வினாடியும் பிரார்த்தனை செய்வதும், எளியோர்க்கு நம்மாலியன்ற உதவிகளைச் செய்வதுமே; தற்போதுள்ள நிலையில் இயலும்.
இதன் நடுவே, சில மருந்துகள் ஓரளவு குணமடைய வழிவகுக்கின்றன எனும் ஆறுதலான செய்தியும் காதில் விழுகிறது. “அமெரிக்காவைப்பார், ஜப்பானைப்பார் , சீனாவைப்பார், சிங்கப்பூரைப்பார்” என்று பிறந்த நாட்டின் (பாரதத்தின்) பெருமை உணராமல் பேசியவர்கள் கூட வாயடைத்துப் போகும்படியான பல முன்னேற்றங்களை நம் தாய்நாடு கண்டுவருகிறது. இக்கட்டான இந்த சூழலில் மத்திய, மாநில அரசுகள் ஒன்றிணைந்து செயல்படுவது நம்பிக்கையளிக்கிறது.
குறிப்பாக, “சில நாடுகளுக்கு நம் நாட்டிலிருந்து அவசரகால மருந்துகள் ஏற்றுமதியாகியுள்ளன” என்பதே தற்போதைய Talk of the earth. அதிலும் ப்ரேசில் அதிபரின் வேண்டுகோள் வித்யாசமானது.
ராமாயணம், பாரதம் போன்று தலை சிறந்த இதிகாசங்களையும் அதன் பாத்திரங்களையும் கேலி செய்து, கற்பனை பொய்கள் என்று கொந்தளித்தவர்கள் கூட “தங்கள் காதுகளை நம்ப முடியாமல் நடப்பது நனவா கனவா” என வாய் பிளந்து பார்த்து வருகின்றனர்.
“அனுமன் சஞ்சீவி மருந்தைக் கொண்டு வந்து தந்தது போன்று, இந்தியாவிலிருந்து மருந்துகளை அனுப்புங்கள்” என்ற ப்ரேசில் அதிபரின் கருத்தே தற்போது உலக அளவில் Trending.
மருந்துகளை அனுப்புவது பெரிய விஷயமில்லை. “சமய சஞ்ஜீவியாக”என்றதே ஆச்சரியம். நேற்று (08/04/2020) அனுமத் ஜயந்தியாக வட தேசத்தில் கொண்டாடப்படும் நாளில், அனுமானின் சாகசத்தை நினைவுறுத்தி, ராமாயணத்தை மேற்கோள் காட்டி, ப்ரேசில் அதிபர் பேசியது தான் ஆச்சர்யத்தின் உச்சக்கட்டம்.
இனி ராமாயணத்தில் அதன் மகத்துவத்தைக் காணலாம். ராம லக்ஷ்மணர்கள் ப்ரம்மாஸ்திரத்தினால் அடியுண்டு வீழ்கின்றனர். ராவணன் , ராம, லக்ஷ்மணர் இறந்ததாக எண்ணி வெற்றி கொண்டாட்டத்தைத் தொடங்கினார். அப்போது ஜாம்பவான் ஆஞ்சநேயனை அழைத்து சஞ்ஜீவி மூலிகைகளைக் கொண்டுவரச் சொல்கிறார்.
அந்த மூலிகையின் பெருமை என்ன? என்பதைத் தெரிந்துக் கொள்ளலாம். 1. ம்ருத சஞ்ஜீவினீ –இறந்தவர்களையும் பிழைக்கவைக்கும் மூலிகை. 2. விசல்யகரணீ – உயிர் வந்த பின்பு உலாவத் தேவையான சக்தி தரும். 3. ஸந்தான கரணி – இவ்விதம் வலிகளை நீக்கியும், உடைந்த அவயவங்களை ஒட்டிக் கொள்ளச் செய்தும், புண்களில் தோல் மூடச் செய்வதும். 4. ஸாவர்ண்ய கரணீ –ஆறின புண்களின் மேல் வடு(தழும்பு)க்கள் மாறி, பழைய நிறத்தைப் பெற வைப்பது தற்போதுள்ள plastic surgeryமுறை இது தான்.
இத்தகைய அபூர்வ மூலிகை மலையை அனுமன் இருமுறை சுமந்து வருகிறான். யுத்த காண்டத்தில் இதன் விவரணம். இந்த அரிய மூலிகை வகைகளைத் தெரிந்த ஜாம்பவான் போன்ற மருத்துவர்கள் இப்போது யார் உள்ளாரோ தெரியவில்லை. ஆனால் உயிர்காத்திட தக்க சமயத்தில் இவைகள் அனுமனால் கொண்டு வரப்பட்டன என்பது பேருண்மை.
உயர்ந்த இதிகாசத்தின் உண்மைப்பெருமையை இன்று உலகம் உற்றுப்பார்த்து ஆனந்தமடைகிறது. “சரியான சமயத்தில் கிடைக்கும் இந்திய மருந்தால் தங்களின் மக்கள் உயிர் பிழைப்பர்” எனும் காரணத்தால் “சமய சஞ்ஜீவி” என்றார் ப்ரேசில் அதிபர்.
இதிகாச புராணங்களைப் பழித்து ஓயாமல் ஊளையிடுபவர்கள் நடுவே, உலக அரங்கில் உன்னதமாகத் திகழும் நம் தேசத்தின் ஆன்மீக பொக்கிஷங்கள் என்றுமே நமக்கு சமய சஞ்ஜீவி தான். ஜய் ஸ்ரீராம்.
-ஸ்ரீ ஏபிஎன் சுவாமி.
10/04/2020.
English
Timely Medicine
It is hard to find comparisons for some things like the sky and the ocean. Similarly, the war between Rama and Ravana has no comparison and elders often use the phrase “like the Rama-Ravana war.” Our life is like that today. The miseries and suffering that we’re undergoing today have no equal and it is truly unprecedented. And we don’t even know how long this will continue! The only things we can do today are to pray every minute and to help others as much as we can.
Amid this calamity, a silver lining is a piece of news that some medicines have the potency to cure this disease. Our country is making rapid strides in this war against the disease and has even stumped those who’ve always fancied countries like America, Japan, China, and Singapore, over their motherland. For the common man, the joint efforts by the state and central governments are truly consoling and give hope.
In particular, the Talk of the Earth is that many advanced countries are exporting some important medicines from India as an emergency measure. Even those who ridiculed our Ramayana and Mahabharata epics as fictitious folklore are astounded by these developments.
The trending news is the request by the Brazilian President who requests India to send emergency medicines just like how Hanuman brought the Sanjeevi mountain as a cure.
Sending medicines is not the big deal here, but the use of the word “Samaya Sanjivi” is significant. We celebrated Hanuman Jayanthi on the 8th of April this year in North India and on this day, the Brazilian President’s expression of Hanuman’s greatness by invoking Ramayana is truly the icing on the cake.
Now, let’s look at the greatness of Ramanyana. Rama and Lakshmana fell unconscious when Brahmastram hit them and Ravana began to celebrate thinking that Rama and Lakshmana were dead. At that time, Jambavan called Hanuman and asked to bring the Sanjivi herb.
So, what’s so special about this herb?
Mrutha sanjivini – It can bring the dead back to life.
Visalyakarani – Gives energy to the body that has just been brought back to life.
Santana Karani – Removes pain, heals the broken parts, and covers the wounds with new skin.
Saavaranya Karani – Removes the wound marks and replaces it with skin. This is similar to the plastic surgery we have today.
Hanuman carried this mountain with such potent herbs twice. Yuddha kandam explains this in detail. Is there anyone today like Jambavan who understands the potency of our ancient herbs? That we don’t know but the fact remains that Hanuman brought this to save lives.
Today, the world understands the real meaning of our itihasas which are nothing but a depiction of the true incidents that happened many centuries ago. The Brazil President rightly calls this gesture “Samaya Sanjivi” because he believes that the timely medicines sent by India would help to save his people.
The religious texts of our land that continue to guide us and showcase our true wealth to the world, despite the many criticisms heaped on it, are always the “Samaya Sanjivi” for us.
This article is available in both Tamil (written by Sri APN Swami) and English (translation done by his sishyas).
தூய்மை பணியாளர்களுக்கு ஒரு Royal Salute
“சுத்தம் சோறு போடும்” என்பது முதுமொழி. சுத்தம், சுகாதாரம் இதை வலியுறுத்தியே அரசாங்கமும் பல திட்டங்களை முன்னெடுக்கிறது. “தூய்மை இந்தியா “ எனும் மாபெரும் சிந்தனையின் செயல்பாடுகளையும் நாம் பார்த்து வருகிறோம். ஆரோக்யமான வாழ்க்கைக்கு “சுத்தம்” அதாவது “ஆசாரம் “ மிகவும் இன்றியமையாததாகிறது.
ஊரடங்கு சட்டம் முழுமையாக அமுலில் உள்ள நிலையிலும் மருத்துவம், காவல், தூய்மை பணியாளர்கள் அயராது பாடுபட்டு வருகின்றனர். ஆங்காங்கு அவர்களுக்கு நன்றி தெரிவிக்கும் நெகிழ்ச்சியான நிகழ்வுகளையும் ஊடகங்களில் காண்கிறோம். தன்னலமற்ற தொண்டாற்றும் இவர்களை எவ்வளவு பாராட்டினாலும் தகும் என்பது மிகையல்ல.
தூய்மைப் பணியாளர்களை பாராட்டி மலர்கள் தூவியும், மாலைகள் அணிவித்தும், பாத பூஜை செய்தும், மக்கள் கொண்டாடி வருவது மட்டற்ற மகிழ்ச்சியைத் தருகிறது. இதே போன்று நாம் அனுதினமும், ஏன் ஒவ்வொரு கணமும் மாலையிட்டு, மலர்தூவி, பாதபூஜை செய்து கொண்டாட வேண்டிய தூய்மைப் பணியாளர்களின் பெருமையைக் காணலாம்.
ஸ்ரீ வைஷ்ணவ சம்ப்ரதாயத்தின் பெரிய கோட்பாடான “சரணாகதி” என்பதை விளக்கி சுவாமி வேதாந்த தேசிகன் “ரகசியத்ரயசாரம்” எனும் ஒரு நூல் இயற்றியுள்ளார். ஜாதி, மத, இன வேறுபாடின்றி அனைவரும் நற்கதி அடையலாம் என்பதே இதன் தத்துவம். இந்த நூலின் முகவுரையில் “தூய்மை பணியாளர்களைப் போற்றி பின்னர் நூலினை எழுதத் தொடங்குகிறார். அவர்கள் யார்? என்ன செய்கின்றனர்?” என்று பார்க்கலாம்.
தூய்மைப் பணியாளர்களின் காரியம் என்ன? நகரத்தையும் சாலைகளையும் துப்புரவாக வைப்பது. அதாவது குப்பைகள், கற்கள், முட்கள், படுகுழிகள் என பல வகையான இடையூறுகள் பயணிக்கும் பாதையில் இருந்தது என்றால் அதனை சீர் செய்வது. அதாவது குப்பைகளை ஒதுக்கி அப்புறப்படுத்துவது. அதே போன்று சாலைகளையும் செப்பனிடுவது.
அப்போது தானே பயணம் எளிதாகவும், சுகமாகவும் செய்ய முடியும். இதிலிருந்தே புரிகிறதே தூய்மைப்பணி மகத்தானது மட்டுமல்ல சவாலானது. ஏனெனில் ஒரு புறம் தூய்மைப்படுத்தப்படும்போது, மற்றொரு புறம் எவராது அதன் தூய்மையைக் கெடுக்கலாம் அல்லவா! இவ்வாறு நிகழாவண்ணம் வேலிபோட்டு, அனைத்தையும் கட்டுக்கோப்பாக வைத்துக்கொண்டு, திறமையாகத் தூய்மைப்பணி செய்பவர்கள் நம் ஆசார்யர்கள் .
போச்சுடா! மறுபடியும் ஆரம்பித்து விட்டாயா? என அலுத்துக்கொள்ளலாம். ஆனாலும் மேலே படியுங்கள். எம்பெருமான் வேதம் எனும் ராஜ மார்கத்தில் (Express Highway) பயணம் செய்கிறான். ஆம். அதுதான் அவனது ராஜவீதி. “அதாவது வேதத்தில் உறைபவன் இறைவன்” என்பது பொருள். அப்போது சில வீணர்கள் (வீணர்கள் என்றால் விதண்டா வாதம் செய்பவர்கள். தேவையான விஷயத்தைப் பற்றி பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது தேவையற்ற பதிவுகளை இடையே நுழைத்து கர்வப்படுபவர்கள். குறிப்பாக எதுவும் தெரியாமல், புரியாமலேயே எல்லாம் தெரிந்ததாகத் தங்களை நினைத்துக் கொண்டு இறுமாப்புடன் திரிபவர்கள். மொத்தத்தில் பயனற்ற காரியங்களைச் செய்வதையே தங்களின் பிறவிப் பயனாக எண்ணுபவர்கள்) வேதத்தின் உண்மை நிலை அறியாமல் எதிர்வாதம் செய்திடுவர். அது மட்டுமல்ல, வேதத்தின் உள்ளம் அறியாமல் நேர் எதிராக, தவறாக, விபரீதமாகப் பொருள் கூறுவர்.
சுத்தமாக வைத்திருக்கும் தெருவில் வேண்டுமென்றே குப்பைகளைக்கொட்டுவது, பள்ளம் தோண்டுவது, கல்லும், முள்ளும் கொண்டு கொட்டி பாழ்படுத்துவது என அதர்மமான கார்யங்களைச் செய்பவர்கள் உண்டல்லவா! அதேபோன்று வேத மார்கத்தையும் சிதைகின்றனர் சிற்றறிவாளர்கள். அவர்களை இரும்புக்கரம் கொண்டு அடக்குமவர்கள் நமது ஆசார்யர்கள். அதாவது “வைதீக தர்மத்துக்கு கேடு விளைப்பவர்களை களையெடுப்பவர்கள்”. “ஆரணநூல் வழிச் செவ்வை அழிப்பவர்” என்கிறார் சுவாமி தேசிகன்.
அழகிய வழிதனை ஆபாஸம் செய்பவர்கள் என்று பொருள். இப்படி இவர்களை அடக்கி, வேதத்தின் தூய்மையை நிலைநாட்டுமவர்களே “ஸ்ரீமத் வேதமார்க ப்ரதிஷ்டாபனாசார்யர்”என அழைக்கப் படுகின்றனர்.
பெருமாளுக்கு உத்ஸவம் என்றால் முதல்நாள் சேனை முதலியார் எழுந்தருளி நகர சோதனை செய்வதுண்டே, நம் ஆசார்யர்களும் நகரத்தை (வேத மார்கத்தை) சுத்தம் செய்யும் தூய்மைப்பணியாளர்கள். தேவாதிராஜனாம் வரதனின் ராஜவீதியை தங்கள் கட்டுப்பாட்டில் வைத்து காக்குமவர்கள்.
அத்தகைய மஹாத்மாக்களை போற்றியுகந்து, மலர்தூவி, மாலை அணிவித்து, பாதபூஜை செய்து வழிபடுவது என்றுமே நமது கடமையாகும்.
-ஸ்ரீ ஏபிஎன் சுவாமி.
07/04/2020
Royal Salute to Cleanliness Workers
“Cleanliness is Godliness” is a phrase that we all know and our government has also rightly come up with many schemes that promote health, hygiene, and sanitation, with Clean India being its flagship scheme. All this reiterates the fact that cleanliness and Acharam are an integral part of our lives.
Even in this state of complete lockdown, medical, police, and sanitation workers are working in full swing and they are being appreciated by all sections of the society. Undoubtedly, no amount of appreciation is enough for their selfless service.
It is heartening to see that the entire world appreciates their services by showering them with flowers, garlanding them, and by worshipping their feet. Let’s now see some reasons why we should appreciate them every day.
Swami Desikan has written a work called Srimad Rahasya Traya Saram that is based on the SriVaishnava Sampradayam’s fundamental philosophy of Saranagathi. It expounds the fact that everyone, regardless of race, religion, or gender, can attain a good state. In the foreword, Swami Desikan has specifically praised the cleanliness workers. Let’s see who they are and what they do.
What’s the work of a cleanliness worker? To keep the roads and city clean, right? In other words, they remove the stone, garbage, thorns, and other unwanted things from the roads to make it easy for people to travel through it. They remove the garbage and make the roads easy to commute.
Their work ensures that our travel is smooth and easy. This clearly brings out the fact that keeping the roads cleans is not only important, but also challenging. And that’s because when they clean on one side, there is always a possibility for someone to pollute it at the other end. To prevent this, a fence is erected and everything is kept under control to prevent this constant polluting. And our acharyas execute this perfectly.
Though this may sound familiar to you, please read on.
Perumal travels on this express highway called Vedas. Yes, that’s his Raja Veedhi (Royal Street) and it means He is the hidden meaning of Vedas. While traveling, there are a few dissenters, that is those who argue against the tenets established in the Vedas and those who intervene in an important discussion with unwanted and unrelated arguments just to gain attention. This specifically includes those who are highly ignorant, yet they argue as if they know everything. In all, they are people who constantly engage in unwanted activities. Without understanding the essence of Vedas, they argue incessantly and worse, they interpret its meaning wrongly and propagate the same to the world.
Just like how people engage in wrong activities like polluting a clean street with garbage, digging pits in it, and covering it with stones and thorns, there are many who pollute and misinterpret Vedas also. Fortunately, our acharyas deal with them using their iron fist. That is, they eradicate the wrong notions/interpretations of Vedas with their profound knowledge. Swami Desikan says, “Arananool vazhi chevvai azhippavar.” It means those who pollute a beautiful path. Those who control them and re-establish the right Vedic path are called “Srimad Vedamarga Pratishtaapanaachariar”
Before Perumal’s festival begins, Senai Mudaliar goes on an inspection around the place. Like that, our acharyas are also cleanliness workers who clean the Vedic path and they stay in control of the Raja Veedhi of Varadan at all times.
Let us praise such great acharyas by showering them with flowers, garlanding them, and by praying at their holy feet.
Please note that this article is available in both Tamil (written by Sri APN Swami) and English (translation done by his sishyas).
மர்ம நபர்களின் மாநாடு
மிகவும் தீய எண்ணங்கள் கொண்ட சில மர்ம நபர்கள் ஒரு மாநாட்டை நடத்தினர். தங்களைப்போன்ற மனோபாவம் கொண்டவர்களை பல ஊர்களிலிருந்தும் அவர்கள் வரவழைத்தனர். அனைவரும் ஓரணியில் திரண்டு ஆலோசனை செய்தனர். அவர்களின் நோக்கம் ஒன்றேயொன்றுதான். “இந்த தேசத்து மக்கள் அமைதியாக இருக்கக்கூடாது. எவ்வகையிலாவது அவர்களுக்கு பெரிய கஷ்டத்தை உண்டாக்க வேண்டும். இதனால் மன நிம்மதியிழந்து மக்கள் மிருகங்களைப் போன்ற மனோநிலைக்கு ஆளாவார்கள். தங்களின் சங்கல்பமும் பலித்திடும்” என்று.
அதன்படி நல்ல அமைதியை எப்படிக்கெடுப்பது? எனும் ஆலோசனைக் கூட்டம் தான் தற்போது நடைபெறுகிறது. தேசத்தின் நலனுக்காக பாடுபடாமல் இந்த தீயசக்திகள் திட்டம் தீட்டுகின்றனர் மக்களிடையே கலந்திருந்து, அவர்கள் அறியா வண்ணம் விஷத்தை விதைத்து ஒட்டு மொத சமுதாயத்தையே சீர்குலைப்பது அவர்களின் ரகசிய எண்ணம். அதற்கான ஆயத்த வேலைகளில் அனைவரும் ஈடுபடுகின்றனர்.
“இதென்ன! ஏதோ விபரீதமான கட்டுரை போலுள்ளதே. மேலே படிக்க, படிக்க என்னென்ன வரப்போகிறதோ தெரியவில்லையே” என்று பதறாதீர்கள். பதற்றமில்லாமல் மேலே படியுங்கள். கூட்டம் நடந்த இடம், மர்ம நபர்கள் யார்? மாநாட்டின் நோக்கம்? அதனால் விஷம் பரவி மக்களுக்கு ஆபத்து உண்டானதா? என அனைத்தையும் அறியலாம்.
சுவாமி வேதாந்த தேசிகன் அருளிய ஒரு ஸம்ஸ்க்ருத நாடகத்திற்கு “சங்கல்ப சூர்யோதயம்”என்பது பெயர். இது முழுதும் ஜீவனாகிய நமது உள்ளத்தில் எழும் உணர்ச்சி அலைகளை மையப்படுத்தி எழுதப்பட்டது. எளிமையாகப் புரிந்து கொள்ள ஒரு உதாரணம் தருகிறேன்.
நமக்குள் பலவிதமான எண்ணங்கள் உண்டாகின்றன. பொதுவாக நல்ல எண்ணங்கள் உண்டாகும் காலம் மிக மிகக் குறைவு. அனேகமாக தீய எண்ணங்களே நம்மை ஆக்ரமித்துக் கொள்கின்றன. அதிலும் பிறரின் பெருமை கண்டு வரும் பொறாமை இருக்கிறதே! அப்பப்பா! ஆயிரம் துர்யோதனர்களுக்கு இது சமமானது.
இப்படி தீய எண்ணங்கள் கௌரவர்களைப் போன்று அதிகமுண்டு. நல்ல எண்ணங்கள் பாண்டவர்கள் ஐவரைப்போன்று மிகவும் குறைவு. இந்த இரண்டு கோஷ்டிகளுக்கிடையில் நடக்கும் உள்மனதின் போராட்டம் தான் தர்மயுத்தம். அதாவது விவேகத்துடன் புலனடக்கம் பெற்று வாழ்க்கையை ஜயிப்பது தான் நாடகத்தின் சுருக்கமான கரு.
இப்போது இந்த “விவேகன்”எனும் மஹாராஜாவை (தர்ம புத்ரன் போன்றவர்) வீழ்த்த சதியாலோசனையில் ஈடுபடுகின்றனர் கௌரவர் போன்ற எதிரிகள். அதாவது “நல்ல எண்ணம் பெருகி, ஒருவன் நன்நிலைக்கு வந்து விடக்கூடாதாம். எப்படியாவது அவனை வீழ்த்த வேண்டும்” என்பதே நோக்கம்.
இதற்காக மஹாமோஹன் (துர்குணங்களின் தலைவன், மஹாமூர்கன் – பிறர் நல்வாழ்க்கையைப் பொறாதவன்) தலைமையில் சதியாலோசனை தொடங்குகிறது.
பேராசை, ஆடம்பரம், தற்புகழ்ச்சி, பெரியோர் சொல்கேளாத கர்வம், திருட்டு எண்ணம், வஞ்சனை, கபடம், நாஸ்திகம், பெண்ணாசை, மண்ணாசை, பொருளாசை, பிறர் மனைவிபால் ஆசை, சூழ்ச்சி, பொறாமை, பிறநிந்தனை முதலிய மர்ம நபர்கள் – ஆம் நமக்குளே இவர்கள் ஒளிந்திருக்கின்றனர் என்பதை நாம் அறியாமலேயே வாழ்கிறோமே. நம்மையறியாமல் நம்முடன் வசிப்பவர்கள் மர்மநபர்கள் தானே.
இந்த மர்ம நபர்கள் தலைநகரமாகிய தேகத்திற்குள் ஒரு மாநாட்டை நடத்தினர். அதன்படி சாத்வீக எண்ணம் குலைய உறுதியேற்றனர். அப்படியானால் மக்களின் பழக்க வழக்கங்களின் மாற்றத்தை உண்டாக்க வேண்டுமே! அதற்கு என்ன செய்வது? என யோசித்தனர்.
மக்களின் சாத்வீகமான (சுத்தமான) ஆகாரத்தை எச்சில்படுத்தி அதனை பழுதாக்குவது. ஏனெனில் ஆகாரம் (உணவுப்பழக்கம்) சுத்தமானால் தான் எண்ணம் நல்லதாகும். அதை அசுத்தமாக்கினால் சுலபமாக நல்ல எண்ணம் அழியும்.
அதன் பின்னர் ஆசாரத்தை அழிப்பது, ஒருத்தர்கொருத்தர் விலகியிராமல் (ஆண் , பெண் பேதமின்றியும்) கூடியிருப்பது.
இதனால் சுத்த ஆசாரம் கெடுமே. பின்னர் “தற்புகழ்ச்சிக்கும், நல்ல செயல்களை காரணமில்லாமல் எதிர்ப்பதற்கும் அவர்களை மூளைச்சலவை செய்வது. பெரியோர்களின் பழக்கவழக்கங்களையும் நிந்திப்பது. எங்கும் கலிதர்மமாகிய விஷத்தை பரவச்செய்வது” என்று தீர்மானித்தனர்.
அதன்படி செயல்படத்தொடங்கி தேசமெங்கும் விரைந்தனர். இதனால் மக்களின் மதிகலங்கியது. மனோநிலையில் மாற்றம் உண்டானது. இந்த மர்மநபர்களின் விஷத்தீண்டல் வேகமாகப் பரவியது கண்டு விவேக மஹாராஜன் விரைந்து செயல்பட்டான்.
மீண்டும் ஆசாரத்தை வலியுறுத்தும் ஆணை பிறப்பித்தான். மக்களின் மனதில் உண்டான பயத்தை நீக்கினான். மர்ம நபர்களை ( தீய எண்ணங்களை) உடனடியாகக் கண்டறிந்து அவர்களை விலக்கிட ஜ்ஞான தீபம் ஏற்றிவைத்தான்.
மர்ம நபர்களின் எதிர்பார்ப்பு பொய்த்தது. இனி அவர்கள் தலையெடுக்கவாகாதபடி விவேகத்திற்கு வெற்றி உண்டானது. மக்களும் இயல்பு வாழ்க்கைக்கு (சாத்வீக மனோநிலைக்கு) திரும்பினர்.
(குறிப்பு – சங்கல்ப சூர்யோதயம் ஐந்தாவது அங்கத்தில் உள்ள விவரங்களைக் கொண்டு இம்மாநாட்டை அறிந்திடுக)
-ஸ்ரீ ஏபிஎன் சுவாமி.
06/04/2020
English
Secret Meeting of Mysterious People
A group of people with evil thoughts decided to conduct a conference and they invited people from other places who had similar thoughts. They all came together and brainstormed ways to disrupt the peace of the people of this land. This group wanted people to get agitated so they will behave like animals, thereby leading to a complete unrest.
This conference was aimed to find the ways and means to achieve this objective. Instead of coming together for the country’s progress, this group’s secret objective was to mix in with the people and spread poison to completely destroy the society. Everyone gleefully participated in it.
If you’re wondering that this looks like a controversial post, just read on to know where this conference was held, who these mysterious people are, and what’s the poison that was used.
Sankalpa Suryodayam is a Sanskrit drama written by Sri Vedanta Desikan and this work revolves around the many thoughts that emanate in the minds of Jivatmas like us. Here is an example to help you understand this easily.
Many thoughts originate in our minds and out of these, good thoughts are few and far between. For the most part, only bad thoughts envelop us. In particular, the jealousy we feel when we see others is equal to a thousand Duryodhanas!
Our bad thoughts are many like the Kauravas while good thoughts are a few like the Pandavas. The battle that happens between the two forces inside our minds is Dharmayudham (holy war). The crux of Sankalpa Suryodayam is how the good thoughts win over the bad thoughts by controlling the senses.
Now, these mysterious people who are like Kauravas are planning to defeat a righteous person called “Vivekan“, who is Yudhishtiran. In other words, the aim of these mysterious people is to prevent a person to have good thoughts and get to a resulting exalted position.
To this end, the meeting was held under the guidance of Mahamogan (the leader of evil qualities, a great fool, and one who is always jealous of others’ good lives). Greed, pomp, egotism, arrogance, stealth, vengeance, sly, atheism, lust, cunningness, jealousy, and evil thoughts were the mysterious people. Yes, we live without understanding that these people are deep in our minds and that’s why they are a secret group of mysterious people!
The conference is taking place in the headquarters of this group, which is our body. Accordingly, they took an oath to bring down our good qualities and they began thinking on ways and means to change the habits of people, so their good qualities will diminish.
Finally, they decided that a good option is to adulterate the good food that people eat because food is the driving force behind good thoughts. Next, they targeted Aachaaram (austere way of life) and social distancing where men and women are always in close contact with each other.
To put their ideas into practice, they spread themselves across the entire nation. As a result, people’s mind deteriorated and there was a marked change in their behavior. Seeing the rapid spreading of these poisonous tentacles, King Vivekan swung into action swiftly.
He passed orders to bring back Aachaaram, eliminated the fear from people’s minds, annihilated the evil thoughts (mysterious people), and lighted the lamp of knowledge to eradicate them.
All this quashed the plan of these mysterious people and ensured that they could never surface again! As a result, people also came back to their normal lives (Satvik way of living).
Note – Read Sankalpa Suryodayam’s 5th chapter to understand more about this conference
-Translation by Sri APN Swami Sishyas
13.மர்ம நபர்களின் மாநாடு |Mysterious Person’s Secret Meeting
தேசபக்தனொருவன் கொரொனா வைரஸை வழியில் பார்த்தான், “அடேய்! க்ரூரமான குணம் படைத்த கொரொனாவே! எங்கள் பாரதத்தில் என்ன தேடிக்கொண்டு நீ சுற்றித்திரிகிறாய்?” என்று கேட்டான்.
அதற்கு அந்த கொரொனா வைரஸ் பதில் சொன்னது – “நான் பாரதர்களான உங்கள் அனைவர்களையும் பிடித்து துன்புறுத்துவதற்காக சீனாவிலிருந்து வந்திருக்கிறேன் ” என்றது.
அப்பொழுது அந்த தேசபக்தன் சிரித்துக்கொண்டே பதில் சொன்னான் , “அடேய்! கொடிய கொரொனாவே! நரேந்திரன் என்னும் திறமையான அரசன் எங்களைக் காப்பாற்றிக் கொண்டிருக்கிறான். ஆகையால் உன்னுடைய எண்ணம் இங்கே பலிக்காது. ஆகையால் உடனடியாக நீ புறப்பட்ட இடத்திற்கே சென்று ஓடி ஒழிந்துக்கொள். வெளியே தலை காட்டாதே, உன் உயிரை காப்பாற்றிக்கொள். ஏனென்றால் எங்கள் அரசன் பார்த்தால் உன்னை நசுக்கி கொன்றுவிடுவான் என்று சொன்னான்.
Once a patriot asked Corona, “Hey cruel Corona! What are you searching for in my country (India)?”
Corona said, “Hey Indian! I’ve come all the way from China to torment all you Indians.”
Hearing this, the patriot laughed and said, “Hey deadly Corona! A powerful and capable king called Narendran is protecting all of us here, so you can’t fulfill your desires here. He will annihilate you! So, to save your life, go on a self-quarantine back to your place.”
Please note that this article is available in Tamil (written by Sri APN Swami) and in English (translation done by his sishyas)
நானும் மன்னனே [Section 144]
“ எல்லோரும் இந்நாட்டு மன்னர்” என்னும் இந்த வார்த்தை மிகவும் ப்ரபலமானது. இதன் உள்ளர்த்தம் புரியாமலேயே இன்றைய இளைய தலைமுறையினர் தடுமாறுவதுதான் வேதனையளிக்கிறது. பாரதீயர்களான நமக்கு நமது தேசத்தில் எல்லாவித சுதந்திரமும் உண்டு. எழுத்து, கருத்து, நடவடிக்கை என அனைத்திலும் சுதந்திரம் உண்டு. இந்நாட்டுக்குடிமகன் என்பதிலும் நமக்கு எண்ணிறந்த கர்வமும் உண்டு. ஆனாலும் நாம் தேசத்தின் சட்டதிட்டங்களுக்கு உட்பட்டவர்கள்தானே. “நான் இந்நாட்டு மன்னன்” என்று வரம்புமீறின கார்யங்களைச் செய்துவிட்டு கொக்கரிக்க முடியுமா? மன்னவனேயானலும் சட்டத்தின்படியன்றோ நடக்க வேண்டும்.
நல்ல கார்யங்களைச் செய்துவரும் போது அதுவும் அக்கார்யம் சட்டத்தின் வழியே நடைபெறும்போது எவருக்கும் அதில் ஆட்சேபனை எழுவதில்லை. ஆனால் சுய புரிந்து கொள்ளல் இல்லாமல் சட்டத்தையும் மதிக்காமல் ஏறுமாறாக நடக்கும் போது கடுமையான தண்டனைகள் உண்டு.
உதாரணமாக தற்போதுள்ள 144 தடையுத்தரவைக் காணலாம். நமது தேசத்தின் எந்தமூலைக்கும், ஊருக்கும் சென்றுவர நமக்கு சுதந்திரம் உண்டு. நேற்றுவரை அப்படித்தான் சென்றுவந்துக் கொண்டிருந்தோம். யாரும் நம்மைத்தடுக்கவில்லை. ஏன் இங்கு வந்தாய்? என்று கேட்கவுமில்லை. ஆனால் ஏதோவொரு காரணத்தினால் இன்று தடையுத்தரவு பிறப்பிக்கப்பட்டுள்ளது. “வீட்டை விட்டு வெளியேறுவது பாதுகாப்பாற்றது” எனும் காரணத்தால் ராஜாங்கத்தார் நடமாட்டத்தை தடைபடுத்தியுள்ளனர்.
“நானும் மன்னன்தானே! எனக்கு சுதந்திரம் உண்டு” என்று ஏறுமாறாகப் பேசிக்கொண்டு வந்தால் “தேசத்ரோகச் செயலாகக்கருதப்பட்டு தண்டனை உண்டு” என்று அரசாங்ககம் அறிவித்துள்ளது.
இதிலிருந்து தெரிவது என்ன? என்றால் நமது சுதந்திரத்தை முறையாகப் பயன்படுத்த வேண்டும். எதுவும் வரையறைக்கு உட்பட்டது என்பதையும் தெளிவாக உணர்ந்து செயல்படவேண்டும்.
அமுதூட்டும் அன்னை போன்று நம்மீது கருணை கொண்டுள்ள வேதம் இக்கருத்தை விளக்குவதைக் கேளுங்கள்.
நாம் இப்போது இருக்கும் நிலைக்கு “பத்த ஜீவன்” என்பது பெயர். அதாவது சுதந்திரமாகச் செயல்பட முடியாதவர்களாக (144) இருக்கிறோம். ஒரு ஆசார்ய சம்பந்தம் பெற்று, பகவானின் திருவடிகளில் ஆத்மாவை சமர்ப்பித்தல் (அதாவது அழியும் உடலுக்குள் இருக்கும் அழியாத ஆத்மாவாகிய நம்மை காக்கும் பொறுப்பை ஒப்படைத்து விட்டோம்) செய்தபிறகு ஏதோவொரு காலத்தில் இறக்கிறோம்.
இனி நமக்கு தடையுத்தரவு கிடையாது. கட்டுப்பாடுகளை அரசாங்கம் நீக்கிவிட்டது; என்றவுடன் சிறகடித்துப் பறக்க நினைக்கிறோமே! அது போன்று வைகுண்டத்தில் எவ்வித நிர்பந்தமின்றி ஜீவன் திரியலாம். அப்போது ஜீவனை “ஸ்வராட் – அரசன்”என்கிறது வேதம். நான்தான் மன்னன், நான்தான் மன்னன் என ஜீவனும் கர்வப்படுகிறான். உண்மைதான். அவனது சுதந்திரத்திற்கு குறுக்கிடும், கால அளவும் கிடையவே கிடையாது. ஆனால் அதற்கு வரையறை ஒன்றுண்டு. அதாவது பகவானின் திருவுள்ளத்தை அறிந்து, அவனுக்கு தான் தாஸன் (கட்டுப்பட்டவன்) என்பதையுணர்ந்து தனது சுதந்திரத்தை அனுபவிக்க வேண்டும்.
இந்த நெறிப்படி திகழும் ஜீவனுக்கு “நானே மன்னன்” என்னும் மனோபாவத்தில் துளியும் குறைவு உண்டாவதில்லை. இதன் விரிவுரையை வேதம் வல்லார்களைக் கொண்டு விரித்துணர்க. நாமும் முக்தஜீவனாக வைகுண்டபதியில் மன்னனாக முடிசூடும் பாக்கியத்தை உணர்ந்து அறிந்து களித்திட அவனுடையவராக வேண்டும்.
அதே சமயம் தற்போதுள்ள பத்த (144 – தடையுத்தரவுள்ள பிறவியில்) நிலையை நன்கறிந்துக் கொண்டு, விதண்டாவாதம் செய்யாமல் அடங்கியிருக்க வேண்டும். இவ்விதம் சட்டத்தின் வழி நடக்கும் நமக்கு பரிபூரண பகவத் அனுபவமாகிற ஆனந்தம் என்றும் அழியாததாகக் கிடைக்கும் என்பதன்றோ வேத வாக்கு.
[ குறிப்பு – இங்கு எடுத்தாளப்பட்டுள்ள வேதவாக்யங்களை சாந்தோக்ய உபநிஷத்தில் காண்க]
-ஸ்ரீ ஏபிஎன் சுவாமி.
03/04/2020
English
I’m Also a King (Section 144)
“Everyone is this nation’s king” is a popular Tamil saying, but today’s generation acts without understanding its true meaning and this is very heartbreaking!
As citizens of India, we have all kinds of freedom to write, give an opinion, and to act in a certain way. At the same time, we’re also proud of being the citizens of this great nation. Still, we’re bound by the laws of this nation, right? Can we do anything just because we’re the “kings of this nation?” Even kings have to follow the laws of the land.
When you do a good act that is according to the prevailing laws, nobody has a problem with it. That said, when we act selfishly without thinking and if those acts are against the laws, a punishment is imminent.
Let’s take the example of the prevailing section 144. We have the right to travel anywhere and to any part of the country and that’s what we had been doing until a few days ago. Nobody stopped us or questioned our movements. But there is a restriction now because our government feels that “it is not safe for us to step out of the house”.
Further, the government has said that those who argue that they won’t follow the restrictions because they’re the king of this nation, will be given the right punishment.
From this, what we understand is that we have to use our freedom in the right way. Also, we have to understand that everything should be within acceptable limits and have to act accordingly.
Now, listen to how the Vedas, that have compassion towards us like our mother, explains this concept to us.
Our current state is called “Baddha Jeevan” That is, we’re unable to act independently (144). When we get an association with an acharyan and offer our atma at His lotus feet (that is, we request Him to protect our indestructible atma that is present inside the destructible body), we are in a different phase of our life.
After that, we have no restrictions as the government has removed it all for us. Similarly, we can move freely in SriVaikuntam and the Vedas call Jivatmas like that as “Svarat – King” and the Jeevan also feels proud that he is also a king. And it’s true too, as there are no impediments to his movement and he is not bound by time. However, there is one restriction. Every Jeevan has to understand the supremacy of Emperuman and the servitude that the Jeevan has with Him and all actions should be based on this servitude.
By doing this, there is no reduction in the thought that the Jeevan is the “King.” This concept of vedas has been explained by many learned men. To truly enjoy this freedom of Muktha Jeevan and to get the privilege of being the king, we have to become His property.
For now, we have to understand the current state of our Baddhatma (section 144) and follow the restrictions that come with it without unnecessary arguments.Vedas clearly state that those who follow the laws are sure to get the bliss of His association.
[Note: Refer Sandokya Upanishad for the concepts mentioned in this article].
Sri APN Swami 