Two Meaningful Theft (திருட்டு) பொருளை தரும் பொருள் களவு | Sri APN Swami’s Shishya Writes | Karthigai Karthigal Special | Kaliyan Thirunakshathiram

Two Meaningful Theft (திருட்டு)  பொருளை தரும் பொருள் களவு

💫💫💫💫( ஸ்ரீ APN ஸ்வாமி யின் உபந்யாஸத்தில் ரசித்த சில துளிகள்)
💍💍💍💍💍💍💍💍💍💍💍
     திருடர்கள் பொருளை தேடி திருடுவர்.  களவுகளை செய்தவர்கள் எந்த பொருளை பெற்றனர் ?  இரண்டு கதை கொண்டு பார்க்கலாம் வாருங்கள்.

திருட்டு 1 – 💫💫💫💫

பாகவத ததீயாராதனம் செய்வதற்கு வழிபறி, திருட்டு செய்தவர் பரகாலன் என்னும் நீலன்.  எம்பெருமான் திருமணக்கோலத்தில், சிறந்த, உயர்ரக அணிகலன்களுடன் தானும் தன் மனையாளுமாக, இவர் வழிப்பறி செய்வதற்காகப் பதுங்கி இருக்கும் வழியாக வந்தான்.  பதுங்கியிருந்த நீலன்,  அவர்களை  வாளை வீசி அச்சுறுத்தி, வழிப்பறி  செய்தார்.  அப்போது, மணமகன் (எம்பெருமான்) காலில் இருந்த மோதிரம் கழற்ற முடியாமல் போக, நீலன் அதைக் கழற்றுவதற்காகத், தன் பல்லால் கடித்து வாங்க, மணமகனான எம்பெருமான் இவரைப் பார்த்து, “என்ன தைர்யம் உமக்கு!” என்று மெச்சும் (பாராட்டும்) வகையில், “மிடுக்கனோ நீர்!” என்ற அர்த்தத்தில் இவருக்குக் கலியன் என்று பெயரிட்டான். 

பெருமானிடம் வழிப்பறி செய்த பொருள்களை மூட்டையாகக் கட்டி, அதைத் தூக்க முயன்ற பொழுது, மூட்டையின் கனம் மிகவும் அதிகமாக இருந்ததால், அவரால் அதைத் தூக்க முடியாமல் போயிற்று.  இப்படி, மூட்டை, தூக்க முடியாமல் இருப்பதற்கு என்ன மந்திரம் செய்தாய்? என்று பரகாலன் மணமகனை மிரட்டிக்கேட்டு, தன்  கையிலிருந்த வாளை வீசி மிரட்டினார். மணமகனான எம்பெருமான் மந்திரத்தைக் கூறுவதாக இவரை அருகில் அழைத்து, திருமந்திரம்  என்னும்  அஷ்டாக்ஷர மந்திரத்தை, கலியனுக்கு உபதேசித்து அருளினான். பகவானிடமே உபதேசம் பெற்ற பரகாலன், அன்று முதல் பக்தனானான்.  தன் மனைவியின் பெயரான திருமங்கை என்னும் புனைபெயர் கொண்டு பாக்களைப் பாடி  திருமங்கையாழ்வார் என்ற திருநாமத்தைப்  பெற்றார்.   பரகாலன் என்னும் கலியன், நாயிகா பாவத்துடன் பரகாலநாயகியாக பாசுரங்களை அருளினார்.

ஸ்வாமி தேசிகன் ஸ்ரீமத் ரஹஸ்யத்ரயஸாரத்தில் –“ஸர்வேஸ்வரன் பக்கலிலே ஸர்வார்த்த க்ரஹணம் செய்த திருமங்கையாழ்வார்”   என்று போற்றுகிறார்.

பரகாலன் சென்றதோ பொருள்(wealth) திருட.  ஆனால் பொருளை மட்டும் பெறவில்லை திருமந்திரத்தின் பொருளையும் பெருமாள் பிராட்டி அருளினால்  பெற்றார்.  போனதோ அர்த்தம்(belongings) க்ரஹணம்(grab) பண்ண, ஆனால் க்ரஹித்ததோ திருமந்திர அர்த்தம்(meaning). இந்தத் திருட்டு(அதாவது வேதத்தின் அர்த்தம் உபதேசம்) நடந்த இடம் வேதநாராயணபுரம் என்று வழங்கப்படுகிறது.

திருட்டு 2 – 💫💫💫💫

   இதே போல் திருடனான வால்மீகியும்,  நாரதரை வழிமறித்துத்  திருட  முயன்றார். அப்பொழுது  நாரதர் அவருக்கு அக்ஷர த்வயமான ராம நாமத்தை உபதேசம் செய்தார் என்பதை அறிவோம்.

பின்னாளில், வால்மீகி  நாரதரிடத்தில் பதினாறு குணங்களை பட்டியலிட்டு அந்த குணங்கள் அனைத்தையும் உடையவன் யார் என்று வினவுகிறார்.  நாரதரும் அனைத்து காலத்திலும், அனைத்து லோகத்திலும் பட்டியலிட்ட அனைத்து குணங்களையும் கொண்டவர் ஸ்ரீராமபிரான் ஒருவனே என விடையளித்து, ராமனின் திவ்ய சரித்திரத்தை வால்மீகிக்கு உபதேசம் செய்கிறார்.  நாரதர் வால்மீகிக்குச் செய்த இந்த உபதேசமே ஸ்ரீமத் வால்மீகி இராமாயணத்தில் முதல் ஸர்கத்தில் ராமாயணச் சுருக்கம் என வழங்கப்படுகிறது.

வால்மீகி  நாரதரிடம் ஸர்வார்த்தத்தையும் (all belongings) க்ரஹணம் செய்ய நினைத்தார்.  ஆனால் வேதத்தின் ஸாரமான ராமாயணத்தை அறிந்து, வேதத்தின் ஸர்வார்த்தத்தையும்(all meanings) க்ரஹணம் செய்தார்.

இதுவே இரண்டு தேவரிஷிகளிடம் இருந்து திருடர்கள் திருடிய two meaningful திருட்டு. வால்மீகிக்கு ராம நாமம் உபதேசம் செய்த நாரதர் தேவரிஷி. பரகாலனுக்கு திருமந்திரத்தை உபதேசம் செய்தவர்  தேவதேவனான நாராயண ரிஷி. ஆம், பத்ரிகாச்ரமத்தில் நரனுக்குத் திருமந்திரத்தை உபதேசம் செய்தவர் நாராயணன் என்னும் ரிஷியான பரமாத்மா அன்றோ!!

Aren’t these two meaningful thefts? 😊

நாமும் ஸர்வார்த்த க்ரஹணம் செய்ய, பெருமாள், பிராட்டி, நாரதர், வால்மீகி, திருமங்கையாழ்வார் மற்றும் ஸ்வாமி தேசிகனை ப்ரார்த்திப்போம்.

குறிப்பு: இந்த வ்யாஸம் ஸ்ரீ APN ஸ்வாமியிடம்  இராமாயணம், சில்லரை ரஹஸ்யம் மற்றும் ஸ்ரீமத்ரஹஸ்யத்ரயஸார காலக்ஷேபத்தில் பயின்றவற்றின் ஸாரத்தை அடியொற்றியது. 

கார்த்திகை கார்த்திகை நன்னாளாம் இன்று நாமும் ஸர்வார்த்த க்ரஹணம் செய்ய, பெருமாள், பிராட்டி, நாரதர், வால்மீகி, திருமங்கை ஆழ்வார், ஸ்வாமி தேசிகனை ப்ரார்திப்போம்.

அடியேன்
ஸ்ரீரஞ்ஜனி ஜகந்நாதன்

Sri #APNSwami #Writes #Book |வரம் தரும் மரம்| Varam Tharum Maram – 24|வகுளாபரணன் விருப்பம்|The wish of Vakulaabaranan|Athi Varadar Vaibhavam

Note: Scroll down to read the article in Tamil & translation in English.

ஸ்ரீ APNSwamiயின்  எழுத்தில்

                   “வரம் தரும் மரம்”

                                                   (அத்தி வரதர் வைபவம்)

பகுதி 24 – வகுளாபரணன் விருப்பம்

    திருமங்கையாழ்வாரின் தெய்வீகத்தையுணர்ந்த சோழ அரசன், இனியும் அவரைப் பணிய வைத்துத், தான் அதிகாரம் செலுத்துவது தகாது என உணர்ந்தான்.  பாகவதோத்தமராகிய பரகாலனின் பாடல்கள் பக்தி ரசம் ததும்பி இந்த பூமியை வாழ்வித்திட வேண்டுமென விரும்பினான்.

    “கலியனே! இனி இடையூரின்றி தங்களின் கைங்கர்யம் தொடரட்டும்“ என அவரைப் பணிந்து போற்றினான்.

    பந்தங்கள் விலகியும், அரசுரிமையிலிருந்து விடுவித்துக் கொண்டும், ஆலிநாடன் இப்போது வாலி மாவலமாம் பூமியில் திவ்யதேசங்களில் வலம் வந்தார்.  அருளாளன் திருவடிகளில் சிறிது காலம் இளைப்பாற விரும்பினார். நம்மாழ்வார் பாடிய வரதனின் ‘துயரறு சுடரடி‘ தொழுதெழுதார்.

    சிறிது காலம் சென்றதும் உள்ளத்தினுள் எழுந்த உந்துதலினால் ஆழ்வாரின் திவ்யமங்கள விக்ரகத்தை காஞ்சியில் எழுந்தருளப் பண்ண எண்ணினார். அதற்குரிய ஏற்பாடுகளை விரைந்து தொடங்கினார்.  பத்மாஸனத்தில் அமர்ந்து கொண்டு, இடது திருக்கையினை மடி மீது வைத்தும், வலது கரத்தில் உபதேச முத்ரையுடன், நம்மாழ்வாரின் விக்ரகத்தை வார்ப்பெடுக்க ஸ்தபதிகள் ஆவன செய்தனர்.  சுபமான முகூர்த்தத்தில் ஆழ்வாரின் வார்ப்பு திருமேனி உருவானது.

    பக்திப் பரவசத்துடன் ஆழ்வாரை சேவிக்க நினைத்த பரகாலனுக்குப் பேரதிர்ச்சி!!

   “ஐயோ! என்ன இது?”

    ஆழ்வாரின் விக்ரகத்தில் உபதேச முத்திரை மாறியுள்ளது.  ஆம்!  உபதேசம் செய்யும் கோலத்தில் இருந்த அவரின் வலது கை, உட்புறம் மடிந்து, தனது நெஞ்சத்தின் மீது படிந்திருந்தது.

   “உபதேசம் செய்யும் ஆழ்வாரின் கரம், தனது உள்ளத்தை நோக்கியுள்ளதே! நமக்கு உபதேசம் செய்யும் ஆழ்வார், தனது நெஞ்சத்தைக் காண்பிக்கிறாரே!”…. கலியனுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.

   “ஏதாவது அபசாரம் நேர்ந்ததா?  சில்ப சாஸ்த்ரங்களோ ஆகம விதிகளோ மீறப்பட்டனவா?”

   “ஆழ்வாரே! திருவடிகளில் தஞ்சமடைகிறேன். உமது நெஞ்சத்தின் கருத்தினை ஆளிட வேண்டும்“ எனத் தொழுதார் கலியன்.

    “என்னவாயிற்றோ தெரியவில்லை.. ஆழ்வாரின் திருவுள்ளமும் புரியவில்லை…“ என நினைத்தவராக அன்று முழுதும் உபவாசம் இருந்தார் மங்கைமன்னன்.  இரவுப்பொழுது முழுதும் ஆழ்வாரின் த்யானம்தான். “வகுளாபரணா! சடகோபா! காரிமாறா!” என வாய் ஓயாமல் ஆழ்வாரின் திருநாமஜபம் செய்து கொண்டிருந்தார்.

    எப்போது உறங்கினார் என்பது தெரியாது.  உறக்கத்தில் உண்டானது ஒரு தெய்வீக உணர்வு.  வேதம் தமிழ்செய்த மாறன் சடகோபன், மானவேல் கலியனின் கனவில் தோன்றினார்.

    “மாண்பில் சிறந்த மங்கையர்கோனே! மனக்கலக்கம் எதற்கு?” மகிழ்மாறன் மந்தகாசப் புன்னகையுடன் வினவினான்.

   “பைந்தமிழ் பாசுரங்களைப் பாடிய எம் பரம! வேதம் தமிழ்செய்த வகுளாபரணா! இஃதென்ன விபரீதம்?  தேவரீர் திருமேனியை, நினைத்தபடி என்னால் வடிக்க முடியவில்லையே!” – கலியன்.

    “அருள்மாரி கலியனே! நீர் நினைத்தபடியா?  அல்லது நான் நினைத்தபடியா!” – ஆழ்வாரின் கேள்வி புரியாமல் திகைத்தார் திருமங்கைமன்னன்.

    “நீர் நினைத்தது உமக்கு உபதேசிக்கும்படியான கோலம்.  ஆனால் நாம் விரும்பியது…. ‘துயரறு சுடரடி தொழுது எழு என் மனனே…‘ என்ன இப்போது புரிகிறதா?” – மாறனின் மோகனப் புன்னகையில் தன்னை மறந்த கலியன், மெதுவாகத் தலையசைத்தார்.

   “பிறகென்ன! எம் விருப்பத்தின்படி இந்த விக்ரகத்தின் ப்ரதிஷ்டை நடைபெறட்டுமே!” என்ற காரிமாறன் கனவிலிருந்து மறைந்தார்.

   “ஆழ்வாரின் நான்கு ப்ரபந்தகளுக்கு நல்லதொரு வ்யாக்யானமாக நாம் ஆறு ப்ரபந்தங்களைப் பாடினோமே! ஆனால் ஆழ்வாரின் திருவுள்ளம் அறியாமல் போனோமே!” என திகைத்தார் திருமங்கைமன்னன்.

   ஆம்! திருவிருத்தம், திருவாசிரியம், திருவாய்மொழி, திருவந்தாதி எனும் நம்மாழ்வாரின் நான்கு ப்ரபந்தங்கள் ருக், யஜுர், சாம, அதர்வண எனும் நான்கு வேதங்களாகும். அதற்கு,  பெரியதிருமொழி, திருக்குறுந்தாண்டகம், திருநெடுந்தாண்டகம், சிறியதிருமடல், பெரியதிருமடல், திருவெழுக்கூற்றிருக்கை எனும் திருமங்கையாழ்வாரின் ஆறு ப்ரபந்தங்களும் வ்யாக்யானம் என்பர் பெரியோர்.

உயர்வற உயர் நலம் உடையவன் யவனவன்

மயர்வற மதி நலம் அருளினன் யவனவன்

அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி யவனவன்

துயரறு சுடரடி தொழுதெழு என்மனனே!  

                                                       – திருவாய்மொழி (1-1-1), நம்மாழ்வார்

என்று தொடங்குகிறது திருவாய்மொழி.  அதன் கடைசி வரிகள் “ துயரறு சுடரடி தொழுது எழு என் மனனே!” என ஆழ்வார் தனது நெஞ்சத்தை நோக்கிக் கூறுவதாக அமைந்துள்ளது. த ற்போது கலியனின் கனவில் ஆழ்வார் தோன்றி, தனக்கு விருப்பமானதைத் தெரிவித்தார். அதன்படி பார்த்தால் நம்மாழ்வார் திருவாய்மொழியின் முதல் நூறு பாடல்களை வரதன் விஷயமாகவே அருளியது தெள்ளென விளங்குகிறது.

    வரதனின் திருவடியன்றி வேறு புகலறியாத ஆழ்வார், தனது நெஞ்சத்தில் கைவைத்து, தனது உள்ளக் கருத்தை உலகோர் அறிய வேண்டுமென்று ஆசைப்பட்டார்.

   அதனால்தான் கலியன் வடித்த ஆழ்வாரின் சிற்பம், கைமாறிய கோலத்தில் காட்சி தந்தது.

    இவ்வுண்மையை நன்கு தெளிவாகப் புரிந்து கொண்ட ஆலிநாடன், உடனடியாக ஆழ்வாரின் தெய்வீகத் திருவுருவை நம்மாழ்வார் விரும்பிய நிலையிலேயே ப்ரதிஷ்டை செய்தார்.  அந்தத் திருவுருவமே இன்றும் நாம் சேவிக்கும் மகிழ்மாறனின் எழிலுருவம்.

ஆசார்யர்களும்‌  அருளாளனும்‌

    நாதமுனிகளுக்குப்‌ பின்பு ஸ்ரீவைஷ்ணவ ஸம்ப்ரதாய ஆசார்யரான ஆளவந்தார், ‌ தனக்குப்‌ பின்னர்‌ இந்த ஸத்ஸம்ப்ரதாயத்தைக்‌ காப்பாற்ற ராமாநுசனைத்‌ தந்தருள வேண்டும்‌ என்று வரதனிடம்‌ சரணாகதி செய்தார்‌. ஸ்வாமி ஸ்ரீராமாநுசரின்‌ ஆசிரியரான யாதவப்ரகாசர்‌ மூலமாக வந்த பல ஆபத்துக்களிலிருந்தும்‌ வரதன்‌ காப்பாற்றியதை, குரு பரம்பரைகள்‌ விரிவாக விளக்குகின்றன.  ராமாநுசரிடம்‌ வரதனுக்குத்‌ தாயின்‌ பரிவுண்டு என்பதை நாம்‌ பல சந்தர்ப்பங்களில்‌ காணலாம்.  ஸ்வாமி ஸ்ரீதேசிகன்‌ யதிராஜ ஸப்ததியிலும்‌ இச்சரித்ரங்களைக்‌, கல்லும்‌ கரையும்‌ வண்ணம் சாதித்துள்ளதை ரஸிகர்கள்‌ கட்டாயம்‌ அநுபவிக்க வேண்டும்‌.

கச்சதனில்‌ கண்கொடுக்கும்‌ பெருமாள்‌

    மஹாபாபியான சோழராஜாவினால்‌ கண்ணிழந்த கூரத்தாழ்வான்‌, தன்னாசார்யர்‌ ஸ்ரீபாஷ்யகாரர்‌ நியமனத்தால்‌ வரதனை வேண்டி திவ்யமான கண்பார்வை பெற்றார்‌ என்பது வரலாறு.  ‘கச்சிதனில்‌ கண்கொடுக்கும்‌ பெருமாள்‌‘ என்று ஸ்ரீஸ்வாமியும்‌ இதனை சாதிக்கின்றார்.  திருக்கச்சிநம்பிகள்‌ மூலம்‌ ஆறுவார்த்தைகள்‌ அருளி ஸ்ரீவஷ்ணவ ஸித்தாந்தத்தை நன்கு நிலைநிறுத்தியவன்‌ வரதன்‌.

உய்யும்‌ ஆறு

1. ஸ்ரீமானான நாமே பரதத்வம்‌.
2. இத்தரிசனம்‌ (ஸம்ப்ரதாயம்‌) ஜீவ, பரமாத்ம பேதமே.
3. ப்ரபத்தியே என்னையடையும்‌ உபாயம்‌. 
4. அந்திம ஸ்ம்ருதி அவச்யமில்லை.
5. தேஹாவசானத்தில்‌ (இச்சரீரத்தின்‌ முடிவில்) மோக்ஷம்‌.
6. பெரியநம்பிகளை ஆச்ரயிப்பது.

இதனை ஸ்ரீமணவாளமாமுனிகள்,‌ தானருளிய ஸ்தோத்ரத்தில்‌ குறிப்பிடுகிறார் : 

ஸ்ரீகாஞ்சீ பூர்ணமிச்ரேண ப்ரீத்யா ஸர்வாபி பாஷிணே |

அதீத அர்ச்சா வ்யவஸ்தாய ஹஸ்த்யத்ரீசாய மங்களம்‌ || 

என்று. ஸ்வாமி ஸ்ரீராமாநுசருக்குப்‌ பின்பு நடாதூரம்மாள்‌, சுதர்ஸன சூரி, அப்புள்ளார்‌ என்று பல மகான்கள்‌ வரதன்‌ திருவடியில்‌ அவரதரித்துள்ளார்கள்‌. அதில்‌ நம்‌ ஸ்ரீஸ்வாமி தேசிகன்,  “வளர்த்ததனால்‌ பயன்பற்றேன்‌ வருகவென்று“,  வரதனால்‌ அபிமானிக்கப் பெற்ற கிளியாக,  வாரணவெற்பின் ‌மழைமுகில்போல்‌ நின்ற மாயவனையன்றி தேவுமற்றொன்றறியாதவராய்த்‌ திகழ்ந்தார்.. ஸ்வாமி ஸ்ரீதேசிகன்‌ திவ்யசூக்திகளின்றி நாம்‌ வரதனை அநுபவித்தால்‌ அது அவன்தன்‌ திருவுள்ளத்திற்கு உகப்பானதாகவிருக்காது. அனேக திவ்யப்ரபந்தங்களாலும்,  ஸ்தோத்ரங்களாலும்‌ தேசிகன், தேவாதிதேவனை உள்ளம்‌ உருகி அநுபவிக்கின்றார்.  எந்தத்‌ திவ்யதேசத்திற்குச்‌ சென்றாலும்‌ வரதன்‌ நினைவின்றி ஸ்வாமிக்கு வேறில்லை.  ஏன்…..  அத்திவ்யதேசங்களில்‌ ஸ்ரீஸ்வாமிக்கு விருப்பமில்லையென்றே கூறலாம்‌. இதனை அத்புதமானதாரு பாசுரத்தால்‌ வர்ணிப்பதைப்‌ பார்க்கலாம்…..

பத்திமுதலாமவற்றில்‌ பதியெனக்குக்‌ கூடாமல்‌

எத்திசையுமுழன்றோடி இளைத்துவிழும்‌ காகம்போல்‌

முத்திதரும்‌ நகரேழில்‌ முக்கியமாம்‌ கச்சிதன்னில்‌

அத்திகிரி அருளாளர்க்கு அடைக்கலம்‌ நான்‌ புகுந்தேனே.

                                                 – அடைக்கலப்பத்து (1), ஸ்ரீஸ்வாமி தேசிகன்

பகவத்‌ ராமாநுஜர்‌ ஸ்ரீரங்கத்தில்‌ நம்பெருமாள்‌ ஸன்னிதியில்‌ சரணாகதி செய்தாலும்‌, அங்கும்,‌ அர்த்திகல்பக, ஆபத்ஸக, ப்ரணதார்த்திஹர என்றே அநுஸந்தித்தார்‌.  அவரின்‌ மறு அவதாரமான நம்‌ ஸ்வாமி, வரதன்‌ திருவடியில்‌ நேரிடையாக சரணாகதி செய்து, இதுவே மோக்ஷமெனும்‌ பெரும் பயன்‌ பெறும் வழியென்று காட்டினார்.  இதையடியொற்றியே

வாழி சரணாகதியெனும்‌ சார்வுடன்‌ மற்றொன்றை

அரணாகக்‌ கொள்ளாதார்‌ அன்பு 

என்கிறார்‌ ஸ்வாமி.

    எத்தனையோ திவ்யதேசங்கள்‌ ஸஞ்சாரம்‌ செய்திருந்தும், தேவப்பெருமாள்‌ திருவவதரித்த வரலாற்றை மட்டும், புராணத்தை அடியொற்றி ஒரு தனி ப்ரபந்தமாக ஸ்ரீதேசிகன்‌ அருளியிருப்பதிலிருந்தே, அவருக்கு வரதனிடமுள்ள பேரன்பு புலனாகின்றது.  வரதனின்‌ திருமேனி வர்ணனம், திருவாபரணங்கள் அழகு, காஞ்சியின்‌ பெருமை, வையம்‌ போற்றும்‌ வைகாசி உற்சவத்தில்‌ வரதன்‌ வாகனப் புறப்பாடு என்று தேசிக ஸ்ரீசூக்திகள்,‌ தேவாதிராஜனின்‌ திவ்யாம்ருதத்தை நமக்கு வாரி வழங்குகின்றன.

    இன்னும்‌ எத்தனையோ அற்புதங்களை வரதன்‌ நிகழ்த்தியுள்ளான். இன்றைக்கும்‌ இக்கலியில், தன்‌ பக்தர்களுக்கு அபீஷ்டங்களை வாரி வழங்குபவனாக, ஸ்ரீஸ்வாமி சாதித்தபடி,  வாரண வெற்பின்‌ மழை முகிலாகக், கேட்டதைக்‌ காட்டிலும்‌ அதிகமாகத்‌ தருகிறான்.

மாம்‌ மதீயம் ச நிகிலம்‌ சேதனா சேதனாத்மகம்‌ |

ஸ்வ கைங்கர்யோபகரணம்‌ வரத ஸ்வீகுரு ஸ்வயம்‌ ||

                                                                   – ந்யாச தசகம் (7), ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகர்

அன்புடன்,

ஸ்ரீ ஏபிஎன் சுவாமி.

******************************** முற்றும்***********************************

                       

                                Varam Tharum Maram

(Athi Varadar Vaibhavam)

Part 24 – The wish of Vakulaabaranan

    Seeing the greatness of Thirumangai Azhwar, the king realized that he made a mistake and should not try to rule over him anymore. He also wished that the Bhakti-filled divine songs of Kaliyan should grace the earth and make it a better place for people to live. 

    “O Kailyan! May your service continue henceforth without any interruption, “ said the king and bowed before him. 

    Without the shackles of relationships and kingdom, Kailyan moved freely around Bharatham and visited every divyadesam where he sang the praise of the presiding deity of that place. He wished to take some rest at the lotus feet of Varadan and followed the verse of Nammazhwar – “Thuyar aru sudaradi thozhuthu ezhu en manane.”

    Soon, Kaliyan wished to consecrate the idol of Nammazhwar in Kanchi and he began preparing for the same. He instructed sculptors to cast the Nammazhwar idol in a padmasana pose with his left-hand on his thighs and right-hand displaying the upadesa mudra. When the idol was ready, Parakalan (Kaliyan) went to pray to Nammazhwar and he was shocked to see that the upadesa mudra was in the wrong hands! Instead of the right-hand, the upadesa mudra was in the left-hand while the right-hand was folded and kept near his heart. 

   Kaliyan was confused because the hand that does upadesam is pointing to the heart. Why is Azhwar pointing his hand to his heart, wondered Kaliyan.  ‘Did something wrong happen? Was any sastram related to sculpture or agamas violated?; thought Kaliyan. 

    Feeling  bad and confused, Mangai Mannan fasted the entire day and was meditating on Azhwar all through the day and night. He kept chanting Azhwar’s names, “Vakulaabarana! Sadagopa! Kaarimara!”

    Saying these names, Azhwar had dozed off without his knowledge and in his dreams, he experienced a unique feeling as Sadagopan, the author of Tamil vedas, came in Kaliyan’s dreams. 

   “O MangayarkOne! why are you confused?” asked Nammazhwar with a smile. 

   “O Vakulaabarana!  The One who sang a thousand verses!  The writer of Dravida Vedam! I’m confused because I’m unable to sculpt your body correctly.” – Kaliyan.

   “O Kaliyan! What is correct?  The image of myself according to what’s in your mind or mine?”  Unable to understand this question, Kaliyan stood bewildered.

   Sadagopan went on. “You wanted an idol where I give upadesam to you. But I wanted an idol that depicts the verse – ‘Thuyar aru sudaradi thozhuthu ezhu en manane’. Do you understand now?”  Kaliyan gentle nodded his head and the whole episode dawned on him now. 

   “Let this consecration happen according to my wish then!” said Nammazhwar and disappeared from Kaliyan’s dream.

   Kaliyan felt bad because he did not understand what was in Nammazhwar’s mind despite singing six prabandhams for Nammazhwar’s four works. Yes1 Nammazhwar wrote four works – Thiruviruttam, Thiruvaasiriyam, Thiruvaaymozhi, and Thiruvandaadhi that are the tamil versions of Rig, Yajur, Sama, and Atharvana vedas respectively. Kaliyan wrote six works explaining the same and they are Periya thirumozhi, Thirukurunthaandagam, Thirunedunthaandagam, Siriya Thirumadal, Periya Thirumadal, and Thiruvezhukkutrirukkai. 

The first verse of Thiruvaaymozhi goes like this,

   “Uyarvara uyar nalam udaiyavan evan avan

    Mayarvara madhi nalamarulinan evan avan

   Ayarvaru amarargal adhipadhi evan avan

    Thuyar aru sudaradi thozhuthu ezhu en manane

•                                                                      Thiruvaaymozhi (1-1-1)

    The last lines of this verse seem like Azhwar is pointing to his own heart and saying to it. When you put together this line, as well as, the words told by Nammazhwar to Kaliyan in his dream, it is clear that Nammazhwar’s first 100 pasurams are about Varadan. 

   Azhwar knew that there is no other refuge except Varadan’s feet and this is why he kept his right-hand in his heart to tell the world what he meant in the first 100 pasurams. This is also why Kaliyan’s idol had upadesa mudra in the left-hand.

    After understanding this, Kaliyan had no more confusion and he immediately consecrated the idol according to Nammazhwar’s wish. This is the same idol that continues to bless us in Kanchi even today.

Acharyas and Arulaalan

    Alavandhar, who followed in the footsteps of his grandfather Nathamunigal, surrender at the feet of Varadan and asked Him to appoint Ramanuja as the next acharya of this great Sathsampradayam. 

    Our guru paramparai clearly describes the way Varadan protected Ramanuja from the many troubles that came through his guru, Yadavaprakashar.  From many incidents, we can also infer that Varadan had a motherly affection for Ramanujar.   Swami Vedanta Desikan describes all these incident in his work called Yathiraja Saptathi. All of you should read this work to truly experience the way swami vedanta Desikan has described these incidents.

The Lord who Grants Eyes

    Koorathazhwan lost his eyesight due to the atrocities of the then Chola king. Later, under the instructions of his acharya Ramanuja, he got a divine sight of his acharya, Perumal and Thayar.  This is why Varadan is known to grant eyesight for all those who worship Him.

Exalted six Principles

    Varadan explained the six principles of Vishishtadvaitam to Ramanuja and thorugh him to the world.  These words were said by Varadan to Thirukachchinambigal who in turn, passed it on to Ramanujar. The six principles are:

• Sriman Narayana is the Para thathvam
• This sampradayam differentiates between Jeevatma and Paramatma.
• Prapatti is the only way to reach Me
• There is no need to think of Me in your last breath (Anthima smrithi)
• Moksham is guaranteed at the end of this birth
• Take Periya Nambi as your Acharya.

These words have been explained by Manavala Maamunigal in this stotram.

   ShriKanchi poornamishrEna preethya sarvaapi bhaashinE |

   Atheetha archaya vyavasthaya hasthyathreeshaya mangalam ||

After Ramanujar, many great Acharyas such as Nadadur Ammal, Sudarasana suri and Appullar were born at the feet of Varadan.  Out of them, Swami Vedanta Desikan shone as an exemplary parrot who knew none other than Varadan.  This is why we can never experience Varadan without reading and understanding the works of Swami desikan because in all his works, Swami Desikan portrays Varadan and his divine qualities in the most lucide and realistic way possible. 

    Though Swami Desikan traveled to many places, his thoughts were only about Varadan. Why? We can even say that it’s because Swami Desikan had no interest to go elsewhere other than Kanchi, but was forced to, due to circumstances. This mindset of Desikan is best explained in this pasuram from Adaikala pathu.

    Pathi mudhalaam mavathil , pathi yenakku koodamal,

    Yethisayum uzhandru odi ilaithu vizhum kakam pol,

    Muthi tharum nagar ezhil mukkiyamaam kachi thannil,

    Athigiri arul aalarkku , adaikaalam naan pugundhene.

•                                                                                        Adaikala pathu (1)

    Though Ramanujar did Saranagathi to namperumal in Srirangam, he said Arthikalpaka, Aapathsaka, and Pranathaarthihara. Swami Desikan, who is an incarnation of Ramanuja, did saranagathi directly at the feet of Varadan and showed to the world that this is the path for moksham. This is evident in this sloka by Swami Desikan.

   Vaazhi saranagathi ennum saar vudan matrondrai aranaaga kollathaar anbu.

   Though Swami Desikan traveled to many divya desams, he has written many granthas exclusively on Varadan and this goes to show the special love and affection he had for Varadan. He describes the beauty of Varadan’s body, the opulence of His jewels, the beauty of Kanchi, the splendor of Vaikasi Visakam festival and more through this many works.

   This is not the complete list of miracles done by Varadan. There are so much more. 

   Even today, in this Kaliyugam, Varadan continues to bestow unlimited boons to His devotees.  As Swami Desikan rightly said, He is the cool shade that can protect us from blistering heat and can give us all that we want and more.

    Maam matheeyam cha nikilam chEtana chEtanaathmakam |

    Sva kainkaryOpakaranam varada sveeguru svayam ||

•                                                Nyasa Dasakam (7) written by Swami Vedanta Desikan

******************************** THE END***********************************

–Translation by Sri APN Swami’s Shishyas based on the original Tamil article by Sri #APNSwami

Sri #APNSwami #Writes #Book|வரம் தரும் மரம்|Varam Tharum Maram – 23|கனவில் வந்த கருணாகரன் (நதியில் கிடைத்த நிதி)|The Compassionate One who came in Kaliyan’s dreams|Athi Varadar Vaibhavam

Note: Scroll down to read the article in Tamil & translation in English.

ஸ்ரீ APNSwamiயின்  எழுத்தில்

                   “வரம் தரும் மரம்”

                                                   (அத்தி வரதர் வைபவம்)

பகுதி 23 – கனவில் வந்த கருணாகரன் (நதியில் கிடைத்த நிதி)

     பல நாட்களாகப் பட்டினி இருந்த களைப்புடன் மெதுவாகக் கண்களை மூடினார் ஆலிநாடன்.  இமையோர் தலைவனை உள்ளத்தில் த்யானம் செய்துகொண்டே அவரின் இமைகள் மெதுவாக மூடின.

    பரம்பொருளை எளிதில் அறிய முடியாது என்கிறது வேதம்.  இதனை நாமறிய ஒரு அழகிய உதாரணத்தையும் உரைக்கிறது.

    புதையலை விரும்பாத மனிதன் உலகினில் உண்டா?  பெரும்புதையலுக்கு ஆசைப்பட்டு எல்லோரும் பூமியில் புதையுண்டு போகின்றனர்.  “பல ஆண்டுகளாக நாம் வசிக்கும் வீட்டிலேயே புதையல் மறைந்திருக்கிறது“ என்றால் எவராவது நம்பிக்கையுடன் ஏற்பார்களா?

    “ஐயா! எத்தனையோ ஆண்டுகளாக இங்கு வாழ்கிறேன்.  எனக்குத் தெரியாமல் இங்கு தங்கப் புதையல் எப்படி இருக்க முடியும்?” எனக் கேட்பர்.

    “மந்திர வித்தை தெரிந்தவன்; அதற்கு மறுமாற்றம் தருவான்.  “ இதோ! என்னிடம் உள்ள மந்திர மையினை கண்களில் பூசிக்கொள்! இப்போது உற்றுப்பார்… உள்ளுக்குள் மறைந்துள்ள புதையல் கண்ணில் தெரிகிறதா! இல்லையா? “ என்பான்.

   மண்ணுக்குள் புதையல் மறைந்துள்ளது போன்று நம் உள்ளத்துள் மறைந்துறைகிறான் வரதன்.  அவனையறியாமல் நாம் பிறக்கிறோம், இறக்கிறோம்… எட்டெழுத்து எனும் மகாமந்திரம் கொண்டு கண்களை மூடிக்கொண்டு பார்த்தால் உள்ளத்தே உறையும் திருமாலை உணரலாம்.

    மந்திர மையினால் புதையலை அறிவது போன்று எட்டெழுத்து மந்திர மகிமையால் வரதனை அடையலாம்.  கண்களை மூடிக்கொண்ட கலியன், கார்மேனி அருளாளனின் திருமேனியைத் தனது உட்கண்ணால் சேவித்துக் கொண்டிருந்தார்.

    அமைதியான அவரின் த்யானத்திற்கு இடையூறு செய்ய விரும்பாத துறிஞ்சல்கள் (வௌவால்கள்) தம் இறகுகளைக் கூட அசைக்காமல் மௌனம் காத்தன. 

    பிணியவிழ் தாமரை மொட்டலர்த்துவது போன்று அவரின் இதயத்தாமரை மெதுவாக இதழ் விரித்தது.  தாமரையினுள் உறங்கும் கருவண்டு போன்று கரியமாணிகத்தைத் தன் இதயத்துள் கண்டார்.

    “வையமெலாம் மறைவிளங்க வாள், வேல் ஏந்திய மன்னவனே! ஏனிந்த மனக்கலக்கம்?” எனும் குரல் கம்பீரமாக ஒலித்தது.

   அடங்காத தன் கரணங்களை (புலன்களை) அடக்க முயன்று பிரமன் தவித்த போது, ஓர் அற்புத ஆகாசவாணி உரைத்ததே!  அஃதே போன்ற குரல் இன்று நெஞ்சத்துள்ளும் நியமித்தது!!

    “தொண்டை நாட்டின் பெருநதியான வேகவதியின் கரையினில் நிதி நிறைந்துள்ளது. நீர் அங்கு வாரும்!!” என ஒலித்த குரல் அடங்கியது.  மங்கை மன்னனின் இதயத்தாமரையும் இதழ் மூடியது.

   திடுக்கிட்டுக் கண் விழித்தார் திருமங்கையாழ்வர்.  “தயாநிதியே! தேவதேவா!” எனத் தொழுதார்.

    “யாரங்கே!…..” அவரின் அதிகாரக் குரலில் பாழடைந்த மாளிகை பலமாகக் குலுங்கியது.

    மௌனத்தில் ஆழ்ந்திருந்த துறிஞ்சல்கள் துடிதுடித்துப் பறந்தன.

    வாசலில் காத்திருந்த சேவகர்கள் விரைந்து வந்தனர்.  “கட்டுண்டு கிடந்தவர் கட்டளையிடுகின்றாரே!” எனத் திகைத்தனர்.

    “சேவகர்களே! விரைவாக என்னை காஞ்சிக்கு அழைத்துச் செல்லுங்கள் மன்னன் கேட்ட கப்பத்தினை அங்கு செலுத்துகிறேன்… ம்…. ஆகட்டும்…“ என அவரின் கட்டளை தொனியைக் கேட்ட காவலர்கள், கிடுகிடுத்துப் போனார்கள்.

    உடனடியாக மன்னனிடம் செய்தி தெரிவிக்கப்பட்டது.  ஆச்சர்யத்துடன், நடப்பதைக் காணும் ஆவலுடன் அவனும் உடன்வர சம்மதித்தான். வழியெங்கும் நிற்காமல் விரைந்து காஞ்சியை அடைந்தனர். 

    வரதனை திருவடி தொழுது ஆழ்வார், “ஸ்ரீநிதி, ஸ்ரீநிதி“ என உள்குழைந்தார். “நிதியைப் பொழியும் முகிலாக நீயிருக்க, நீசர்தம் வாசல் அடைவேனோ!” என உரத்த குரலில் உணர்ச்சியுடன் உரைத்த போது, அருகே நின்றிருந்த சோழ மன்னன் தலைகுனிந்தான்.

    அடுத்து வேகவதியின் கரைக்கு விரைந்தார் கலியன்.

    ஆர்ப்பரித்துப் பெருகும் சரஸ்வதி, அன்று அலைகளால் அமைதியாகத் திரண்டாள்.

    அருள்மாரியாம் கலியனின் காலடிபட்ட பாக்கியத்தை உணர்ந்து, அவளின் ப்ரவாகம் பொறுமையானது போலும்!!

    அழகான அன்னங்கள் ஆங்காங்கு நீந்திக் கொண்டிருந்தன.  நதியின் நடுவிலிருந்த மணல் திட்டுக்களில் நாரைக்குஞ்சுகள் ஓய்வெடுத்துக் கொண்டிருந்தன.

     நாணற்புதர்களின் வெண்பூக்கள் வேகவதியின் நுரையுடன் கலந்து மேலும் வெண்மையாகத் தண்ணீரில் மிதந்தன.

    கரைக்கு வந்த கலியன், வேகவதியின் வெள்ளத்தினை உற்றுப் பர்த்தார்.  அவர் கண்களின் கூர்மை இருகரைகளையும் தொட்டது.  அங்குலம் அங்குலமாகத் தனது விழிகளை அகல விரித்து உருட்டியவர், குறிப்பிட்ட இடம் வந்தவுடன் நிலைத்து நிறுத்தினார்.

    நதிக்கரையில் நிதி இருக்கும் இடத்தை கருணாநிதியான வரதன் கனவில் குறிப்பிட்டிருந்தானே!, அந்த இடத்தை நெருங்கியவர், “அரசே! இங்கு தோண்டச் செய்யுங்கள்!!” என்றார்.

    அடையார்சீயமாம் ஆழ்வாரின் கட்டளைக்கு அரசனும் கீழ்படிந்தான்.

    தோண்டத்தோண்ட புதையல் வெளிவந்தது!!!! 

    தங்கம், வைரம், வைடூரியம் என அரசன் கப்பமாக எதிர்பார்த்ததைவிட, நதியின் வெள்ளத்தைக் காட்டிலும் மேலான நிதி தென்பட்டது.

    “அரசே! தங்களுக்குத் தேவையானதை அளித்து விட்டேன்.  இனிமேலாவது பாகவத கைங்கர்யத்துக்கு எனக்கு அனுமதி அளியுங்கள் என உரைத்த கலியன், அரசனின் உத்தரவுக்குக் காத்திராமல் அங்கிருந்து விலகினார்.

    “மங்கையர்கோனே! இவையனைத்தும் எனக்கா! செலுத்த வேண்டிய தொகையைவிட அதிகம் உள்ளதே!” என்றான் சோழன்.

    “ஆம் மன்னா! என் நிதி ஸ்ரீநிதியாம் வரதன். இ னி இடையூரின்றி அவன் கைங்கர்யம் எனது வாழ்க்கையின் வைபவம்“ என்ற மங்கை மன்னன் அத்திகிரி நோக்கி நடந்தான்.

   ஆழ்வார் சென்ற திசை நோக்கி கைதொழுவது தவிர சோழனால் வேறென்ன செய்திட முடியும்?

அன்புடன்,

ஸ்ரீ ஏபிஎன் சுவாமி.

                       

                                Varam Tharum Maram

(Athi Varadar Vaibhavam)

Part 23 – The Compassionate One who came in Kaliyan’s dreams

    Aalinadan closed his eyes due to fatigue and hunger.  He keep meditating on Imayor Thalaivan as he closed his eyes. 

    Vedas clearly say that it is not easy to understand Perumal.  At the same time, it also shows an easy way to reach Him. 

    Is there any man who doesn’t like treasure?  But this treasure is what pushed man deeper down an abyss. Will you believe if someone says that there is hidden treasure right beneath your house? What will you say?  undoubtedly, you will argue that you’ve been living here for a long time and there is no possibility for such a treasure to exist without your knowledge. maybe if the other person is an expert in magic, he can give you a convincing explanation. 

    Just like how treasure is buried deep inside the earth, varadan is buried deep inside our hearts.  Without understanding this, we are caught in the cycle of birth and death. If we chant the powerful eight-lettered mahamantram and close our eyes, we can see Him in our hearts.  In this sense, the eight-lettered mantram is the magic that will that will take us towards Varadan.  Like that, Kaliyan closed his eyes and meditated on the dark-hued form of Perumal.

    The birds understood his meditation and they maintained silence to ensure that even the flapping of their wings doesn’t disturb him in any way.  Just like how a lotus blossoms on seeing the sun, the lotus in Kaliyan’s heart also opened slowly.  Like a bee hovering inside the lotus, Kaliyan saw Perumal in his heart’s lotus.  He heard a thundering voice that asked Kaliyan the reason for his confusion.

    Remember the divine voice that ordered Brahma when he suffered due to his inability to control his sense?  Like that, this voice too thundered inside Kaliyan’s heart and gave him instructions.

    “The banks of Vegavathi river are filled with treasure. Come there immediately!” after saying this, the voice stopped and the lotus in Kaliyan”s heart closed. Immediately, Kaliyan opened his eyes and prayed to Perumal. 

   “Who is it?” thundered Kaliyan and his booming voice resonated through the empty temple.  Hearing these words, the birds fluttered and flew away in fear.  The soldiers who were waiting in the front, rushed in.  They were astonished to see that the man who was in chains was commandeering them now.

    “Soldiers, take me to Kanchi immediately.  I will pay my taxes there. Come on, do it soon,“ said Thirumangai Azhwar. 

    The soldiers worked furiously to remove his shackles and the news was immediately conveyed to the king.  Surprised by the turn of events, the king also wanted to come along.  They traveled to Kanchi without stopping anywhere on the way. 

    Azhwar prayed at Perumal’s feet and said in a loud voice, “Shrinidhi, Shrinidhi…when you’re there to shower wealth, why will go to the doors of lowly men!” Hearing this, the Chola king hung his head in shame.

    Soon, they reached the shores of vegavathi river. the usually fierce Saraswathi looked calm that day.  It seemed as if she calmed down due to her association with Thirumangai Azhwar’s feet.

    Beautiful swans were swimming around the banks while the young ones of cranes were taking shelter in the small sand islands in the middle of the river.  Wax flower fell along the banks and added whiteness and fragrance to the water. 

    When Kaliyan reached Vegavathi, he looked sharply at the waves and his eyes darted from one end of the shore to the other.  His eyes scanned every bit of water and it stopped at a particular point.  Varadan had explained the exact location of the treasure in his dream, so when Kaliyan found that stop, he turned to the king said, “O king, please ask your soldiers to dig here.”

    The king blindly followed Kaliyan’s orders and treasure became visible as the soldiers started digging.  Gold, diamonds, and precious gems oozed out of that place and it was way more than what the king wanted. In fact, the treasure was more than the waves itself! 

    “King! I have given you what is due. please allow me to continue my Bhagavatha Kainkaryam.”  Without waiting for the king’s response, Kaliyan left the place.

    “O MangayarkOn! Is this all for me?  There is way more than what you owe, “said the king. 

    “Yes, O King! My wealth is Srinidhi Varadan. From this point on, my only goal in life is to serve Him.”

    The king could not do or say anything and he simply prostrated in the direction in which Azhwar left.

–Translation by Sri APN Swami’s Shishyas based on the original Tamil article by Sri #APNSwami

Sri #APNSwami #Writes #Book |வரம் தரும் மரம்| Varam Tharum Maram – 22|திருமங்கையாழ்வார்|Thirumangai Azhwar|Athi Varadar Vaibhavam

Note: Scroll down to read the article in Tamil & translation in English.

ஸ்ரீ APNSwamiயின்  எழுத்தில்

                   “வரம் தரும் மரம்”

                                                   (அத்தி வரதர் வைபவம்)

பகுதி 22 – திருமங்கையாழ்வார்

    அதுவொரு பாழடைந்த கோவில். பலநாட்களாக இங்கு வழிபாடு நடைபெறவில்லையென்பது பார்க்கும் போதே தெரிகிறது.  ஆலயத்தின் மதிள்கள் சரிந்தும், கோபுரங்கள் சிதைந்தும், மேல்தளங்களில் பெரும் ஆலமரங்கள் வேர்விட்டும், பார்ப்பதற்கே ஒரு அச்சத்தை விளைவித்துக் கொண்டிருந்தது. மண்டபங்களின் உள்ளே வௌவால்கள் படபடத்துக் கொண்டிருந்தன.  வெளிச்சம் என்பது துளியும் கிடையாது.  சூரியதேவனின் கதிர்கள் இக்கோவிலை புறக்கணித்தனவோ! என எண்ணம் உண்டாகும்படியாகக் கும்மிருட்டு படர்ந்திருந்தது.  

    தரைப்பகுதி முழுதும் புழுதி படர்ந்து கொடிய பாம்புகள் ஊர்ந்து கொண்டிருந்தன.  மண்டபத்தின் உள்ளே ஒரு தூணில் ஆஜானுபாகுவான மனிதன் ஒருவன் பிணைக்கப்பட்டிருந்தான். அன்ன, ஆகாரம் இல்லாமல் பல நாட்களாகப் பட்டினி கிடக்கிறான் என்பது பார்க்கும் போதே புரிந்தது.  உடம்பில் அங்காங்கு காயங்களில் குருதி வழிந்து காய்ந்திருந்தது.  அதன்மீது ஈக்களும், புழுக்களும் மொய்த்தன.  மிகவும் சோர்ந்திருந்தாலும்  அடிபட்டிருந்தாலும் கூட, அம்மனிதனிடம் என்றும் குறையாத காம்பீர்யம் குடிகொண்டிருந்தது.  தூணில் பிணைக்கப்பட்டிருந்தாலும் கூட அவனருகே நெருங்குவதற்கு எதிரிகளுக்கு அச்சம் உண்டாகும்.

    உறுதியான உடல்வாகும், உச்சி முதல் உள்ளங்கால் வரை செழிப்பும், இந்த பயங்கரமான சூழ்நிலையில் கூட அச்சமடையாத அலட்சியமும் பார்ப்பவர்களுக்கு வியப்பினையளிக்கலாம்.  ஆனால் இதெல்லாம் தனக்கு சாதாரணம் எனும் எண்ணத்துடனே அவன் இருந்தது நன்கு தெரிந்தது.

    பெரும் போர்களில் பங்கு கொண்டு பல ஆயுதங்களை அனாயாசமாகக் கையாளும் திறமை பெற்ற அவனின் கைகளில் விலங்கிடப்பட்டுள்ளது இரக்கத்தை வரவழைக்கிறது.  அந்த அயர்ச்சியிலும் அம்மனிதனின் உதடுகள் மெதுவாக எதையோ முணுமுணுத்துக் கொண்டிருந்தன.  உற்று கவனித்தால் உதடுகளின் ஒலி புரிகிறது.  “வரதா! வரதா!”என அரற்றிக் கொண்டிருந்தான்.

    சிறிது நேரத்தில் காலடி ஓசைகள் கேட்க ஆரம்பித்தன.  ராஜாங்க சேவகர்கள் அம்மனிதனின் அருகில் நெருங்கினார்கள்.  “ஆலிநாடரே! ஆலிநாடரே!” என மெதுவாக அழைத்தனர்.  அதற்குள் அவர்களின் தலைவன் போன்றவன் உரத்த குரலில் பேசினான். 

    “சேவர்களே! ஏன் இந்த விபரீதம்?! ஆலிநாடனை பிணைத்து வைத்திருக்கிறீர்கள்!! முதலில் அவரை விடுவியுங்கள்..” என்றான்.   

     சேவகர்கள் விரைந்து கட்டவிழ்த்தனர்.  அம்மனிதனை நெருங்கிய தலைவன், “பரகாலரே!  ஆலிநாடரே!”  என ஆதரவுடன் அழைத்தான்.  திருவாலி, திருநகரி என்னும் குறுநிலத்தின் மன்னனாகிய ‘பரகாலன்‘ எனும் அம்மனிதன், மெதுவாகக் கண்களை திறந்தார்.  எதிரிலிருப்பவர்களைக் கண்டதும் அவரது உதடுகளில் மெலிதான புன்னகை அரும்பியது.

    சேவகர்களின் தலைவனாகத் தோன்றியவன்,  தனது மேல்வஸ்திரத்தினால் பரகாலனின் மேனியை துடைத்து விட்டான்.  மிகவும் களைத்திருந்த அவரை மெதுவாக எழுப்பி அங்குள்ள தூணில் சற்று வசதியாக சாய்த்து அமர வைத்தான்.  பரகாலனிடமிருந்து நெடியதொரு சுவாசம் கிளர்ந்தது.

    “இதோ உணவருந்துங்கள்“ என கொண்டு வந்த உணவினை அளிக்க முற்பட்டான் ஒரு சேவகன்.  

    தனது இடது கையினால் மெதுவாக அவ்வுணவை மறுத்த கலியன், “ஸ்ரீவைஷ்ணவர்கள் அல்லாதார் தருவதை ஏற்பதில்லை“என்றார்.  

    “கலியனே! தங்களின்  இந்நிலை எனக்கு மிகுந்த கவலையளிக்கிறது.  எத்தனை போர்களில் அநாயாசமாக வெற்றி கொண்டு எதிரிகளுக்கு யமனைப் போன்று பயமளித்தவர் தாங்கள்!!  இன்று இப்படி பிணைக்கைதியாக உள்ளீர்களே!  எங்களை மன்னித்துவிடுங்கள்.. “மங்கை மன்னரே!  நமது மாமன்னரின் கட்டளைப்படி தங்களை இங்கு சிறை வைத்துள்ளோம்.  தாங்களும் மன்னருக்குச் செலுத்தவேண்டிய திறையை (கப்பத்தை/வரியை) செலுத்திவிடக் கூடாதா?”

    ஆதங்கத்துடன் அவர் கேட்டதைக் கண்டு சற்றே நகைத்த ஆலிநாடன்;  “அமைச்சரே…  தங்களின் அன்பிற்கு நன்றி.  மன்னருக்கு நான் என்றும் மதிப்பளிப்பவன்.  ஆனால் எனது மனைவியின் விருப்பத்தின்படி திருமால் தாசர்களுக்கு ததீயாராதனம் செய்ததால் திறை செலுத்த இயலவில்லை.  ஆனால் எப்படியும் எம்பெருமான் அருளால் மன்னர்க்கு உரிய கப்பம் செலுத்திவிடுவேன்“ உள்ளத்தில் உறுதி குன்றாமல் ஆலிநாடன் உரைத்ததைக் கண்ட அமைச்சர் வியந்தார்.

    “மங்கை மன்னனே! உமக்காக நான் மன்னரிடம் இரண்டொரு நாள் கால அவகாசம் கோரியுள்ளேன்.  ஆனால், அதற்குள்ளாகத் தங்களால் எப்படி பெரும் தொகையை சம்பாதிக்க இயலும்?  இவ்வளவு பிடிவாதத்துடன் இருக்கிறீரே?  ஆகாரம் உட்கொண்டும் நான்கு நாட்களாகிவிட்டது.  இனியும் என்ன வழி?”.

   “என்மீது பேரன்பு கொண்டு தாங்கள் சொல்வதற்கு நன்றி.   ஆனால் நான் சிறைப்பட்ட நாள் முதல், பாகவதர்களான ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களுக்கு ததீயாராதனம் செய்ய முடியவில்லையே எனும் ஏக்கம்தான் உடலையும் மனத்தையும் ஒருசேர வருத்துகிறது அமைச்சரே… இந்த தேகத்தின்பால் கொண்ட அபிமானத்தை, என்றோ தொலைத்து விட்டேன்.  ‘அஞ்சாநெஞ்சன் ஆலிநாடன்‘ எனும் பெயரைவிட ‘அடியார்க்கடியன் ஆலிநாடன்‘ எனும் பெயரைத்தான் விரும்புகிறேன்.  அரசரிடம் எனது வணக்கத்தைத் தெரிவியுங்கள்.   இன்னும் இரண்டொரு நாட்களில் நிச்சயம் வரதன் வழிகாட்டுவான்.  என்னை இங்கு தனிமைச் சிறையில் வைத்திருந்தாலும் அரசரின் கப்பத்தைச் செலுத்தாமல் தப்பிப் போகமாட்டேன்“.  

    இனியும் பேசுவதற்கு எதுவுமில்லை என்பது போன்று மெதுவாகக் கண்களை மூடிக்கொண்டார் கலியன்.

    தன் கண்களாலேயே காவலர்களுக்கு சைகை காண்பித்த அமைச்சர், சத்தமின்றி அவர்களுடன் அங்கிருந்து வெளியேறினார்.

    கண்களை மூடியபடியே “வரதா!” என சாய்ந்த கலியன் தன்னையறியாமல் உறங்கினார்.  அவரது உறக்கத்தின் தொடக்கம் வரதன் வைபவத்தின் விளக்கம்.

அன்புடன்,

ஸ்ரீ ஏபிஎன் சுவாமி.

                       

                                Varam Tharum Maram

(Athi Varadar Vaibhavam)

Part 22 – Thirumangai Azhwar

    That was an old temple and clearly, no one had come here for many years. The walls had curved in, the gopuram had chipped off in many places, and the roots of trees were growing on some parts of the temple. The temple was dark and it almost felt like even the sun had abandoned this temple. Bats were living inside the temple and it gave an eerie feeling overall to onlookers. 

    The floors were covered with dust and many kinds of poisonous snakes slithered over it. A man was tied to one of the pillars and it was clear that he had not eaten any food for days. He had cuts all over his body and there were traces of dried blood on them. Flies and worms were feasting on those wounds. Despite all this, there was a certain sense of confidence and majesty in that man. Though he was tied to the pillar, he still looked fierce and enemies hesitated to go near him.

    People who looked at him noticed his healthy body and his opulence from head to toe, and this created a sense of fear in them.  Also, he was composed and gave a feeling that all this was a part of everyday life!

    A closer look at this man showed that he had been to many battles and won many wars. Now, his hands were tied with scuffs and this brought a bit of pity towards him. Even during all this, his mouth gently opened and murmured the words, “Varada! Varada!”

    Soon, footsteps were heard and the king’s soldiers came near him. They gently called him, “Aalinadar!Aalinadar!” By then, the head of the soldiers came and he called out loudly, “Soldiers! What’s going on here? Why have you tied Aalinadar like this? Remove his bindings right away.”

   Hearing these words, the soldiers immediately removed all the bindings. The leader went and gently spoke to him. “Parakala! Aalinadar!”  Hearing these words, the man gently opened his eyes.  Seeing the sights around him, he smiled slightly.  The leader of the soldiers took a piece of cloth that he was wearing and gently wiped down the man’s body with it. Next, he lifted the man and made him sit on one of the pillars. One of the soldiers offered some food to him.

   The man pushed away the food with his left hand and said that he eats only the food prepared by Srivaishnavas. 

   “Kaliyan! Seeing you in this state worries me! You have won so many battles and have sent fear in the hearts of many men. But today, you are like a prisoner here. Please forgive us. We are forced to imprison you here according to the words of our king. Can you not the tax money that is due to the king, so you can be free?”

   Seeing the pang of sorrow and frustration, Kaliyan smiled and said, “o minister, thank you for your kindness. I always respect the king, but to fulfill my wife’s wish, I spent all my money to feed the many pilgrims who come to pray to Perumal. This is why I’m unable to pay the taxes.” The minister was astonished at the confidence in Kaliyan’s words. 

    “O mangai manna! I can ask for an additional few days from the king, but how can you earn and repay so much money in such a short time? Why are you so adamant? It is four days since you had any food. How long can you go on like this?”, asked the minister.

    “Thank you for your concern. But from the day of imprisonment, my only worry is that I’m unable to find SriVaishnavas, the Bhagavathas of Sriman Narayana. This is what is making my body and mind weak. I have no attachment to this body and I don’t care what happens to it. I wish to be called ‘Adiyaarku adiyan Aalinaadan’ instead of ‘Anjanenjan Aalinadan.’ please convey my respects to the king and I am confident that Varadan will show the right way in a couple of days. I will never escape without paying the king his tax dues.”

    After saying this, kaliyan closed his eyes again as if there is nothing more to say or hear. The minister signalled the soldiers to leave and he also left silently after that. As soon as everyone left, kailyan kept saying “Varada!” and without his knowledge, he fell asleep. The scenes that came in his mind are the continuation of Varadan’s Vaibhavam.

–Translation by Sri APN Swami’s Shishyas based on the original Tamil article by Sri #APNSwami

Sri #APNSwami #Writes #Book | Secret Revealed by Ranganathan | Arangan Uraitha Antharangam

“Secret Revealed by Ranganathan” an English translation of the tamil series – Arangan Uraitha Anthrangam – அரங்கன் உரைத்த அந்தரங்கம் . To read the original Tamil article அரங்கன் உரைத்த அந்தரங்கம் written by Sri #APNSwami, please click https://apnswami.wordpress.com/2018/12/13/aranganuraithaantharangampart1/

Secret Revealed by Ranganathan – Part -1

The pagal paththu (10 days of chanting of 4000 Divya Prabhandha during day time) began in Srirangam with great pomp and festivity, and this day is celebrated as “Thirunedunthaandakam day.” People from all parts of the world had gathered here in large numbers to witness this beautiful event. The entire area including the mandapams, outer gopurams and other surrounding places are decorated grandly with lamps and flowers.

Nammazhwar, Kaliyan, other azhwars and Bhagavad Ramanujar were also eagerly waiting for the procession of Ranganthar. All around them was great gaiety and high enthusiasm.

As soon as the doors of the sanctum sanctorum opened, Ranganathar strode out majestically, walking like an elephant and thereafter like a lion.  Perumal’s procession shone like a gathering of radiant light amidst the flooding devotees.. Everyone there wondered if the Lord’s stride was beautiful or  the stride got beautiful because of its association with Perumal. Such was His splendour that day.

For all those gathered there that day, He is the sole refuge. But for Him, His padhukai are the beautiful stride. Yes, it is padukas that give beauty to the majestic stride of our Perumal right? This is why Swami Vedanta Desikan says that the padhukas give Him gathi (beautiful stride) and the same Padhukas give us gathi (Refuge).

Seeing Him, Azhwars and Ramanujar immersed themselves in this mesmerizing beauty, cried in happiness and chanted “Ranga, ranga.” After all, they are the flowers that glow with dew and fragrance. And Ramanujar is one who will get into trance when he hears about the golden Sri Rangam.

Like this, everyone had their own experience and excitement as they stood in front of Him and prayed. Just like how a  majestic Lion emerges out of its cave in the hills, Lord Rangan majestically emerged from the sanctum sanctorum.

Devotees swirled around Him and rejoiced because all their sins will vanish when His glance falls on them.

Starting from Nammazhwar, Kaliyan, Ramanujar and followed by all other azhwars, everyone lined up. Rangan saw all of them with His dark, glittering and wide open eyes. His charming smile mesmerized everyone. Though He saw everyone with wide eyes, He still searched for something. His eyes darted among azhwars, the gathering of scholars and kainkaryaparas (those who served Him). His eyes moved in search of something just like how a black bee hovers around a fully-blossomed bright lotus.

After searching everywhere, His eyes finally got tired and disappointed, and it closed slowly. Being the object of the Vedas, His face also looked dejected and it resembled a fully bloomed lotus that would close its petals during sunset.

When the entire world was so excited, the Creator was disappointed, and this alarmed Nammazhwar. All azhwars looked at one another and seeing the reaction of Nammazhwar, Kaliyan ordered Ramanujar.

Getting the signal, Ramanujar went near Ranga and spoke, “Hey Ranga! Your face looks dejected. Why?”

Arangan, who spoke to Ramanujar during the recitation of Gadya trayam, spoke again. He broke his silence and started expressing His anguish and that’s how His secret wish came to light.

Secret Revealed by Ranganathan

Part – 2

All the twelve azhwars are taken on a procession during the pagalpathu utsavam. Azhwars, who are none other than divyasuris, have sung hymns in pure Tamil and Rangan always waits eagerly to hear them again. Devotees in great numbers had gathered in the foyer of the temple.  The Adyayana Utsavam is the magnum opus of all celebrations at Sri Rangam.

But today, seeing His disappointed face, all His followers world over  who are always focused on Lord Ranganatha, got confused.. So everyone wondered, ” why was He sad? What is the cause for His yearning?” The glance that eliminates the sins of devotees is sad today, and everyone wanted to know why.

As a collective thought of all devotees, Ramanujar asked Him again, “What is it Ranga? What is bothering You? We are alarmed by the worry on Your face, which is usually an embodiment of compassion. That charming Lotus like face that we’ve always known looks different today.”

Such continuous questions from Ramanujar didn’t seem to have any impact on Rangan.

Though Rangan plays and teases ardent devotees like Ramanujar, the situation today had no element of fun to it at all. Rangan’s eyes only gave a blank stare as if there was going to be an untoward event.

Relentlessly, Ramanujar called out, “O Ranga, the One surrounded by Kaveri.”

To this calling, Ranga responded as if He got back from a  deep thought.

“What did you ask Ramanuja?”

“You understand everything. Also, You’re the One who knows what’s inside everyone’s mind.”

He is the One who controls the entire universe and the One who knows everything so easily. Today, He seemed to be lost in His senses here. How strange!

Hearing this question, Rangan let out a deep sigh. Azhwars and Acharyas have sung about His breath, and how it is filled with the smell of camphor, has the feel of Vedas and the smell of butter. But today, that breath felt quite hot.

Scared that bad eyes have fallen on Him, Periyazhwar came forward and sang “Pallandu” to remove them. Usually Rangan gets excited when His father-in-law sings Pallandu, but today that didn’t move Him either.

Rangan let out a long sigh again, and this further exacerbated His already dwindled Lotus face.

Then, Perumal gently called out, “Ramanuja.”

The thundering voice that gave sermons witnessed by the world on the sea shore and chariot base was hardly heard today.

Once Ramanujar had requested Perumal to give out His orders in a thundering and melodious voice, but today, that voice simply wafted in the air like the smell of camphor.

Everyone panicked with the thought that their Kannan was upset with something.

After calling out for Ramanujar, Perumal closed His Abhaya Hastham (Hands) and gestured through His hands to ask, “Where are they?”

Those hands that tell us not to be afraid of anything and those hands that grant us liberation from this endless cycle of birth and death, looked different with the thumb and little finger closed. Only three fingers were seen on the Abhaya Hastham.

The three fingers that were once closed in the  final moments of the Thirumeni (body) of Alavandhar, were open today in the Hands of Rangan.

Is it gunatrayam? Or thathvatrayam? Rahasyatrayam or divyatrayam?

Ramanujar started wondering again.

Secret Revealed by Ranganathan

Part – 3

Ranganathan is the One who enhances all good things. In the Vibhava form, that is in the form of Matsya, Kurma and other avatarams, He enacted many strange Leelais. They eventually enchanted the life and minds of His devotees and followers.

In His dasavataram (10 incarnations), He has used all the navarasams (nine emotional expressions) to enact some wonderful Leelais for this world. Azhwars and Acharyas have lost themselves in these Leelais and have even taken the imaginary forms of a spouse, friend and mother to cherish and enjoy these dramas.

He, while being the presiding deity, has also done many fascinating actions. In panguni uthiram, for example, He blessed Ramanujar. He also gave the “Vedanthacharyan” title to Venkatanathan . Above all this, He further glorified  Nammazhwar’s sacred Tamil Veda  songs, to accede to the request of Kaliyan. In fact, the Adyayana utsavam is a celebration of this, isn’t it ?

Today, people gathered there were confounded seeing the strange actions of Rangan. Everyone wondered the significance of showing the three fingers.

On one side, it looked like the symbol of Acharyas when they give important messages. All were wondering what is  the significance of the un-folded three fingers.. While it appeared like the upadesa-mudra of Acharyas, from another angle, they were not getting the meaning of the remaining fingers folded.

Though He had taken the incarnations of a fish and tortoise, the incarnation as an Acharyan is superior. Despite taking incarnations of a celestial swan, fish, Hayagreevan, Nara and Narayana, it is His teachings  as Gitacharyan that truly are the blessings to this world.

Giving up all weapons and handling the Sasthras (tenets of Vedas)  is the incarnation as an Acharyan. By showing His three fingers, did He further wanted to reiterate that Sastrams are more powerful than weapons?

All Acharyas were incarnated as per His wish only. Is he wishing to don the garbs of an Acharyan in this Archa form? No one could perceive..

Ramanujar asked, “Aranga! What a predicament! You’re always ready to help Your followers, but today you’re putting us through this anxiety and inability to understand.”

Hearing these words from Ramanujar, Rangan spoke with possessed vigour. “Ramanuja!, you’re talking about your anxiety . That is Mine also, right? Has anyone here given a thought to My pangs? All of you have devotion in Me, there is no doubt about it. But have you ever thought of doing a kainkaryam (service) that will be pleasing to me?”

What a flutter ! What a thrust! Usually, all of us get energy only when Emperumaan  enters into our body and mind. But today, who entered the body of Emperumaan? Where did He have so much vigour and energy?

Such an aggression was not witnessed by the world  even when Narasimha tore the body of an evil rakshasa.

“My Lord! Protector of the Universe! What is it that You desire? Aranga please don’t test us anymore”, said Ramanujar.

Arangan decided not to test His devotees any more. He opened His enchanting mouth and started pronouncing..

Secret Revealed by Ranganathan

Part – 4

All were restless and anguished, not able to understand the secret of His Mind. The Lord who spoke with aggression finally calmed down and saw everyone. There was pin drop silence everywhere. After the outpouring of His Heart, Perumal’s Lips became dry. When devotees wanted to offer Panagam, He stopped them with His gestures.

Everyone waited for Him to talk.

“Shatakopa, what utsavam (festival) is this,” asked Rangan. Azhwar felt happy to hear this thundering voice again.

He replied, “Adiyen, this is Adhyayana utsavam.”

Rangan enquired, “Who started this?”

“It was Kailyan. On the star of Karthigai in the Tamil month of Karthigai, he expressed his desire. The Lord also agreed to this request and gave him  His acceptance, and this is how Adhyayana utsavam started“, responded Nammazhwar.

(Note: You can read more about the request made by Thirumangai Azhwar (Kaliyan) on his birthday (Karthigai star of Karthigai Month) and the birthday prize he got for it and the history of the beginning of Adyayana Utsavam and the significance of Non-Chanting period (Anadyayana Time) in this article published some years backin Sri Nrisimha Priya: https://apnswami.wordpress.com/2018/11/23/thirumangaiazhwar_adyayanautsavam_srirangam/)

“Ok, was it conducted  continuously thereafter ?”

Now, Kaliyan intervened. “Until Adiyen lived, this utsavam was conducted in a grand manner. Then, over a period of time, divya prabandhams were forgotten. After that, Naathamunigal retrieved  divya prabandhams and started this festival again in a grand manner.”

“That means, Nathamunigal had a big role in re-establishing this utsavam, right?”

The stress of  the word “right” was a fore-warning to Azhwars that He is going to ask another question in relation to it.

Rangan asked again, ” My question is correct, right?”

Kaliyan responded, “Of course my Lord, there is no doubt in this. Besides obtaining  divya prabandhams from Azhwar, Naathamunigal was  instrumental in establishing the greatness of Araiyar sevai where these pasurams are sung with the right notes, tunes, postures and expressions.”

Perumal asked again, “Ok, what happened after that?”

“Alavandhar continued it, and after him, Adiyen…..,” dragged Ramanujar.

“Yes, go ahead.. what is the hesitation”, said Perumal.

Ramanujar replied, “Adiyen also continued this utsavam.”

“That is, you took helm of this Tirupathi (holy place) and corrected and established all these in  Srirangam. You created the rules and procedures for these events, right,” asked Rangan.

Namamzhwar said, “My Lord! We are unable to understand why You’re asking questions like this continuously.”

“Shatakopa, now that I’ve started talking, you’ll get the answer within a few minutes. So, respond to my questions first. Ramanuja, did the utsavam continue to happen properly after your time?”, asked Rangan.

Kaliyan said, “No Ranga! There was were obstacles in between.”

“What were they?” – Rangan.

Kaliyan said, “This utsavam was not conducted as per Sastrams and without chanting the Vedas, no one should sing Tamil songs in temples. Sanskrit alone was exalted then. But, many Azhwars like us were not born in families that had the right to chant Vedas. For this reason, our idols should not be kept in temples for worship. Many people put forth such arguments and stopped this utsavam from happening.”

“So, how did it start again?” – Perumal.

“My Lord! You know everything. Our Thoopul Venkatanathan came to Srirangam and won many arguments and debates. By putting forth the right philosophies, he stunned everyone so much that nobody could open their mouth against him. Every pillar in this hall will speak volumes about Venkatanathan’s prowess.

Even against thousands of people, Venkatanathan established the glory of Divya prabandhams and asserted that Azhwars are Nithyasuris (divine people who live with the Lord in SriVaikuntam) who incarnated to lead people in the right path. Even You and Your consort were extremely happy with his submissions  and this is why You bestowed many titles on him such as “Vedanthachariar” and “Sarvatantra svanthanthrar.” He is the Lion among the poets and his  powerful roaring words continue to reverberate  in every pillar even today.”

When Ramanujar explained the greatness of his student so eloquently with watery eyes, everyone felt a very pleasing  vibration around the place.

“Excellent, so this means, the reason for this adhyayana utsavam to continue to happen without any interruption is….”

Even before Rangan could finish the statement, Kaliyan said, “There is no doubt. it is because of our Thooppul  Pillai Venkatanathan.”

“This is enough. Now, I will detail out my doubts and all you enlightened people, please answer it.”

Secret Revealed by Ranganathan

Part -5

Arangan continued, “All of you who are blessed with exalted knowledge and are free of doubts, answer My questions now.”

Hearing these words from Rangan, Azhwars looked at each other. There are two ways to understand the thoughts in His mind. Common people like us can understand it through sastrams while great people will understand directly through the knowledge that He has bestowed on them.  But that day, they all were silent, awaiting for the Lord to explain in detail.

Nammazhwar said, “O the  Consort of Wealth of the Wealth (Sri Devi),  Without mesmerizing us,  Give us Your order.”

“Every time I ask something, you give an example/oath. Further you are beseeching My order here” responded Rangan with a slight shrug.

He continued, “I Myself will explain. Listen now.”

“When Adhyayana utsavam was interrupted by opposing defendants,  who brought Venkatanathan from Kanchi?”

Kaliyan said, “Great people who lived in Srirangam like Sudarsana Suri.”

“Why did they do that?” – Rangan

“Due to old age and they were not in a position to argue further, so they brought Venkatanathan” – Ramanujar.

“Ok, after arguments Adhyayana utsavam began again. We also honoured Venkatanathan. But did his association with Srirangam end with that?” – Rangan

“No Ranga. Based on these arguments, he authored a work called Sathadooshini. Also, to commemorate the award you gave, he wrote another work called Adhikaranasaaravali and further he wrote many more works such as Chillarai Rahasyangal, Dharmidopanishad Saram  Dramidopanishad Tatparya ratnavali, etc during his stay at Srirangam.” – Ramanujar

“Hmm…then?” – Rangan

“After invasion of foreigners, he brought back the festivities to Srirangam after a gap of forty years through a king called Gopanaraayan.” – Kaliyan

“Yes, yes, excellent. Tell me more.” – Rangan

“During the interim period, all festivities came to a stop, as Rangan was not there. Desikan restarted all of them again with grandeur and festivities.” – Azhwars

“That is, including Adyayana utsavam too.” – Rangan

“Of course, undoubtedly.” – Azhwar

“That was a nice explanation. But you forgot the all-important Paduka Sahasram!” Saying this, Rangan looked at everyone.

“No my Lord…..” – Kaliyan

“All of you spoke about the festivals that give you joy. But you did not talk about the greatness of Paduka Sahasram that I like and long to hear a lot. Why so?” – Rangan

Complete silence prevailed.

Rangan continued. “He is the one who strongly affirmed the path to Saranagathi through Nyasatilakam and Abhithistavam. Better than all of you Azhwars,Venkatanathan is  the one who sang a 1000 verses on My paduka alone. Or should I say Vedanthaachariyan?”

Silence again.

“Who will know the greatness of Rangan without Desikan’s commentaries  to works such as Gadyatrayam and Stotraratnam. Is there anything comparable to the greatness of Rahasyatrayasaaram?” – Rangan

Rangan turned to other Azhwars and said, “O Azhwars, you know the greatness of the essence of Prabandhasaaram that details out the date and place of birth of each Azhwar. Here is our Paananaathan. The meaning of his pranavam was explained lucidly in MunivaahanaBhogam and Bhagavad Dhyana Sopanam. Who wrote these?”

“Shatakopa, like you moved to Acharya lineage from  the line of Azhwars, Desikan alone deserves to move from the Acharya group to the Azhwar group.” – Rangan.

“O Lord…that is because…..” – Ramanujar.

Even before he could complete, Rangan said, “Ramanuja, please wait. Just because I keep silent in this archai (idol) form, all of you have used it to your advantage. So many new practices are being followed here based on the likes and dislikes of each of you. Is this Srirangam or a street corner?”

“For everything, people argue that it is not in the practice. But do you think all that is happening now is according to the rules laid by Ramanujar? Can someone prove it? After Kaliyan, it was Nathaminugal who gave a tune and time to tamil prabandham, but he is not here. Likewise, Desikan was the one who restarted the festivities, but he is also not here. Why? Will you say that this is also because of Me?” – Rangan

Everyone stood astonished at Rangan’s emotional outpour of His inward feelings, just like a rain cloud pouring out all the rain in it like arrows from a bow .

“Though all of you praise Me and call Me with various names, there can be no Adhyayana utsavam without Desikan. Azhwars and Acharyas, listen to me. Atma distinguishes between the right and wrong. My intent is not to point out the mistakes in any of you, but I wanted to tell you the secret longing in my heart. If you like, we can all get together, set aside our anger and ego and debate about the points put forth by Desikan. Let me promise you that all Acharyas in this sampradayam are equal to me. I see no difference between Acharyas. Can there be a lack of space in this large mandapam? When you bring in more Acharyas here, will the path to moksham get damaged? If I stop this utsavam, it is a disgrace to the sacrifice and efforts of Desikan. Let the world understand that this utsavam happens only because of Nathamunigal and Desikan. When I don’t differentiate between any Acharyas, people use my name to create distinctions between Acharyas. Let this mindset change soon.” Saying this, Rangan heaved out a big sigh.

-Translated by Sri #APNSwami Shishyas based on the Original Tamil article “Arangan Uraitha Antharangam” by Sri #APNSwami.

Sri #APNSwami #Writes #Article |கலியன் பெற்ற நாடு புகழும் பரிசு

திருமங்கையாழ்வார்(கலியன்) தன் திருநட்சத்திரத்தன்று(கார்த்திகை கார்த்திகை) ரங்கநாதனிடம் பெற்ற பிறந்த நாள் பரிசை பற்றியும், அத்யயன உத்சவம் ஆரம்பித்த வரலாற்றை அறிய,  அனத்யயன காலம் ஏற்பட்டதன் காரணம் அறிய ஸ்ரீ ந்ருஸிம்ஹப்ரியாவில் சில வருடங்கள் முன் வெளிவந்த ஸ்ரீ APN Swami யின் “நாடு புகழும் பரிசு” கட்டுரையை படியுங்கள்.