Note: Scroll down to read the article in Tamil & translation in English.
Varam Tharum Maram : Tamil Audio Book in Sri APNSwmami’s SoundCloud
To Listen to Part 1 of the Audio Book : https://soundcloud.com/apnswami/vtm-01-poovil-pirandha-piraman
https://soundcloud.com/apnswami/vtm-01-poovil-pirandha-piraman
ஸ்ரீ APNSwamiயின் எழுத்தில்
“வரம் தரும் மரம்”
(அத்தி வரதர் வைபவம்)
பகுதி – 1 – பூவில் பிறந்த பிரமன்
நான்கு யுகங்களில் முதன்மையான க்ருதயுகம். படைக்கும் இறைவனாம் நாராயணன் பாற்கடலில் படுத்துக் கொண்டு ஆழ்ந்த சிந்தனையில் உள்ளான். இதற்கு முன்னதான நான்கு யுகங்களின் முடிவான கலியுகத்தில், மக்களின் பாவங்கள் அதிகமாகத் தொடங்கின. தர்மம் முழுவதுமாக அழிந்து அதர்மம் தலைவிரித்தாடத் தொடங்கியது. கொடூர குணம் கொண்டவர்களாக ஜீவன்கள் கொலை பாதகங்களைச் செய்ய ஆரம்பித்து விட்டனர். இனியும் பாவிகளின் பாரத்தை பூமி தாங்காது என உணர்ந்த பகவான், அனைத்தையும் ஸம்ஹாரம் செய்தான்.
காக்கும் கடவுள் அழித்தானா! எனில், ஆம்!! அனைத்தும் அழியாமல் இருப்பதற்காக அழித்தான். இஃதென்ன விந்தை!! வார்த்தைகளின் வெளிப்பாடுகளில் தெளிவில்லையே! எனத் தோன்றும். ஆனால் அதுதான் உண்மை. தொடர்ந்து செய்யும் தீமைகளினால் ஜீவன்கள் மீளா நரகத்தில் விழுந்து உழலுவார்கள். அத்தகையவர்களைக் காப்பாற்ற வேண்டுமெனில், அழிக்க வேண்டும். மஹாப்ரளயத்தை உண்டு செய்து, அழித்துப், பின்னர் அனைத்தையும் முன்போல உண்டாக்க வேண்டும்.
அனைத்துலகும் காக்கும் அருளாளன், அனைத்துக்கும் அதிபதியான எம்பெருமான், ப்ரளயம் (ஊழி வெள்ளம்) எனும் காரணத்தை முன்னிட்டு உலகனைத்தையும் தனது வயிற்றுனுள் வைத்துக் காக்கிறான். பெருவெள்ளத்தில் சிக்கியவர்களை கரையேற்றும் போது, உலகத்தை வயிற்றுள் வைத்து காப்பாற்றுதல் நிகழ்கிறது. வெளியிலிருந்து பார்க்கும்போது அழிவின் காரியமாக ப்ரளயம் தோன்றினாலும், ஆக்கபூர்வமான படைப்பிற்கு முந்தைய நிலை இது, என்பதை உணர வேண்டும்.
வெள்ளம் வடிந்த பின்பு, இனி மீண்டும் ப்ரபஞ்ச ச்ருஷ்டி செய்ய வேண்டுமல்லவா! அதைத்தான் தற்போது பாற்கடலில் படுத்துக் கோண்டு யோசிக்கிறான் பரந்தாமன். தனது வயீற்றினின்றும் ஒரு பிள்ளையை முதலில் பிறப்பித்து, அவனிடம் ப்ரபஞ்சத்தைப் படைக்கும் பொறுப்பை ஒப்படைத்துவிட்டுத், தான் சிறிது காலம் ஓய்வெடுக்க எண்ணினார். நீண்டதொரு ஆலோசனைக்குப் பிறகு பரந்தாமன் நாபியிலிருந்து (வயிறு) ஒரு தாமரை நீண்டது. பரந்தாமன் பத்மநாபனானான். அத்தாமரையில் பிறந்த பிள்ளைக்கு, திசைமுகன் (நான்முகன்) எனப் பெயர் சூட்டினான். அவனே ப்ரம்மதேவன்.
‘நாபி‘ என்றால் ‘தொப்புள்‘ என்பது பொருள். பெருமானின் தொப்புள்கொடியிலிருந்து பிறந்தான் ப்ரம்மா. அதனால் அவன் நாராயணனின் முதல் பிள்ளையானான்.
“பிரமனே! இவ்வுலகைப் படைத்து அவரவர்களுக்குரிய செயல்களில் ஜீவன்களை நிலை நிறுத்துவது உனது பொறுப்பு” என அன்புக் கட்டளையிட்டான்.
“எவ்வளவு பெரிய பொறுப்பு!!! அதைவிட, பாக்கியம் என்று சொல்வதுதானே சரி?!! நான்குபுறமும் நோக்கியுள்ள தனது நான்கு முகங்களாலும் இடைவிடாது வேதாத்யயனம் செய்து வந்ததால் பிரமனுக்குக் கிடைத்த பாக்யம் இது. வேதத்தைச் சொன்னால், வேதபுருஷனாம் நாராயணன் மகிழ்வானன்றோ! “தந்தை சொல் மிக்க மந்திரமில்லை“ என்பர் பெரியோர். தந்தை நமக்குச் செய்யும் உபதேசம்தான் வாழ்க்கையின் வழிகாட்டியாக விளங்கும் மந்திரம்.
மற்றொன்றையும் காணலாம். மந்திரம் என்றால் வேதம். அந்த வேதம், பகவானாலேயே பிரமனுக்கு முழுதும் உபதேசிக்கப்பட்டது. அந்த வேதத்தின் பொருள் என்ன? என்றால், அது ‘தந்தையின் சொல்‘. ஆம்!! அகில உலகின் ஆதிநாயகனாக விளங்கும் பரமாத்மா தந்தை; அவனைச் சொல்லும் வேதம், மந்திரம். வேதங்கள் முழுதும் நாராயணனையே பரம்பொருளாகக் கூறுகின்றனவே. எனவே தந்தை சொன்ன சொல், மற்றும் தந்தையைச் சொல்லும் சொல் என இரண்டும், ஒன்றாகிய வேதமந்திரத்தை எப்போதும் ஓதி வந்தான் ப்ரம்மதேவன்.
தந்தையின் சொற்படி வேதத்தை ஓதியதால் கிடைத்த பெரும் பதவி, “ப்ரஜாபதி“ என்பதாகும். அதாவது “மக்களைப் படைக்கும் மகத்துவம் பெற்றவன்” என்று பொருள். நன்மக்களைப் பெறும் பெற்றோர் மகிழ்வர். நால்வகையான பிள்ளைகள் பிறந்தால் சற்றே கர்வமும் தலையெடுக்குமல்லவா!
விசித்ரமான இந்த ப்ரபஞ்சத்தை இறைவன் படைத்ததின் நோக்கமே நமது அகங்காரம் ஒழிய வேண்டும் என்பதற்குத்தான். இறுமாப்புடன் இருப்பது இறுக்கமான ஒருமனநிலையை உண்டாக்கும். தெளிந்த மனதோ சிந்தனையை சிறக்கச் செய்யும். அவரவர் விதிக்கப்பட்ட காரியங்களைச் செய்வதில் அகங்காரம் எங்கிருந்து உண்டாகும்?! நாபிஜாதனுக்கு ஆபிஜாத்ய மதம் உண்டானது. இதன் பொருள் அறிவது கடினம். அறிந்தால் அளவிடற்கரிய ஆனந்தம்.
அன்புடன்,
ஸ்ரீ ஏபிஎன் சுவாமி.
Varam Tharum Maram
(Athi Varadar Vaibhavam)
English Audio Book of Sri APNSwami’s Varam Tharum Maram
Audio by Smt. Lavanya
https://soundcloud.com/apnswami/varam-tharum-maram-english-01-birth-of-brahma
Part 1 – Birth of Brahma
There are four yugams and they are Kritayugam, Tretayugam, Dwaparayugam and Kaliyugam.
The creator of the entire universe, Sriman Narayanan, is reclining on Adiseshan in Paarkadal, deep in thoughts. He had just finished destroying the universe at the end of Kaliyugam because the number of sinners has increased beyond acceptable levels. These sinners were ready to kill other Jeevatmas with impudence and this meant, their sin was getting unbearable for Mother Earth. So, He had to destroy them.
This brings up an interesting question. Isn’t Paramatma the protector of the entire world? If so, why does He kill jeevatmas – the very living beings whom He must protect?
The simple answer – He destroyed them and the universe to prevent a total annihilation! In other words, jeevatmas were going into deeper hells because of the many countless sins they were committing and to prevent their further downfall, a cleanse was necessary. But this does not mean He “kills” every jeevan. In fact, what He does is He takes all of them back into Him and protects them in His stomach when the water deluges and consumes the universe.
In this sense, He is still protecting His precious jeevatmas though it may seem like He is destroying the universe. Also, destruction is the prelude for creation again and all these make destruction a necessary aspect for the cycle to begin all over again.
After the waters of the deluge have drained, it is time for creation again and this is exactly what Sriman Narayanan is thinking about in Paarkadal(i.e. Milky Ocean). Instead of getting involved directly in the process, He is thinking of creating a son who will in turn, take the responsibility of creating the universe.
After much deliberation, a lotus emerged from Perumal’s navel and thus Perumal became Padmanabhan. A child was born from the lotus and He named this child Naanmugan (i.e one with four faces). He is none other than “Brahma Devan”.
Since Brahma emerged from Narayan’s navel, he is officially the first son of Perumal. After seeing Brahma, Perumal gently commanded His son to create the universe and give every Jeevatma a specific role to play in it.
What a huge responsibility this was for Brahma! More than responsibility, it can also be a blessing to undertake such a massive task at the command of His divine father. After all, elders say that it is the father who leads a son in the right path and therefore, one should always follow his father’s words. Brahma set this example to the world by following his Father’s words diligently.
If you’re wondering why Brahma got this immense opportunity, it is because Brahma used his four heads to learn and chant the Vedas constantly. Vedas were taught to Brahma by Sriman Narayana Himself and this makes it the “Father’s advice” to the son. Since Vedas is the mantram taught by his Father and since it also describes his Father, Brahma chanted it continuously.
Such constant chanting of Vedas not only leads us to Him, but also makes the Supreme One happy and He bestows immense blessings on those who chant it. Therefore Brahma got the big blessing to create the world.
Brahma also came to be called Prajapathi, which means, the one with the capability to produce children. He got such an exalted position only because he followed his Father’s words.
It is natural for any parent to feel proud of their children, but when one begets many children who are good at many different things, it tends to get to their head and they become arrogant. This is what happened to Brahma too.
This arrogance of Brahma is an irony because the very reason Perumal wanted to create the universe is to get rid of the arrogance of all Jeevatmas once and for all. He wanted people to live a life of restraint and contentment, so they can focus on their specific duties. In fact, what is the need for arrogance when you’re simply carrying out the task assigned to you? But Brahma did become arrogant and this also led to some complications for him.
-Translation by Sri APN Swami’s Shishyas based on the original Tamil article by Sri #APNSwami
Sri APN Swami 