பகவான் ஸ்ரீக்ருஷ்ணன் “சனாதன தர்மத்தின் ரட்சணத்திற்காகவே தான் அவதரிக்கிறேன்” என்பதைத் தெளிவாக உரைக்கிறான். அந்த தர்மத்திற்கு வாட்டம் என்பது ஒருபோதும் ஏற்படாது. அதை அழிக்க வேண்டும் என புறப்படுகிறவர்கள் தாங்களாகவே அழிந்து போவார்கள். இது விஷயத்தில் ஓராயிரம் உதாரணங்களை நம்மால் காண்பிக்க முடியும்.
ராவணன் தம்பி கும்பகர்ணன் மிகவும் கொடியவன். சாத்விகர்களான தேவர்கள் இருக்கக் கூடாது எனத் தீர்மானித்து ப்ரம்மாவிடம் வரம் கேட்டான். அந்தோ! பரிதாபம்!! தேவர்கள் அழிய வேண்டும் எனக் கேட்பதற்குப் பதிலாக, தனக்கு நிரந்தர தூக்கத்தை வரமாகப் பெற்றான்!! அது அவனுக்கு துக்கமானது.
ஆம்!“நிர்தேவ:“ – தேவர்கள் அழிய வேண்டும் – என கூற விழைந்தவன், தடுமாற்றத்தால் “நித்ரேவ:“ என்றான்.
இக்காலத்திலும் சில நவீன கும்பகர்ணர்கள் நாஸ்தீகர்களாய் , எழுதி கொடுத்துள்ளதை கூட படிக்க முடியாத திறன் அற்றவராக தடுமாறுவதை பார்க்கிறோம். இவையெல்லாம் எம்பெருமானின் லீலாவினோதமன்றோ!! இதுவே நம் சனாதன தர்மத்தின் மாபெரும் வெற்றியென்று சொல்லவும் வேண்டுமோ!
இது குறித்து பலரும் என்னிடம் கேள்விகள் கேட்பதுண்டு. சில சமயம் வேடிக்கையாகவும் வினோதமாகவும் பதில் சொன்னாலும், இது குறித்து முக்யமான தகவலை இங்கு பரிமாறிக் கொள்கிறேன். ஸ்ரீமத் வால்மீகி ராமாயண மாகாத்மியம், ஸ்காந்த உப புராணத்தில் சொல்லப்படுகிறது.
ஒவ்வொரு விதமான பலன்களை விரும்புபவர்க்கு, ராமாயணத்தின் ஒவ்வொருவிதமான பாராயண முறைகள் சொல்லப்படுகின்றன. ஜோதிட சாத்திரத்தின்படியும் தசாபுத்திகளுக்கு இந்நூலில் பாராயணமுறை காண்பிக்கப்படுகிறது. இதற்குரிய அட்டவணையும் தரப்படுகிறது. ஒரு மாத பாராயணம், இருபத்தியேழு நாட்களில் பாராயணம், ஒரு வாரத்தில் பாராயணம் என பலவிதமான பாராயண முறைகள் இந்நூலில் உள்ளன.
Note : How to do Ramayana Paarayanam refer “Srimadh Ramayana Paarayana Kramam” supplement published in SriNrusimhaPriya by Sri APN Swami.
அதுதவிர, ஒவ்வொரு கட்டம் (நிகழ்வு) படிக்கப்படும்போதும், என்னென்ன நிவேதனம் செய்ய வேண்டும்? என்பது குறித்துக் குறிப்புகளும் உண்டு. அதில்தான் வடை, வெற்றிலை குறித்து விளக்கங்கள் உள்ளன.
கிஷ்கிந்தா காண்டத்தில் மூன்றாவது ஸர்கம் பம்பா நதிக்கரையில் அனுமான் ராமபிரானைக் காண்கிறார். இதொரு ஆச்சர்யமான ஸர்கம். அனுமன் ராமனைப் போற்றுவதும், ராமன் அனுமனைப் போற்றுவதையும் இங்கு காணலாம். இந்த ஸர்கம் பாராயணம் செய்தால் நெய்யில் பொரித்த அறுபத்திநான்கு வடைகளை நிவேதனம்செய்ய வேண்டுமாம்.
இதுதவிர ப்ரமாணங்களின் அடிப்படையில் வேறு கதைகள் இருப்பின் தெரிவிக்க வேண்டுகிறேன்.
“சீதை வெற்றிலைக் கொடியிலிருந்து வெற்றிலை பறித்து அனுமானுக்கு மாலையிட்டாள்” என்பதை சாஸ்திரம் அறிந்த பெரியோர்கள் ஒப்புக் கொள்ள மாட்டார்கள். ஏனெனில் வ்யாபாரிகளைத் தவிர மற்றவர்கள் கொடியிலிருந்து நேரடியாக வெற்றிலை பறித்தால் தோஷம் என்பது சாஸ்திரம். தனக்கும், அனுமனுக்கும் தோஷம் விளைவிக்கும் இச்செயலை சாஸ்திரமறிந்த சீதை செய்திருக்க முடியாது.
இதிலும் பெரியோர்கள் இசைந்த ப்ரமாணம் இருப்பின் தெரிவித்திட வேண்டுகிறேன்.
Note : Scroll Down to Enjoy the article in English & In Tamil
மறைமுக எதிர்ப்பு
(தை மாதம் சுவாதி நட்சத்திரம் கூடிய இன்று(28-01-2019), ஸ்ரீமத் அபிநவதேசிக உத்தமூர் சுவாமியின் 123வது திருநக்ஷத்திர நன்னாளாகும்.)
எம்பெருமானின் திருக்கோயில்களில் ப்ரம்மோத்ஸவம் தொடங்கும் முன்னதாக “சேனை முதலியார் புறப்பாடு“ நடைபெறும். சேனை முதலியார் என்பவர் நாராயணனின் படைத்தளபதி. இவருக்கு “விஷ்வக்சேனர்“ என்பதும் ஒரு பெயர். ஒரு அரசன் நகர மக்களை சந்திக்கவோ, அல்லது முக்யமான நிகழ்ச்சிகளில் கலந்து கொள்ளவோ வரப்போகிறான் என்றால், அதற்கு முன்னதாக அந்த இடத்தை சோதனை – inspection செய்வது உண்டல்லவா!
உதாரணமாக, நம் தமிழக முதலமைச்சர் பங்குபெறும் நிகழ்ச்சிக்கு முன்னதாகக், காவலர் மற்றும் கறுப்புப் பூனைகள், நிகழ்வுதலம், அதற்குச் செல்லும் வழிகள், வசதிகள் மற்றும் பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளை சோதனை செய்வார்களே!– அதே போன்று, பெருமானின் ப்ரம்மோத்சவத்திற்கு முன்பாக, எழுந்தருளும் வீதிகள், மண்டபங்கள் என அனைத்தையும் நகரசோதனை செய்கிறார், வைகுண்டத்தின் காவல் அதிகாரி சேனை முதலியார்.
பெருமாள் எழுந்தருளும் வீதி என்றால், குப்பைகூளம் இல்லாமலும், பள்ளம், தடுப்புகள் இல்லாமலும், எல்லோரும் நின்று சேவித்து அனுபவித்திடவும் ஏற்பாடுகள் செய்யப்படுகின்றன. மண்டபங்களும் அலங்கரிக்கப்படுகின்றன. பெருமாள் எழுந்தருளும் வீதிக்கு “ராஜவீதி“ என்பது பெயர். அதாவது, ராஜாதிராஜனின் வழி என்று பொருள்.
அழகான தோரணங்கள், வாழை மரங்கள், சாணம் தெளித்து பெரிய கோலங்கள், மேற்கட்டு விதானங்கள் என்று அலங்காரம் செய்யவேண்டிய வீதியினை, குப்பைகளைக் கொட்டியும், பள்ளங்களைத் தோண்டியும், முட்களை பரப்பியும் அலங்கோலம் செய்து வைத்தால் அது ந்யாயமா? சாலையின் இருபுறமும் உள்ள நிழல்தரும் மரங்களை வெட்டி அதனை மொட்டையாக்கினால், கொடும் பாவமல்லவா? அதைவிட கொடுமை ஆக்ரமிப்புகள்!
‘சுவாமி! எந்த ஊரில் இந்த அநியாயம் நடக்கிறது?’ என்றால், இது, எல்லா ஊரிலும்தான் நடக்கிறது.
நேரிலும் இந்த அநியாயமுண்டு; மறைமுகமாகவும் வெகு கோலாகலமாக அரங்கேறுகிறது. ஆனால் மறைமுக எதிர்ப்பினை மறைநெறிகொண்டு அறவழியில் அழித்திடும் நம் ஆசார்யர்களை அறியலாம்.
அதாவது, சாலைகளை சீரமைப்பது ஆட்சியாளர்களின் பொறுப்பு. அதில், சாமானியர்களான நாம் தலையிட முடியாது.“அறநிலையம்“ எனும் பெயரில், பல கோடி சொத்துக்கள், அபகரிப்பிலும், ஆக்ரமிப்பிலும் மறைந்து வருவது கண்கூடு. பல திருக்கோயில்களில் சாலைகள் சரியில்லாத காரணத்தால், பெரும் உற்சவங்கள் கூட தடைபட்டுப் போகின்றன. இதனை செப்பனிட, தொடர்ந்து மனுக்களை சமூக ஆர்வலர்கள் அளித்து வருகின்றனர்.
இதேபோன்று, மற்றொரு ஆக்ரமிப்பு வேதத்திலும் நடைபெறுகிறது. அதாவது, பெருமானின் அழகான சாலை, வேதம் என்று உணருங்கள். நாம் பெருமாளிடம் சென்று சேர்வதற்க்கும், பெருமான் நம்மிடம் வருவதற்கும், பயன்பாட்டிற்கான ஒரே சாலை வேதமாகும். இதைத்தான்,“ஸ்ரீமத் வேதமார்க்கம்” – “வேதம் எனும் விரைவு நெடுஞ்சாலை” (Express Highway) என்கிறோம்.
இந்த சாலையை பயன்படுத்துவதன் மூலம் விரைவாகவும், சுகமாகவும், சுலபமாகவும் நமக்கும், எம்பெருமானுக்கும் சந்திப்பு நிகழ்கிறது.
ஆனால் ஒருசிலர், வேதத்திற்குப் பொருந்தாததும், அதன் நோக்கத்தை விபரீதமாகவும், மக்கள் மதிமயங்கும்படியாகவும், தத்துவத்தை விளக்குவதில் குழப்பத்தையும் விளைவிப்பதான அர்த்தங்களையெல்லாம், தங்களது மனம்போனபடி கற்பனை செய்து ப்ரசாரம் செய்கின்றனர். இதனால், வேதமார்க்கம் (வேத நெறி) பழுதடைந்து, பயன்பாட்டிற்கு ப்ரயோஜனமற்றதாகிவிட்டது.(வேதத்தின் உண்மைப் பொருள் உணரப்படாததால், மக்களுக்கு பரமாத்மாவைக் குறித்த தெளிவு உண்டாகவில்லை. இந்த வழியினால் அவனை அடையவும் இயலவில்லை.)
அதுதவிர, வேதமெனும் சாலையின் இருபுறமும் பூத்துக்குலுங்கும் நிழல்தரும், சுவையான கனிகள் தரும், மணம் வீசும் மலர்கள்தரும், இதிகாச, புராணங்களாகிய மரங்களையும் மொட்டையாக்கிவிட்டனர். வேதத்தை சீர்குலைத்தவர்கள் இதிகாச, புராணங்களையும் வெட்டி வீழ்த்துகின்றனர்.
இந்த சமயத்தில்தான், நமது ஆசார்யர்களான சம்ப்ரதாய ஆர்வலர்கள்(BOSS – Bachelor of Sampradaya Service) மனுக்களை தயார் செய்கின்றனர்.
முன்பு சொன்ன சம்ப்ரதாய ஆர்வலர்கள், கோரிக்கை மனுக்களை அரசாங்கத்திடம் அளித்து அவர்களின் பதிலுக்காகக் காத்திருக்கின்றனர். நம் சம்ப்ரதாய ஆர்வலர்களான ஆசார்யர்களோவெனில், மனுக்களைக் கொண்டு தாங்களே செயலில் இறங்குகின்றனர்.
“அதெப்படி?” என்றால், பாருங்கள்…
சம்ப்ரதாயத்தில்,“மனு“என்றால் “மந்த்ரம்“என்பது பொருள்.மந்த்ரம், த்வயம், சரம ச்லோகம் என்பவை மூன்று மனுக்கள். இந்த மந்த்ரங்களை ஜபம் செய்து சித்தி பெற்றவர்கள் நம் ஆசார்யர்கள்.
எவரையும் எதிர்பாராமல், தாங்களே நேரிடையாக களத்தில் இறங்கி வேதமார்க்கத்தை சுத்தம் செய்கின்றனர். கர்ம காண்டம், ஜ்ஞான காண்டம் எனும் இருவழிச்சாலைகளை மறுபடியும் புதுப்பொலிவு பெறச் செய்கின்றனர். அதுதவிர, மீண்டும் விஷமிகளால் சாலைக்கு சேதாரம் ஏற்படாமலிருக்க இருபுறமும் வேலிகளை அமைக்கின்றனர்.
அதாவது தங்களின் உபதேசங்களாகிய நூல்களால் இந்த வழிக்குப் பாதுகாப்பு அரணை உண்டாக்குகின்றனர். மேலும், பட்டுப்போன மொட்டை மரங்களை (இதிகாச, புராணங்களை) அதற்குரிய சிகித்சையை (treatment) செய்து மீண்டும் உயிர்ப்பிக்கின்றனர்.
இனி எதிர்வாதம் செய்பவர்களும், பொய்யுரைப்பவர்களும், குழப்பத்தை விளைவிப்பவர்களும், இந்த சாலைதனை சிதைக்க முடியாது; சாதுக்கள் சௌகர்யமாக இதில் ப்ரயாணம் செய்யலாம் என உறுதி அளிக்கின்றனர். இனி பகவானும், பாகவதர்களும், சந்தித்துக் கொள்வதில் ஒரு சிக்கலும் இல்லையே!எனவேதான். இவர்கள் ஸ்ரீமத் வேதமார்க்க ப்ரதிஷ்டாபனாசார்யர்கள்.
இப்படி மறைமுக எதிர்ப்பாக (வேதத்தின் அர்த்தத்தை விபரீதமாக்கி) உள்ள வாதிகளை, மறைமுகம் கொண்டே (மறை – வேதம்; முகம் – வேதாந்தம் அல்லது மொழி, வேதமொழி கொண்டே) நேர்மறையாக (நேரிடையாக) வெல்பவர்கள் நம் மறைமுடி தேசிகர் (வேதாந்தாசாரியார்).
கர்ம ப்ரஹ்மாத்மகே சாஸ்த்ரே கௌதஸ்குத நிவர்தகான் |
வந்தே ஹஸ்திரிகிரீசஸ்ய வீதி சோதக கிங்கராந் ||
(ஸ்ரீமத் ரஹஸ்யத்ரயஸாரம்)
தை மாதம் சுவாதி நட்சத்திரம் கூடிய இன்று(28-01-2019), ஸ்ரீமத் அபிநவதேசிக உத்தமூர் சுவாமியின் 123வது திருநக்ஷத்திர நன்னாளாகும். சமீபத்தில் இருபதாம் நூற்றாண்டில் நம்மிடையே வாழ்ந்த அம்மகானின் தனியனிலும்(வாழ்த்துப் பாடலிலும்),வேத மார்க்கத்தை, அவர் பரிசோதனை செய்து நிலைநிறுத்துபவர் என்று உள்ளதை ரசித்திடுக.
Sri U. Ve Sri Abhinava Desika Vatsya sacchakravarti Uttamur Viraraghavarya Mahadesikan
அத்புதம் யஸ்ய விக்ராந்தம் வேதவீதீ விசோதநே |
அபரம் நிகமாந்தார்யம் ப்ரபத்யே வீரராகவம் ||
இதன் பொருளாவது,“வேதம் என்னும் வழியை சீர்படுத்துவதில் எவருடைய பராக்ரமம் அத்புதமானதோ, அத்தகைய மற்றொரு வேதாந்தாசார்யராக(அபிநவ தேசிகனாக) விளங்கும் உத்தமூர் ஸ்ரீவீரராகவ சுவாமியை வணங்குகிறேன்“.
இந்தத் தனியனுக்கு மற்றொரு முக்கிய சிறப்பும் உண்டு. சிஷ்யன் ஆசார்யனுக்கு வாழ்த்துப் பாடல் சமர்ப்பிப்பதுதான் உலக வழக்கு; ஆனால் இந்த சுவாமியின் பெருமை உலகமே அறியும்படியாக, அவரது ஆசார்யரான ஸ்ரீ கோழியாலம் சுவாமி, தன் சிஷ்யன் விஷயமாக அருளிய தனியன்(ச்லோகம்) இதுவாகும்.
(செய்தி –இக்காலத்திலும், மக்களுடைய பயன்பாட்டின் வசதிக்காக அரசாங்கம் பல நெடுஞ்சாலை திட்டங்களை கொண்டுவரும்பொழுது, அது பொறுக்காதவர்கள், பல இடையூறுகளை உண்டாக்குவதை பார்த்து வருகிறோமல்லவா?)
அன்புடன்,
ஏபிஎன் ஸ்வாமி
Veiled Resistance
Today is Thai swathi (28-01-2019) and it is the 123rd Thirunakshathiram of Srimad Abhinava Desikan Uttamur Swami.
Senai Mudaliar’s procession preceeds the Brahmotsavam procession in all temples. This Senai Mudaliar, also known as “Vishwaksenar”, is the commander in chief of Sriman Narayana.
Before a king attends an event or meets his people, is it not customary to do an inspection of the place, right? In today’s parlance, we can take the example of our Chief Minister. Before he/she attends any event, the police and black commandos inspect his/her route, entry points and the arrangements made to conduct the event. Similarly, the chief of Sri Vaikuntam’s army inspects the streets, mandapams and other places before Perumal’s Brahmotsavam begins.
It is ensured that the streets are free of garbages and potholes and people have enough space to stand and worship Him during the procession. In general, the street through which Perumal enters is called “Raaja veedhi (raaja street)” to denote that it is the way of “Raajadhiraaja (King of kings).”
Besides clean streets, the mandapams should be richly decorated with banana trees, roads should be purified with cow dung water and women should draw big beautiful kolams (rangolis) to welcome Him. But today, the roads are filled with garbage, there are potholes everywhere and things are strewn all over the place. Is this the right way to welcome Him? Isn’t it a sin to cut the shade-giving trees growing on either side of the street? Worst of these is illegal occupation and construction!
If one were to ask, “Swami, where is all this happening?” Well, it is everywhere!
Such injustice is happening directly and so is visible to our eyes. But, there are more such practices happening behind the scene too, so they are not directly visible to us. Many of our Acharyas oppose these visible and behind the scenes practices and injustice. In this article, we will learn more about one such Acharya.
It is the responsibility of concerned authorities to maintain the roads, and common people like us have no role in it. Also, a few people in power and position confiscate money and there is ample corruption under the garb of “religious endowments.” Many processions and festivals are not happening today because the surrounding roads are not maintained well enough for such processions. To fix this, many social leaders have sent petitions to the concerned authorities.
Like all this, there are resistances happening in the Vedas too. Here, you have to understand that Vedas are the beautiful “streets” of Perumal because Vedas are the path for us to reach Him and for Him to come to us. This is why we call this path, “Srimad Vedamaargam.” It means, Vedas are the Express Highway to reach Him. People who use this road are able to meet Him easily, comfortably and conveniently.
But some people misinterpret Vedas and preach it according to their imagination, with an aim to confuse people and take them away from the path shown by Vedas. As a result, Vedamaargam has become tainted and useless. Since the right meaning of Vedas are not imparted, many people have confusions about Perumal too. Also, they are unable to reach Him easily.
To top it, the trees of Puranas and Itihas that used to grow on either side of the Express Highway of Vedas to give us shade and fragrance as we travel through it, have also been cut by the same people who want to destroy the Vedas.
To protect our Sampradayam, our Acharyas, who are also the officers of our sampradayam (BOSS- Bachelor of Sampradaya Service), prepare petitions.
Just like how the earlier mentioned social leaders give petitions to the concerned government authorities, the leaders of our sampradayam also give petitions, and at the same time act on it as well.
If you’re wondering how this is possible, read on.
In our sampradaya parlance, petition is manthrams. It means, Thirumandiram, dwayam and charama slokam are the three petitions. Our acharyas are those who chant these manthrams regularly and get powers from the same. So, they are in a position to get into action without waiting for anyone, and this is how they try to clean up the Vedamaargam for us. They give a new leash of life to the two roads – Karma kandam and jnana kandam. In addition, they create fence on either side of the road to prevent any intrusions.
They create this protection through their books and upanyasams. Also, they give the necessary treatment to the withered trees of Itihasam and puranas and bring them back to life. Thus, people who argue against vedas, tell lies and create confusions can no longer destroy these roads. They also give confidence to good-natured people , so they can travel in this road without any fear. Hence, there are no more hindrances for the meeting between Bhagavan and His devotees.
Due to these reasons, such Acharyas are called “Srimad Vedamaarga Prathishtaapanachaaryargal.”
An Acharya who fights such a veiled battle against an invisible threat to our Vedas is our Desikan (Vedaanthaacharyan).
Today is Thai Swathi (28-01-2019) and the 123rd Thirunakshathram of Srimad Abhinavadesikan Uttamur Swami. The thaniyans (laudatory verses) of this great Acharya who lived amongst us in the 20th century portrays him as someone who re-established Vedamaargam through his works and upanyasams.
For a moment, let us dwell on this sloka.
Athputham yasya vikraantham vEdavidhi visOdhanE |
Aparam nigamaanthaaryam prapathye veeraagavam ||
This sloka means, “Vedanta Desikan used his prowess to re-establish the Vedamaargam, and Sri Uttamur Veeraraghava Swami is regarded as another such Vedantaacharyan. I prostrate at the feet of Uttamur Sri Veeraraghava Swami.”
There is another greatness for this thaniyan. In general, disciples write thaniyans in praise of their guru, but to tell the world of the greatness of Uttamur Swami, his Acharyan, Sri KOzhiyaalam swami wrote the thaniyan for his illustrious student.
(News – Even today, there are many people who obstruct the road projects that the government brings for the better of the public).
Note : Scroll down to read the article in Tamil & in English
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
தரிசனமும்; தரிசனமும்!
(தை ஹஸ்தம், கூரத்தாழ்வான்திருநட்சத்திரமான இன்று(26-Jan-2019) அவரின் வைபவம் அறிந்திடுவோம்.)
by Sri #APNSwami
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
கலி புருஷனின் கொட்டத்தை அடக்கியவர் ராமானுஜர். இதனால் அவர் மீது பெருத்த கோபத்தில் இருந்தான் கலி புருஷன். ராமானுஜரைப் பழி வாங்கும் சமயத்தை எதிர் நோக்கியிருந்தான் ( ராமானுஜர்க்கே ) சோதனைகள் உண்டு என்றால் நம்போல்வார் எம்மாத்திரம்? என்பதை உணர்த்த எம்பெருமான் செய்த திருவிளையாடல்.
சோழ அரசன் சில மந்திரிகளின் துர்போதனையால் மனம் மயங்கினான். நல்ல விஷயத்தில் மன்னனை ஈடுபடுத்த வேண்டியவ மந்திரிகள் மத துவேஷத்தை உண்டாக்கினர்.
ஒரு மதத்தை அழித்துதான் மற்றொரு மதத்தை நிலைநிறுத்த வேண்டுமா என்ன? பாண்டித்யம் கொண்டு வலியுறுத்த வேண்டியதை பலாத்காரமாகச் செய்ய நினைத்தான் அரசன். இதற்காக பல வழிகளைக் கையாண்டான். குறிப்பாக, ‘சிவனை விட மேலான தெய்வம் இல்லை’ என்பதை ஒப்புக் கொள்ளும்படி எல்லோரையும் நிர்ப்பந்தம் செய்தான்.
‘வைணவமே உயிர் மூச்சு; என் ஆதிப்பிரான் நிற்க மற்றைத் தெய்வம் நாடுதிரே’ என்ற ஆழ்வாரின் கொள்கையில் உறுதியாக நின்றவர்கள் கடுமையாக தண்டிக்கப்பட்டனர்.
வாளையும், வேலையும் கொண்டு வீரத்தால் எதிரிகளை பயமுறுத்த வேண்டியவன், சாதுக்களை துன்புறுத்தினான். உண்மையில் கலி புருஷன் கொஞ்சம், கொஞ்சமாக வெற்றி பெறுவதாகத் தோன்றியது.
“அரசே, இந்த எளிய வைஷ்ணவர்களை தாங்கள் நிர்ப்பந்தம் செய்து என்ன பயன்? இவர்கள் எல்லோருக்கும் தலைவரான ராமானுஜர் ஒருவர் ஒப்புக்கொண்டால் மொத்த வைணவமும் மண்ணுள் புதையுண்டு போகும். எனவே, ராமானுஜரை சபைக்கு வரவழைப்போம். அவரைப் பணிய வைப்போம்” என்று துர்போதனை செய்தான் மந்திரி. அதனால், ராமானுஜருக்கு ஓலை அனுப்பினார்.
சிஷ்யர்கள் மதி கலங்கி, என்ன செய்வது? என்று அறியாமல் திகைத்தனர். ராமானுஜரோ, அரசனின் அந்தரங்கம் (உள்ளம்) அறியாதவர். அதேசமயம் அரச சபைக்கெல்லாம் போவதற்கு விருப்பமில்லாதவர்.
இதற்குள்ளாக ஆசாரியரான பெரிய நம்பிகளும், சீடரான கூரத்தாழ்வானும் அங்கு விரைந்து வந்து, பெரும் ஆபத்து சூழ்ந்துள்ளதை அறிந்து, ” உடனடியாக ராமானுஜர் திருவரங்கம் விடுத்து புறப்பட வேண்டும்” என்று தீர்மானித்தனர்.
அரசனின் சேவகர்களோ ஆசிரமத்தின் வாசலில் ராமானுஜரை அழைத்துச் செல்வதில் உறுதியாக இருந்தனர். மிகுந்த சாதுர்ய முடைய கூரத்தாழ்வான், தனது ஆசார்யரின் துறவறக் கோலத்தைத் தான் ஏற்றுக்கொண்டார்.
ஆம், இனிமையான இல்லறத்தில் உள்ள கூரத்தாழ்வான் காவித்துணியை தானுடுத்தி, கையில் த்ரிதண்டம் (முக்கோல்) ஏந்தினார்.
அரசனுக்கு ராமானுஜரைத் தெரியாது. காவியுடுத்தியவர் ‘வைணவத் தலைவர்’ எனும் எண்ணத்துடன் இருந்தான்.
பெரிய நம்பிகளும், கூரத்தாழ்வானும் அரச சபைக்கு வந்தனர். ‘வைணவர்கள் பயந்தவர்கள்’ என்று நினைத்த அரசனுக்கு இவர்களின் கம்பீரம் வியப்பை அளித்தது. அவர்களின் பார்வையின் கூர்மையால் மன்னன் நிலை குலைந்தான்.
“ம்… எழுதி கையெழுத்திடுங்கள்” அவன் ஆழ்வானை ராமானுஜராகத்தானே நினைக்கிறான். எனவே, ‘சிவனை விட மேலான தெய்வமில்லை என்று கையெழுத்திடுங்கள்’ என ஓர் ஓலை அவரிடம் அளித்தான்.
இங்குதான் கூரத்தாழ்வானின் கூரிய அறிவு வேலை செய்தது. மெதுவாக ஓலைதனை வாங்கியவர், எழுத்தாணி எடுத்தார். ஆவலுடன் அரசன் அவரையே பார்க்கிறான். ‘தான் வெற்றி பெற்றுவிட்டோம்’ எனும் பூரிப்பு அவன் முகத்தில் ஜொலித்தது.
ஆழ்வான், ‘சிவாத் பரதரம் நாஸ்தி’ (சிவனைவிட மேலான தெய்வம் இல்லை) எனும் சம்ஸ்கிருத வாக்யத்தின் கீழே, ‘த்ரோணமஸ்தி தத:பரம்’ என்று எழுதினார். அதாவது, சமஸ்கிருத மொழியின் சிறப்பு இங்கு அற்புதமாக எடுத்தாளப்படுகிறது. சிவம் என்பதற்கு முக்கண்ணனாகிய பரமசிவனை அரசன் பொருளாகக் கொண்டான். ஆனால், கூரத்தாழ்வான் கைக்கொண்ட பொருள் வேறு. ‘சிவம்’ என்பதற்கு ஓர் அளவை என்பது பொருள்.
அதாவது, தானியங்களை அளப்பதற்கு குருணி, பதக்கு என்றவாறு அளவைகள் உண்டு. இதில் ஒன்றைவிட மற்றொன்று பெரியது. ‘த்ரோணம்’ என்பதற்கு ‘பதக்கு’ என்பது பொருள்.
இப்போது ‘சிவம்’ என்பதற்கு ‘குருணி’ சிறிய அளவுள்ள ஒரு அளவை என்பதாக ஆழ்வான் பொருள் கொண்டான். ‘சிவாத் பரதரம் நாஸ்தி’ (சிவனைவிட மேலானவர் இல்லை) என்ற பொருளில் அரசன் நிர்ப்பந்தம் செய்ய, இவர், ‘குருணி’ என்ற அர்த்தத்தை வைத்து, “ஏன் இல்லை… குருணியைவிட பதக்கு அளவில் பெரியதன்றோ” (த்ரோணம் அஸ்தி தத:பரம்) என்று கேலி செய்து கையெழுத்திட்டார்.
‘எந்தவொரு மதத்தையும் நிர்ப்பந்தத்தினால், பலவந்தத்தினால் நிலைநிறுத்த முடியாது’ என்று உணராத அரசன் கொதித்தெழுந்தான். இதுவரை தன்னை எவருமே இவ்விதம் அவமானம் செய்த தில்லை. ஓர் எளிய வைணவன் எள்ளி நகையாடுவதா! கண்கள் சிவந்தன. உதடுகள் துடித்தன. கோபத்தில் வசமிழந்தான். பாவத்திலும் பெரும் பாவத்தைச் செய்யத் துணிந்தான்.
வாளையும், வேலையும் வீசியெறிந்து எதிரிகளைத் தாக்கும் யுத்தத்தில் வல்லவன், கூர்மையான எழுத்தாணியின் தாக்குதலில் நிலை குலைந்தான்.
உண்மையில் கூரத்தாழ்வான் இங்கு சிவனை நிந்திக்கவில்லை. வெகுண்ட அரசன் இந்த இரு வைஷ்ணவர்களுக்கும் என்ன தண்டனையளிப்பது? என்று ஆலோசித்தான்.
இவர்களின் கூர்மையான பார்வையினால், தான் தாக்குண்டது மனத்தில் நிழலாடியது. எனவே, ‘அந்தக் கண்களை (கண் விழிகளை) பிடுங்கி எறிந்துவிட வேண்டும்’ என்று கொடூரமான தண்டனை விதித்தான்.
இப்படி, அரச சபையில் ஏதாவது அசம்பாவிதம் நிகழும். அது ராமானுஜருக்கு ஆபத்தாகும் என்று எண்ணித்தானே, பெரிய நம்பிகளும், ஆழ்வானும் ராமானுஜரைத் தடுத்து தாங்கள் வந்தனர். எண்ணிய வாறே நடந்தது. கொடுமையான அரசன் பெரிய நம்பிகளின் விழிகளை நோண்டினான். வலியிலும், வேதனையிலும் அம்மகாத்மா துடித்தார்; துவண்டார்.
கூரத்தாழ்வானோ! தனது கம்பீரம் துளியும் குறையாமல், “நீ என்ன எனக்கு தண்டனையளிப்பது. கொடுங்கோன்மை கொண்ட உன்னைப் பார்த்ததே எனக்கு தண்டனைதான். நான் செய்த பாபம்தான். இத்தகையதொரு பாபத்தைச் செய்த என் கண்களை நானே பறித்துக் கொள்கிறேன்” என்று கையிலிருந்த எழுத்தாணியால் தன் கண்களைத் தானே பிடுங்கி எறிந்தார்.
எத்தகையதொரு வைராக்யமும், குரு பக்தியும் இருந்தால் இதைச் செய்ய முடியும். தரிசனம் என்றால் சம்ப்ரதாயம் என்பது பொருள். தரிசனம் என்றால் பார்வை என்பதும் பொருள். இப்போது, ராமானுஜ தரிசனத்தை (சம்ப்ரதாயம்)காத்திட பெரிய நம்பிகளும், கூரத்தாழ்வானும் தங்கள் தரிசனத்தை (பார்வை)இழந்தனர். இவர்கள் தியாகத்தின் திருவுருக்கள்.
அன்புடன்,
ஏபிஎன் ஸ்வாமி
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
Vision for VaishnaVisam | Darshan & Darshan
Today (26-Jan-2019) Thai Hastham is the birthday of Koorathazhwan. Let’s enjoy his greatness through this article which is the translation of an original article by Sri #APNSwami
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
Ramanujar foiled the atrocities of Kali purushan (the ruler of this Kali Yuga) with his teachings. Hence, Kali purushan was very angry with Ramanujar and was looking forward to take his revenge on Ramanujar. He got one such opportunity. This is a drama played by the Lord to show to us that , even someone like Ramanujar will have to face such challenges and people like us are no exception.
The King of Cholas was a good natured king, but he got swayed by the misguidance of some of his ministers. The old saying “The king and his ministers should have the same vision to give maximum benefit for the people”, became very true due to the connections of such bad ministers.. Unfortunately, the actions of many of his ministers created differences among-st various religions, when they were expected to guide the King in the right path. It is a wrong notion that one religion has to be destroyed to establish another one .
Those with analytical skills developed through knowledge alone can establish the doctrines of their religion by bringing out clearly their side of arguments through their expertise in debates. This is acceptable to right minded people. But sadly, the king decided to establish a religion by force instead of through learned principles.
This king was a follower of Saivism and he did not want any other religion to flourish. That too, he specifically decided to uproot Sri Vaishnavism. He forgot his lineage and the path his ancestors adopted. All that was in his mind was to eradicate Sri Vaishnavism, and to do this, he used many strategies. He, particularly, forced everyone to accept that there is no God better than Lord Shiva. He even knew that many true Sri Vaishnavas would oppose this. Yet, when challenged whether one should live with life or should die for Vaishnavism , they opted for their lives.
Yes, those who accepted that there is no God greater than Shiva got many concessions. Those who strongly believed that Vaishnavism is their life line, following the tenets brought out in the paasuram of NamAzhwar that read as “When my Foremost Lord is there, why to seek other Gods”, (“Yen Adhipiraann irka mattratheivam naaduthire !“), were severely punished. Thus frightened, many people started to convert themselves and the king thought that he was becoming successful in his mission.
Ideally, the king, who should use his sword and valour to encounter his enemies, was feeling proud having defeated the weak.. He declared that his religion has triumphed. In reality, it appeared like the Kali purushan was inching towards victory.
The King’s minister always supported the king in every way. “O king, what is the use of forcing these weak Sri Vaishnavas? If their leader , Ramanuja, accepts our dictate , then the entire Vaishnavism will be doomed forever. So, let us call Ramanuja to the King’s court and will subdue him, misguided the minister.
Hence, Ramanuja was summoned to the court by the order of the king. His disciples were very scared. They thought that if Ramanuja goes to the court, his life could be in danger. At the same time, they didn’t know what to do.
Ramanuja did not know the king’s inner thoughts, and at the same time, he did not like to visit kings’ court either. Then, his Acharya PeriyaNambi and disciple Koorathazhwan came rushing to him. They, seized the situation at once, and acted swiftly. They decided that Ramanuja should leave Srirangam immediately. Without overriding the sastras and at the same time, keeping in mind the special rules(dharmas) for such emergencies, they wanted to take Ramanuja out of Srirangam.
The King’s servants were waiting outside the Ashramam and they were determined to take Ramanuaja with them. Koorathazhwan, known for his sharp presence of mind, hit upon a plan. He donned the ascetic appearance of his Acharya. Yes, the family-man Koorathazhwan wore the ochre robes, took the tridandam and decided to pose as Ramanuja. The king has never seen Ramanuja, so anyone wearing ochre robes, will be the head of Vaishnavas (Ramanuja) for the king.
PeriyaNambi and Koorathazhwan came to the king’s court. The king was surprised by their stature because he was under the notion that Sri Vaishnavas are a scared bunch of people. Both of them looked at the king without any hesitation and there was a fierce determination in their eyes. The king was shocked. He said, “Alright, write the words and sign the document.” Since the king thought Koorathazhwan to be Ramanuja, he handed over a piece of palm leaf to him and asked him to write that there is no greater God than Lord Shiva.
This is where the sharp intellect of Koorthazhwan came to the fore. Slowly, he took the palm leaf and the stylus. There was jubilation in the king’s face as he thought that he had won over the Sri Vaishnavas. Koorathazhwan wrote in Sanskrit ‘Dhronamasthithatha: param’ below the sentence ‘There is no god greater than Lord Shiva’ , in Sanskrit. Here the beauty of the Sanskrit language is well handled. The king meant the three-eyed Lord Shiva by the word “Shivam”.. But the meaning in what Koorathazhwan wrote was that the word “Shivam” indicated something that is used for measurement.. In those days, it was common to measure grains using graded measuring vessels of different capacities, where the next one was larger than the previous one.
So, according to what Koorathazhwan wrote, “Shivam” meant a smaller measuring vessel, as against what the forceful King wanted to mean as “there is no God greater then Shiva”. This is why he signed and wrote ‘Dhronamasthithatha: param’, meaning, “why not; there is another measuring vessel called Dhronam, which is bigger than Shivam”. This way, Koorathazhwan made fun of the king.
The king felt outraged as he never realized that one cannot sustain a religion forcibly on others. Also, he had never been insulted before. He thought, how can a simple Vaishnava make fun of him. So, the king’s eyes turned red with anger and his lips quivered. The king who was used to brandishing his sword to kill enemies, got insulted and shocked by the sharp stylus of Koorathazhwan. This ignominy was something that he had never faced in his life.. He could not accept that the Lord to whom he prays was made fun of by these Vaishnavas. But in reality, Koorathazhwan was not the reason for the insult to Shiva. It was the king’s thoughts alone because Koorathazhwan only wanted to make fun of the religious pervert of the King. Still, the king went deep in thought about the right punishment for these two Vaishnavas.
The sharp eyes that stared and attacked him when they entered his court was lingering in his mind. Immediately, he gave out the harsh orders that those eyes should be removed as a punishment.
This never came as a shock to PeriyaNambi and Koorathazhwan because they had an inkling that something untoward like this is bound to happen at the king’s court and that will be detrimental to Ramanuja. That is why they stopped Ramanuja and disguised themselves. What they feared happened.
The king had the eyes of Periya Nambi removed in a cruel manner and this great Acharya whirled and writhed in pain and dropped down. Koorathazhwan, on the other hand, was fearless and composed.. He boldly said, “Who are you to give me punishment? Seeing a tyrant like you is in itself a punishment for me.. It is my sin. I myself will pluck my eyes..” Saying thus, he removed his eyes with the stylus that he had in his hand.
Only a staunch determination and undulating devotion to Guru can drive someone to do such an act.
Darshan means Sampradayam (way of life). Another meaning for Darshan is vision. Now, to protect the Darshan (Sampradayam) of Ramanuja, PeriyaNambi and Koorathazhwan lost their Darshan (vision). They are the embodiment of sacrifice.
Original Tamil Article by Sri #APNSwami is translated to English by his Shishyas.
எங்கு பார்த்தாலும் பரபரப்பு!!….. ஒரேமாதிரியான பேச்சுக்கள்…. பெரும் சலசலப்பு…. என்னதான் நடக்கிறது? என்பது தெரியாமலேயே மக்கள் பலவிதமாகப் பேச ஆரம்பித்தனர். விஷயத்தின் பொருள் நிர்மல சீதாராமன்.
நாரத முனிவருக்கும், வால்மீகிக்கும் சந்திப்பு நிகழ்ந்தது. வால்மீகி தனது மனதிலுள்ள கேள்விகளை நாரதரிடம் கேட்டார். அதாவது, ஒன்று, இரண்டு, மூன்று என்று குணங்களை வரிசைப்படுத்தி, இவைகள் தவிர ஏனைய சிறந்த குணங்களும் உடையவன் யார்?எனக் கேள்வி கேட்டார்.
அதற்கு நாரதர் “ஐயையோ? இப்போதுள்ள சூழ்நிலையில், இவற்றில் ஒன்று இருப்பவனைக் காண்பதே அதிகம். அதில் அனைத்து பண்புகளும் உள்ளவனை எங்கு தேடுவது? சரி…. நானோ த்ரிலோக ஸஞ்சாரி… என்னால் இயன்றவரை பதில் கூறுகிறேன்“ என்றார்.
பின்னர்,வேத வேதாந்தத்தின் விழுமிய பொருளான ராமனின் கல்யாண குணங்களை எடுத்துரைத்தார். அதாவது, பலமுறை ஆராய்ந்து பார்த்தும், குணங்கள், மக்களின் ஆதரவு, கொடுத்த வாக்குறுதியை நிறைவேற்றுதல் என பல வழிகளில் ஆராய்ந்து, பெரும்பான்மை பலத்துடன் ராமனையே தேர்ந்தெடுத்தார். சுருக்கமாக, ராமபிரான் கதையை வால்மீகி மகரிஷிக்கு எடுத்துரைத்தார்.
அத்புதமான ராமபிரானின் சரித்திரத்தைக் கேட்டதும், வால்மீகி முனிவர் மெய்சிலிர்த்தார். தனது பிறவியின் பயனை உணர்ந்தார். ராமபிரானின் திருக்கல்யாண குணங்களில் திளைத்து, தன்னை மறந்து தொழுதார். அதன்பின்னர், நாவில் குடிகொண்ட ஸரஸ்வதியாலும், பிரமனின் அருளாலும் ராமாயணத்தை எழுதத் தொடங்கினார்.
சீதா ராமனின் கல்யாணம் முடிந்து, அயோத்தியில் அவர்கள் வசித்த காலத்தை அத்புதமாக வர்ணித்தார். பின்னர் அயோத்யா காண்டத்தில் ராம பட்டாபிஷேகத்திற்கான ஏற்பாடுகள் தொடங்கின.
மாமன்னன் தசரதன் தனது மைந்தனுக்கு முடிசூட நினைத்தான். ஏற்கனவே நாட்டில் அரசியல் குழப்பங்கள் சரியில்லை. இதென்ன குடியாட்சியா? அல்லது முடியாட்சியா? என மக்கள் கிளர்ச்சி செய்யத் தொடங்கி விட்டனர். தசரதன் ஆட்சிப் பொறுப்பை ஏற்றதே சரியில்லையென்று ஒருசில எதிர்ப்பாளர்களும் வழக்கு தொடுத்துள்ளனர். இந்நிலையில் தனது மகன் ராமபிரானுக்கு முடிசூடுவது இயலுமா? என தசரதன் தவியாகத் தவித்தான்.
“சரி… மக்களைக் கொண்டு வாக்களிக்க வைக்கலாம். மக்கள் ராமபிரானை விரும்பினால் அவர்களே பெருவாரியான வாக்களிப்பில் ராமனைத் தேர்ந்தெடுக்கட்டும்“ என நினைத்து, தசரதன் சபையைக் கூட்டினான்.
இந்நேர்முக வாக்கெடுப்பில் எவ்வித குளறுபடியும் நேரிடாது என நினைத்து (Exit poll) கருத்துக்கணிப்பு நடத்தினான். பூமியே அதிரும்படி அயோத்தி மக்கள் “ராமபிரானுக்கு ஜே” என்றனர். கருத்துக்கணிப்பு மகத்தான வெற்றி. ஒவ்வொருத்தரும் ராமனின் குணங்களைத் தொடர்ச்சியாகப் புகழ்ந்தனர். மன்னன் மட்டற்ற மகிழ்வெய்தினான்.
ஆனாலும் ஒரு குறையுண்டு. “ஒட்டுமொத்தமாகக் கருத்துக்கணிப்புகள் வெற்றி பெறுவதில்லையே! அரசன் மக்களின் அறியாமையை பயன்படுத்தி, தனது மகனுக்கு சாதகமாக கருத்துக்கணிப்பு வெளியிட்டான்“ என்று ஊ(ட)கங்கள் வம்பளக்கலாம்!
வசிஷ்டர் இங்கு ஒரு தந்திரம் செய்தார். “ராமன் விஷ்ணுவைப் போன்றவன்” எனும் குறியீட்டை (Hashtag) பரவச் செய்தார். அதாவது,“வேதங்கள் விஷ்ணுவின் குணத்தைப் புகழ்கின்றன; அவனே ராமன் என்றால், விஷ்ணுவின் பெருமையை மறுக்க இயலாதாப்போன்றே, ராமனின் பெருமைக்கு வேறு சான்று தேவையில்லையே!!”
எனவே,“வேதம் எனும் இயந்திரத்தின் துணைகொண்டு – அதாவது, வேதத்தில் உள்ள வாக்யங்கள் யாருடைய பெருமை பேசுகின்றனவோ! – அவனே பரம்பொருள்; தற்போது ராமபிரானாக அவதரித்துள்ளான்; அவனே நமது தலைவன்“ என்பதை நிலைநிறுத்த வசிஷ்டர் முயன்றார்.
“பேத, அபேத வாக்யங்களில் முன்பின் முறைகேடுகள் நடக்கலாம். இதனால் வேதத்தை, நம்பிக்கையான ஓட்டு இயந்திரமாகக் கருத முடியாது“என்ற வீணர்களின் வாதத்தை முறியடித்து, சாத்விகர்கள் அனைவரும் வேதத்தின் வழியில் ராமனையே கொண்டாடினர்.
இதற்குத் துணையாக வால்மீகியின் கேள்விகளும், ஆரண்யத்தில் மஹரிஷிகளின் ஸ்தோத்ரங்களும், தாரை, வாலி, விராதன், கபந்தன், மண்டோதரி, ராவணன் முதலானோர் வாக்கியங்களும் நிலை நின்றன.
பரமாத்மாவின் பெருமை கூறும் வேதத்தை எவராலும் தடுக்க (Hack செய்ய) முடியாது என்பதை அனைவரும் நன்கு உணர்ந்தனர். வேதத்தின் தேர்ந்தெடுப்பில் எந்த குளறுபடிகளும் நடக்க வாய்ப்பேயில்லையன்றோ! அமலன், நிமலன், நின்மலன் என்றெல்லாம் வேதத்தால் கொண்டாடப்படும் நிர்மல சீதாராமன் புகழ் என்றுமே ஜகத்தில் நிலைத்துள்ளதே!
எனவே வேதவாக்யங்களின் வாக்கெண்ணிக்கையின் அடிப்படையில் நிர்மல சீதாராமன் அயோத்திக்கு மட்டுமல்ல, அகில உலகிற்கும் அவனே காரணன் என்பதை உணரலாம். ஏனெனில் வேதத்தில் குளறுபடி நடக்கவும், குறை கூறவும் வாய்ப்புகளே இல்லையன்றோ!
“உடனடியாக ஆசிரியர் பணிக்குத் திரும்ப வேண்டும். பிள்ளைகளின் எதிர்காலம் ஆசிரியர்களின் கைகளில்தான் உள்ளது. வேலை நிறுத்தத்தில் ஆசிரியர்கள் ஈடுபடுவது சட்டத்திற்குப் புறம்பானது. அரசாணையை மீறும் ஆசிரியர்கள் தண்டனைக்கு உள்ளாவார்கள்” என்று அசுரகுல வேந்தன் இரண்யகசிபு அரசாணை பிறப்பித்தான்.
ஏன்? என்னவாயிற்று? பணி நிரந்தரம், ஓய்வூதியம், விடுமுறை அதிகரிப்பு, ஊதிய உயர்வு, அகவிலைப்படி இதுபோன்ற காரணங்களுக்காக பாடசாலை ஆசிரியர்கள் எவராவது போராட்டம் நடத்துகிறார்களா?
இரண்யகசிபுவை எதிர்க்கும் துணிவு எவர்க்கும் கிடையாதே! பின் எதற்காக இந்த அரசாணை?
விஷயம் இதுதான்…. இரண்யகசிபு, உக்ரமான தவம் செய்து ப்ரம்மதேவனை ஆராதித்தான். அகமகிழ்ந்த பிரமனும் விசித்ரமான வரமொன்றை அவனுக்கு அளித்தார். இதனால் கர்வம் கொண்ட அவன்,“தன்னை எதிர்ப்பவர் எவரும் இலர்“ என இறுமாந்தான். அகந்தையும், ஆணவமும் தலைதூக்கிய காரணத்தால், வேத நன்னெறியினை மறந்தான். வேதவொலி எங்கும் கேட்கக்கூடாது; எவரும் வைதிகமான காரியங்களைச் செய்யக் கூடாது என ஆணையிட்டான்.
குறிப்பாகப் பாடசாலைகளில் வேதாத்யயனம் செய்விப்பதற்குப் பதிலாக, தனது சரித்ரத்தையும், தனது புகழையுமே பாடமாக போதிக்க வேண்டும் என்றான். ஆசிரியர்கள் சுதந்திரமாக மாணவர்களுக்கான பாடத்திட்டத்தை தயார் செய்யாமல், நாஸ்திகனான தனது பெருமை பேசுவதாகவே அட்டவணை தயாரிக்க நிர்பந்தம் செய்தான். இதனால் பிள்ளைகளின் எதிர்காலம் கேள்விக்குறியானது.
இரண்யகசிபுவின் அடக்குமுறைக்கு பயந்தும், காசுபணத்திற்கு ஆசைப்பட்டும் சண்டா, மர்கர் எனும் சில ஆசிரியர்கள் மட்டும் இதற்குக் கட்டுப்பட்டனர். ஏனென்றால், அவர்களுக்குத், தங்களின் வாழ்க்கை முக்யமே தவிர படிக்கும் பிள்ளைகளை குறித்து கவலைப்படவில்லை.
ஆனால், மகரிஷி, மகாத்மா சுக்ராசார்யார், இந்த அரசாணையை எதிர்த்தார். “மாணவர்களுக்கு நன்னெறியை போதிக்க வேண்டுமேயன்றி நாஸ்திகனான மன்னனின் கதையை பாடமாக போதிக்க முடியாது” என வாதிட்டார்.
வேதநெறியிலிருந்து விலகி மனம்போனபடி வாழும் மன்னனின் கொள்கையை மறுத்தார். “கவனிப்பும், கண்டிப்பும் இல்லாதுபோனால், மாணாக்கர்களின் மனோநிலை சிதைந்துவிடும். நாகரிகமற்ற பாடத்திட்டங்களை செயல்படுத்த இயலாது!” என துணிந்து பேசினார்.
ஏனைய ஆசிரியர்கள், காசு பணத்திற்கு அடிமையாகி தங்களது கொள்கைகளை தனது காலடியில் சமர்ப்பித்து சரணாகதி செய்துள்ள போது, சுக்ராசார்யர் மட்டும் இதை எதிர்ப்பதை இரண்யனால் ஏற்க முடியவில்லை.
அதனால்தான் இந்த அரசாணையை பிறப்பித்தார். தெய்வநிந்தனை செய்யும் அரசரிடம் கைகட்டி சேவகம் செய்வதை விரும்பாத சுக்ரர் தனது அரசுப்பணியை துறந்தார். “சுக்ர நீதி சாஸ்த்ரம்” எனும் ஒப்புயர்வற்ற நூலினை இயற்றினார். தனது தனிப்பட்ட பங்களிப்பினால், சமூகத்திற்கு சிறந்த வழிகாண்பித்தார்.
அசுர குருவாகவிருந்தும் ஆத்மகுணம் கொண்ட மகாத்மா சுக்ராசார்யரைப் போற்றுவோம். அவர் காட்டிய வழி நடப்போம். அவரின் வேலை நிறுத்தம் மாணவர்களின் மேன்மைக்காகவே என்பதினை உணர்ந்திடுவோம்.
இப்படி காசுக்காக விலைபோகும் ஆசிரியர்களை இனம் கண்டுகொண்டு, அவர்களை விடுத்து, நல்வழி காட்டும் நல்லாசிரியர்களையே நாம் நாடி, ஆத்ம ஜ்ஞானத்தைப் பெற வேண்டும் என்கிறார் சுவாமி தேசிகன்.
Note: This post is available both is English & Tamil. Scroll down to read both the articles.
யாகம் செய்தால் பதவி கிடைக்குமா?
No Politics
வேதம் என்பது இரண்டு பெரும் பிரிவாக உள்ளது. ஒன்று, யாகம், யஜ்ஞம், தானம், தவம் முதலியன செய்வதைக் கூறுகிறது. மற்றொன்று, வேதாந்தம் – அதாவது உபநிஷத் பாகம் எனப்படுகிறது. இதில்தான், ஸ்ரீமந்நாராயணனை அடைவதாகிய மோட்சம் எனும் பெரும் பதவி கிடைக்கும் வழி கூறப்படுகிறது.
யாகம், யஜ்ஞம், தவம் முதலியவை, இங்குள்ள வாழ்க்கையின் பயன்களை அடைவதை விளக்குகிறது. அதாவது, இம்மைப் பலன்களான வீடு, வாகனம், செல்வம், புத்திர பாக்கியம், பட்டம், பதவி, புகழ், போகம், மழை, மனைவி, மக்கள் என எதையும் பெறலாம்.
உதாரணமாக, ஒருவருக்குக் குழந்தையில்லையென்றால், அவர் “புத்ர காமேஷ்டி” எனும் யாகம் செய்தால் புத்திர பாக்கியம் உண்டாகும். நாட்டில் துர்பிக்ஷம் நீங்கி சுபிக்ஷம் ஏற்பட வேண்டும் எண்றால் “காரீரீ” எனும் ஒரு யாகம் செய்ய வேண்டும். அதே போன்று, நிலையான செல்வம் வேண்டுமென்றால், வாயு தேவதையைக் குறித்த யாகத்தைச் செய்ய வேண்டும்.
இதுபோன்றே, வாஜபேயம், பௌண்டரீகம், அச்வமேதம், ராஜசூயம் போன்ற பலவிதமான யாகங்கள் உண்டு. இவை ஒவ்வொன்றிற்கும் ஒவ்வொருவிதமான பலன்கள் உண்டு. இதில் பதவியளிக்கும் யாகம் அச்வமேதம் என்பதாகும்.
அதாவது பெரிய பதவியான இந்த்ர பதவியை ஒருவன் ஆசைப்பட்டால், அவன் செய்ய வேண்டியது, அச்வமேத யாகமாகும். ஒன்றல்ல, இரண்டல்ல நூறு அச்வமேத யாகம் செய்தால் நிச்சயம் இந்த்ர பதவி கிடைக்கும். நம்முடைய Accidental PrimeMinitster கட்டுரையில் நகுஷன் இந்த்ர பதவியைப் பெற்றமை காண்க.
“தேவேந்திரன்” எனும் பதவியைப் பெற ஒருவன் நூறு அச்வமேத யாகங்கள் செய்ய வேண்டும். சகரன் எனும் மாமன்னன், ப்ராசீன பர்ஹி: எனும் அரசன், நகுஷன், ப்ரஹ்லாதனின் பேரன் பலி சக்ரவர்த்தி முதலியவர்கள் நூறு யாகங்கள் செய்தவர்கள்.
ஒருவேளை இவர்கள் அந்த பதவியை விரும்பி யாகம் செய்யவில்லையானாலும், யாகத்தின் பலனாக பதவி, தானே, இவர்களைத் தேடி வரும்! அப்படியென்றால், தற்போதுள்ள இந்த்ரனின் நிலை என்னவாகும்?
வேறென்ன? பதவி நீக்கம்தான்!! புதியதாக ஒருவர் தகுதி பெற்றவராக இருந்தால், பழைய இந்த்ரன், தானாகவோ அல்லது வலிந்தோ பதவியிலிருந்து விலக வேண்டிவரும். இதனால் தேவேந்திரன் எப்போதும் விழிப்புடன் இருப்பான். எவராவது யாகம் செய்யவாரம்பித்தால்,“எனது பதவிக்கு ஆபத்து” என பயந்து, எவ்வகையிலாவது அதைத் தடுக்க முயலுவான்.
அவ்வகையில்தான், சகரனின் யாகக் குதிரையைக் கவர்ந்து யாகத்தைத் தடுத்தான்; பலி சக்ரவர்த்தியைத் தடுக்க பகவானை வேண்டினான். (பலியின் கதை விளக்கம் பின்னர் பார்க்கலாம்). மேலும், தனது பதவி நீடிக்க, தான் நேரடியாக ஈடுபடாமல், தனது மனைவி இந்த்ராணியைக் கொண்டு கோயில், குளங்கள், காசி, ராமேச்வரம் முதலிய இடங்களில் பரிகார பூஜை செய்வது போன்று பூஜைகள் செய்தான். பதவிக்காகத்தானே எல்லாம்!! தன் பதவியைக் காத்துக் கொள்ள, மனைவி மூலமாகப் பூஜைகள் செய்தாலும், மற்றவர்களின் தெய்வீக நாட்டத்தில் குறுக்கிடுவதும், இடையூறு செய்வதும் இந்த்ரனின் மனோபாவம். யாகம் செய்தால் பதவி கிடைக்கும் என்பதையுணர்ந்துதான், தொடர்ந்து தடங்கல் செய்து வருவதையும் காணலாம்.
ஆனால், இதுபோன்ற யாகங்களை ஒரு சிறு தனி அறையில், கொசு, கரையான் ஒழிப்புப் போன்று, புகைபோட்டு செய்துவிட முடியாது. மிக ப்ரம்மாண்டமாகச் செய்ய வேண்டும்.
நிலையற்ற இந்த்ரன் முதலான பதவிகளைப் பெறுவதற்கு யாகங்களைச் செய்வதை விட்டு, நிலையான வைகுண்ட பதவியைப் பெற எம்பெருமானிடம் பக்தி செய்தாலேயே போதுமானது. இதனை நம் சுவாமி தேசிகன் நமக்குத் தெளிவாகக் காண்பிக்கிறார். நாம் அந்தப் பதவியைப் பெறுவதை, எவராலும் தடுக்கவோ விமர்சிக்கவோ இயலாதே!!
அன்புடன்
ஸ்ரீ ஏபிஎன் சுவாமி
NO POLITICS
Vedas are broadly divided into two parts. The first part talks about how one should do yagams (Yagnas), Dhaanam (charity) and Thavam (penance). The second part is the Vedantham or Upanishad part that describes the way we can get the exalted post of moksham (liberation) from Sriman Narayana.
Yaagams, dhaanams and thavams talk about the benefits that we can get through them on earth. That is, these practices tell us how to get material benefits like house, vehicle, wealth, offspring, social status, fame, prosperity, rain, wife, people and more. For example, a childless person can perform a yaagam called “Puthra Kaameshti” yaagam to beget children. Likewise, one can do a yaagam called “Kaariri” to get prosperity in the country and one should pray to Vaayu Bhagavan (Lord of the Wind) to get lasting wealth.
Like this, there are many yaagams such as VaajapEyam, Poundareekam, Ashwamedham, Raajsooyam and more. Each of these yaagams provide their own set of benefits. Out of these, Ashwamedha yaagam is known to give the post you desire. If anyone desires an exalted post like that of Lord Indra, one should do this Ashwamedha yaagam. But you can’t stop with one or two, you have to do 100 Ashwamedha yaagams to get the post of Lord Indra. The events that happened in the life of Nakushan, the Accidental Prime minister, are a testimony to this.
To get the position of “Devendran“, one has to do 100 Ashwamedha yaagams. People like Bali (grandson of Prahalad), a great king called Sakaran, a ruler called Praacheena Parhi and Nakushan are some of the people who have done 100 Ashwamedha yaagams.
Even if a person does not covet the post of Lord Indra, it will automatically come to them when they do 100 Ashwamedha yaagams. Imagine the plight of Lord Indra then! He should be ready to give up his post anytime, as the person who completes 100 Ashwamedha yaagams gets to become the next Lord Indra. This is why Lord Indra is always awake and stays on top of all that’s happening around the world. When anyone tries to do this yaagam, Lord Indra gets scared and does everything he can to stop it!
Once Sakaran was performing Ashwamedha yaagam, and Lord Indra stopped Sakaran’s horse out of fear. He prayed to Lord Vishnu to stop Bali from completing his yaagam. To top it, he indirectly sends his wife Indrani to do parihaaram (remedy/rectification for sins) just like how we go to temples like Kasi and Rameswaram to do pujas and parihaarams. All this effort just to hold on to his post!
He goes to any extent to hold on to his position. This is evident from the way he sends his wife to do pujas, intervenes in the lives of others and does his best to stop yaagams everywhere.
Of course, it is not easy to do these yaagams. You can’t do them in a closed room and we can’t just have a fire and smoke, just like the smoke we use to kill termites and ants today. These yaagams are elaborate and require a lot of time, money and effort.
But if you think for a moment, the post of Lord Indra is fleeting and can be occupied by anyone. So, instead of doing yaagams for such temporary posts, we can pray to Emperumaan to give us the highest post of moksham and a place in SriVaikuntam. This is what Swami Desikan explains to us so clearly. No one can stop or impede the efforts we take towards that permanent post.
“சட்டத் திருத்த மசோதா”- இன்று (21/01/19) ஶ்ரீஏபிஎன் சுவாமி அவர்கள் தாக்கல் செய்கிறார்.
சட்டத் திருத்த மசோதா
அரசியல் சட்டங்கள் கொண்டுவருவதும், பின்னர் மறுபடியும் அதில் திருத்தம் செய்வதும், அதற்குரிய நம்பிக்கை வாக்கெடுப்பு கோருவதையும் சகஜமாக இக்காலத்தில் காண்கிறோம். ஒவ்வொரு காலகட்டத்திற்கு ஏற்றாற்போன்று, அரசியலமைப்பு சட்டங்கள் மாறுதலுக்கு உட்படுகின்றன.“இத்தகைய மாறுதல்கள் தவிர்க்கவே முடியாதவை“ எனும் கருத்து, எங்கும் பரவலாக உள்ளது.
கணவன்-மனைவி உறவு, முறையற்ற உறவு, விவாகரத்து, இது முதலானவற்றில், நெறிமுறைப்படுத்துவதில் பெரும் தடங்கல்கள், தடுமாற்றங்கள் உண்டாகின்றன. பெருமான்மையான சபை உறுப்பினர்களின் ஆதரவு அல்லது எதிர்ப்புகளினால், நிலையான தீர்மானம் செய்ய முடியாமல் ஆட்சியில் உள்ளவர்கள் தடுமாறுகின்றனர். ஆனால். நமது முன்னோர்கள், இவ்விஷயத்தில் தெளிந்த மனத்துடன், மதிநுட்பத்துடன் சட்டமியற்றி ஆட்சிபுரிந்து வந்துள்ளனர். பின்புள்ளோர் தடுமாற்றமில்லாமல் அவ்வழி நடக்க வழிகோலுகின்றனர்.
மாமன்னன் துஷ்யந்தனின் கதையினில் ஒரு நிகழ்வைக் காணலாம்.
அவனது ராஜ்யத்தில் ஒரு பணக்காரன் இறந்துவிட்டான். அவனுக்கோ, வாரிசு இல்லை. “இனி இந்தப் பெரும் சொத்து யாருக்கு உரிமையானது?” எனும் கேள்வி உண்டானது. அப்போது துஷ்யந்த மஹாராஜா ஒரு சட்டமியற்றினார்.
“என் ராஜ்யத்தில், யார் யார் உறவுகள் இல்லாமல் உள்ளனரோ!, அவர்களுக்கு மன்னனாகிய நானே உறவினன்“ – அதாவது வாரிசு இல்லாதவர்களின் சொத்து, அரசாங்கத்திற்குச் சொந்தமானது. அவர்கள் சொத்தை அரசுடைமையாக்குவது என்பதே இதன் பொருள்.
இவ்விதம் வாரிசு இல்லாதவர்களின், அசையும், அசையா சொத்துக்கள், பணம் முதலியவை நாட்டுடைமையாக்கப்படும்போது, மக்கள் இருவகையில் பயனடைகின்றனர். ஒன்று அந்த பொருட்களின் உபயோகம், மற்றொன்று வரிச்சுமை நீங்குவது.
சரி! அதை விடுவோம். விஷயத்திற்கு வருவோம். துஷ்யந்தன் போட்ட சட்டத்திலும் சில ஓட்டைகள் உண்டு. இத்தீர்மானம் நிறைவேறினால், சட்டத்திலுள்ள ஓட்டைகளை சிலர் தங்களுக்கு சாதகமாக்கிக் கொள்வர். பின்னர் மறுபடியும் இதில் திருத்தம் கொண்டுவருவது, சில சமயம் இயலாததாகிவிடும். அதனால் துஷ்யந்த மஹாராஜா சட்டம் இயற்றும்போதே, மதிநுட்பத்துடன், பின்னாளில் எவ்வித இடைஞ்சலும் ஏற்படாவண்ணம் சட்டம் இயற்றினான்.
ஆம்! உறவுகள் இல்லாதவர்களுக்கு, மன்னன், “நானே உறவு” என்றான் அல்லவா! அதிலொரு அருமையான குறிப்பு (Point) வைத்திருந்தான். அதாவது,“மக்களே! எந்த உறவாக நானிருந்தால், எனக்கும், மற்றவர்களுக்கும் பாவம் நேரிடாதோ! அந்த உறவாக நானிருப்பேன்“ என்கிறான்.
இந்த சட்டம் குறித்த துஷ்யந்தனின் விளக்கவுரையை சபையில் கேட்கலாம்.
அதாவது ஒருவருக்குப் பிள்ளை இல்லையென்றால், அவரின் புத்திர ஸ்தானத்தில் மன்னன் இருக்கலாம். மற்றொருத்தருக்கு சகோதரன் அல்லது தந்தை இல்லையெனில் அந்த நிலையில் மன்னன் இருக்கலாம். ஆனால் ஒரு பெண்ணுக்குக் கணவன் இல்லையென்றால் – அதாவது அவள் கணவனால் கைவிடப்பட்டோ! அல்லது கைம்பெண்ணாகவோ இருந்தால், அதே உறவாக மன்னன் இருப்பதாகச் சொன்னால், அது இருவருக்கும் (பெண்ணுக்கும், அரசனுக்கும்) பெரும் பாவமன்றோ!
அத்தகைய பாபம் நேரிடாமல், அப்பெண்ணின் மகனாக, சகோதரனாக, தந்தையாக இருந்து காப்பாற்றுவது, அரசனுக்குப் பெருமைதானே! இதைத்தான் துஷ்யந்தன் அரசாணைக் குறிப்பில் தெளிவாகக் குறிப்பிட்டான்.
ஸ்ரீக்ருஷ்ணனின் கீதாசாஸ்த்ரத்திற்கு அத்புதமான வ்யாக்யானம் அமைத்த வேதாந்த தேசிகர், இதே பாணியில்,பதினெட்டு அத்யாயங்களின் செழும்பொருளை, ஒரேயொரு ச்லோகத்தினால் அழகாக விளக்குகிறார்.
ஸுதுஷ்கரேண சோசேத் ய: யேந யேந இஷ்ட ஹேதுநா |
ஸ ஸ தஸ்யாஹம் ஏவேதி சரம ச்லோக ஸங்க்ரஹ ||
“இவ்வுலகிலுள்ள மக்கள், நிலையற்ற பல பலன்களை வேண்டி அலைகின்றனர். அவைகளைப் பெற முடியாமல் மேன்மேலும் இன்னலுறுகின்றனர். குறிப்பாக,‘யாரிடம் சென்று கேட்பது? எப்படிக் கேட்பது‘ என்பதும் தெரியாமல், திகைக்கின்றனர். இம்மை மற்றும் மறுமை எனும் அனைத்து பலன்களையும் அளிப்பவன் நானே! எனவே, என்னைச் சரணடைபவன், அனைத்துத் துன்பங்கள் துயரங்களிலிருந்தும் விடுபடுகிறான். பதினெட்டு அத்யாயமுள்ள கீதையின் திரண்டபொருள் இதுவே“ என விளக்குகிறார்.
அதாவது கண்ணனைச் சரணடைவதே நமது அனைத்துத் துக்கங்களினின்றும் விடுதலையளிக்கும் என்பதினை உணர்ந்து அவன் திருவடிகளைப் பற்றிக் கொண்டு மேலான சுகம் எய்தலாம்.
இத்தகைய மேலான சட்டம் நம்மைத் திருத்துவதற்காகவே கண்ணனால் நிறைவேற்றப்பட்டிருக்கும்போது, இன்னமுமா நாம் திருந்தாமல் இருப்பது?
மன்னன் துஷ்யந்தன் “பாவம் ஏற்படாமல்“, படு ஜாக்கிரதையாக சட்டம் இயற்றினான். மாமாயன் கண்ணன்,“பாவங்களைப் போக்குகிறேன்“ எனும் சட்டத்தை ஏற்படுத்தினான்.இவ்விரண்டுமே திருத்தங்கள் தேவைப்படாதது. ஆனால் நமது உள்ளத்தைத் திருத்தக் கூடியது.
We Kalakshepa shishyas of Sri APN Swami had the bhaghyam to learn two Desikan Prabhandam “Thiruchinnamaalai” and “Mummanikovai” during this anadhyayana season. Swami chose “Mummani Kovai” since he wanted to teach us the vaibhavam of Devanathan and visit “Pennai Aatru utsavam” at Thiruvahindrapuram which fell this year last saturday i.e 19-Jan-2019. Swami Desikan’s Devanayaka Panchasat details this “Pennai Aatru” utsavam too.
After learning Mummanikovai as a grand finale, kalakshepa Shishyas had the opportunity to visit Thiruvahindrapuram on 19-Jan-2019 and had the bhaghyam to take part in the utsavam with family/friends which includes Devanathan trying to get back Desikan who started on his journey from Thiruvahindrapuram to Srirangam. Basically, Perumal chases Swami Desikan and asks him to return back to Thiruvahindrapuram. This utsavam includes a grand Thirumanjanam for Selvar, Satari and Desikan in a place called “Nathapattu” on the banks of river Pennai Aaru.
Adiyen, happy to share some 4 trip Anubhava writeups by kalakshepa Shishyas who attended the function.
Adiyen is sure many will have the eagerness to enjoy this utsavam next year.
Adiyen Dasan
Rajaram
Photos:
Desikan gave his archathirumeni to Devanathan which is true “Nadu Pughazhum Parisu”. Devanthan showcases his bhakthi towards Desikan and thus sets a great example to showcase bhakthi.
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
Anubhavam of Smt Archana Mohan
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
Nathapattu – A blissful day drenched in Desikar Anubhavam!
It is beyond adiyen’s capacity to speak about what our APN swami made us to experience throughout the day! Below, is a short glimpse of our anubhavam!
Nathapattu is a village 7 kms before Thiruvendhipuram. River pennai flows here. There is a mandapam dedicated in this village where, Devanatha perumal and Desikar gives us dharshan on this particular day of every year!
The mandapam was jam packed with devotees with kavithargiga simham at the middle with Devanatha perumal!
How fortunate we were to join the electrifying goshti during, thirumanjanam.
Followed by Theerthavari!
Taking Holy dip in the Holy place on the Holiest day! Where, perumal appeared in this pennai river with the ever inseparable Thayar!
Perumal and Desikar returned back to the mandapam and we all received theertham to head back home!
The Desika Nayaki bhava prabandham by swami Desikar – Mummanikkovai was relished during kalakshepam and in turn made us to get the blessings of Devanathan’s lotus feet!
Praying to our Acharyan APN Swami who is ever affectionate towards us(the most fallen souls) to read and understand more such stotras and works of Desikar . Which, will be the most pleasing kainkaryam to perumal!
Adiyen
Archana Mohan 🙏
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
Anubhavam of Sri Venkatesh Swami
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
Yes it was truly a pleasure to have participated in grand function.
What was more satisfying was the participation of the entire village today. Which we rarely see. The locals were more involved than most of the people who follow our (Desika) Sampradaya.
It’s a big lesson for Adiyen to learn from this event. 🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
Anubhavam of Sri Nambhi Swami
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
Really wonder how such kshethram specific celebrations are carried on over ages with the active support of the respective villagers. How many of us know of such specific celebrations? Probably very few. Fortunate that Swami highlights such Utsavams in his Kalakshepam and reminds us of our past glory and the Divine experiences of Mahapurushas vis a vis the Perumal. And yesterday was an occasion where he led us to such an awesome experience!
Bhagyam to have been there in Nathapattu with Bhagawathas, Veda Goshti and the exclusive Prabhanda Goshti. Thiruvahindipuram has an exclusive way of rendering Prabhandam which was divine to hear!
Hope Swami leads us to many more of such episodal Utsavams in many more Kshethrams and we have the Bhagyam to join him. Adiyen Dasan.
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
Anubhavam of Sri Aravamudhan Swami
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
My poorveekam is thiruvahinthirapuram, even then I got to know about this utsavam only through our Swami. Just after reading his blog on this utsavam, decided then itself to be part of this special day.
It was a totally blissful day on all aspects – the ghosti there, thirumanjanam to perumal and swami desikan. The villagers involvement in participating in this utsavam.
As we were wading through the muddy waters for the theerthavaari, I stopped myself at a point as the localites crowd overtook me and the place for theerthavari was fully occupied. At this moment as I was wading through, i was fully realizing the words written by swami on the incident and experienced Lord Devanathan’s abaara karunai on Swami Desikan.
To summarize, it was a day that can be only experienced and can’t be explained by a person like me due to my shortcomings in expressing the same.
Want to make it with many more TNT members next year and celebrate being there fully from morning to night.
Pranams to Swami for creating this opportunity🙏🏼🙏🏼
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
Anubhavam of adiyen (Sri Rajaram Swami)
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
Yesterday’s utsavam was truly blissful and well attended by many first timers like adiyen.
The relationship between Devanatha Perumal and our Swami Desikan is something each one of us to imbibe from, while writing this adiyen experience Goosebumps… . When supreme Paramathma chases Swami Desikan to stop him to HIS fold only goes to prove how great our Swami Desikan is, while we still restrict ourselves only in contemplating whether to attend the utsavams or postpone to next opportunity.
It’s purely by our acharya anugraham that we had the blissful opportunity to enjoy the utsavam and theerthavari under direct guidance of our Swami. The eloquence of Prabandam recitation in an unique style was indeed a feast to body, mind and soul… ofcourse adiyen feeling very shameful of being mere a mute listener among the revered ghoshti not knowing any Pasuram… With acharya anugraham adiyen hopes to learn atleast a few of them to recite along during the next utsavam 🙏🙏🙏🙏
This is the first time ever adiyen had the bhagyam of enjoying the thirumanjanam at such closed quarters… trust me, even now when adiyen close my eyes Devanatha Perumal gives a wonderful sevai with HIS consorts as well as Swami desikan with his beautiful n cute shikha😊 (pin azhagu)… It is given to understand that this thirumeni is Swami Desikan himself vaarthedutha thirumeni during the Shilpi Jayam incident. No wonder this thirumeni has great Brahma Thejas.
Normally during theerthavaris both perumal and Desikan will immerse together. The uniqueness of this theerthavari is that Swami Desikan will be at Perumal’s thiruvadi while theerthavari. So, Desikan’s theerthavari would literally mean from Devanatha Perumal’s thiruvadi theertham. It was shear adiyongal’s bhagyam that each one of us enjoyed this blissful utsavam to our hearts’ content.
Overall the day was well spent with Bagavathas, Acharyan, Desikan and Perumal…. As the icing, we had a great time with our Swami while travelling back…..Adiyongal request our Swami to spearhead many such trips to enable us ‘practical’ anubhavams….with pranams and kruthaknaigal….. dhanyosmi…. dasanu dasan
சமீபத்தில் நண்பரின் குடும்பத்தினர் காஞ்சிபுரத்திற்குச் சென்று வந்தனர். எனக்குத் தெரிந்த ஆட்டோக்காரரை வாடகைக்கு அமர்த்திக் கொடுத்திருந்தேன். அதன்மூலம், திருப்புட்குழி உட்பட, எல்லா திவ்யதேசங்களையும் சேவித்து த்ருப்தியாக வந்தனர். “வரதன் சன்னிதியில்தான் ஒரே கூட்டம். சபரிமலை, மேல்மருவத்தூர் கும்பல் தாங்க முடியவில்லை” என்றார் நண்பர் ஸ்ரீநிவாஸன்.
“அதனாலென்ன! சேவித்தீர்களல்லவா?” என்றேன்.
“ம்…….ஹும்.. பெருமாளையெல்லாம் நன்றாகத்தான் சேவித்……தே……ன்” என் இழுத்தார்.
“ஏனிந்த அலுப்பு?” என்றேன்.
“அதொன்றுமில்லை…. இந்த பல்லி தரிசனம்தான் செய்யமுடியவில்லை” என்றார் ஏக்கத்துடன்.
“காஞ்சிபுரத்தில் வரதன் சன்னிதியிலுள்ள தங்க பல்லி, வெள்ளி பல்லி தரிசனம் World famous ஆயிற்றெ! தவிரவும் அதுதானே Tourist Attraction.” அதுதான் அவர் வருத்தம்.
“ஏம்பா! பகவத் தரிசனம் ஆயிற்றா? என்றால் பல்லி தரிசனம் ஆகவில்லை என்கிறாயே?!”
“உனக்குத் தெரியாதா? அந்த தங்க பல்லி, வெள்ளி பல்லிகளை தரிசித்தால், தோஷம் நீங்குமே! பல்லி மண்டபம்….. அதாம்பா! அந்தக் கூடம் full of crowd…. போகவே முடியல” என்றார் முன்னைவிட வருத்தத்துடன்.
“பகவத் தரிசனத்தால் போகாத தோஷம், பல்லி தரிசனத்தால் போகுமா?” என் மனதின் ஓசை.
“அவரின் அறியாமை கண்டு வியந்தேன் என்பதைவிட வருத்தமுற்றேன் என்பதே சரி”.
“அதுசரி, பல்லி கூடம் தரிசிக்கவில்லை; ஆனால் பள்ளிக்கூடம் தரிசித்தாயா?!” என்றேன்.
“என்றுமே, நான் குழப்புபவன் என்று அறிந்திருந்ததால், இப்போது மீண்டும் விசித்ரமாகப் பார்த்தார். விரிந்த அவரது நெற்றியில் விபூதிப் பட்டைகளாக சுருக்கங்கள்.”
“பல்லியா? பள்ளியா?” தொலைக்காட்சி தொகுப்பாளினி போன்று எனது தமிழ் உச்சரிப்பில் அவர் தடுமாறுவது தெரிந்தது.
“ஒழுங்காகத் தமிழ் பேசினாலேயே ஊருக்குள் குழப்பம்தான்” என நினைத்துக் கொண்டே “ஆமாம்! பள்ளிக்கூடம்! பள்ளிக் கூடம்!” என்றேன் அழுத்தி……..
“நண்பனே! பல்லி தரிசனத்திற்காகக் காத்திருந்தீரே! அந்தக் கூடத்தின் (மண்டபத்தின்) பெருமை அறிவீரோ?”
“பகவத் ராமானுஜருக்கு ஏற்பட்ட சந்தேகங்களுக்கு விடையாக, வரதன் திருக்கச்சி நம்பிகளிடம் ஆறுவார்த்தை பேசிய மண்டபம் அது!! நம் சம்ப்ரதாயத்தின் முதல் குருவான வரதன், பாடம் நடத்திய பள்ளிக்கூடம்”.
“பின்னாளில், நடாதூர் அம்மாள், ஸ்ரீபாஷ்யத்தை, சிஷ்யர்களுக்குக் காலட்சேபம் சாதித்த (போதித்த) பள்ளிக்கூடம். இங்கு, தான்பயின்றதைத்தான், சுதர்சனசூரி பின்னாளில் பெரிய புத்தகமாக ஸ்ரீபாஷ்ய விரிவுரையாகத் தொகுத்தார்”.
“இதே பள்ளிக்கூடத்தில் தான் நடாதூர் அம்மாள் மூலமாக சிறுவன் வேங்கடநாதன் (வேதாந்த தேசிகன்) முதல் பாடல் (nursery rymes)பயிற்றுவிக்கப்பட்டார். அதாவது வாத்ஸ்ய வரதகுரு எனும் நடாதூர் அம்மாளால் நன்கு ஆசீர்வாதம் செய்யப்பட்டார். அந்த சித்திரத்தை இன்றும் பல்லி கூடத்தின் அருகேயுள்ள பள்ளிக்கூடத்தின் மேற்கூரையில் காணலாம்”.
“வருடந்தோறும் புரட்டாசி ச்ரவணத்தில், வரதனை சேவிக்க வரும் தேசிகன், முதலில் இந்த பள்ளிக்கூடத்தை சேவித்து, தனது ஆசார்யர்களை மானசீகமாக வணங்குகிறார்”.
“ஆகையால்தான், விவரமறிந்த பெரியோர்கள், இங்கு முதலில் விழுந்து சேவித்துவிட்டுப் பின்பு உள்ளே வரதனை சேவிக்கச் செல்வர். நாமும் ஸம்ப்ரதாய நல்லறிவுபெற, நமக்கிது பள்ளிக்கூடம்தானே!” என்றேன். “இனி அடுத்தமுறை காஞ்சிக்குச் சென்றால், பல்லி தரிசனத்தைவிட, ஆசார்யார் அநுக்ரகம் பெற, நம் பாவம் போக்கும் பள்ளிக்கூடத்தைக் கட்டாயம் தரிசித்து வருவேன்” என்றார்.
கச்சிவாய்த்தான் மண்டபம் என வழங்கும் வரதன் சன்னிதி பின் மண்டபத்தை இனி முதலில் சேவித்து, பின்னர், பெருமாளை சேவிக்க நாமும் பழகிக் கொள்ளலாம்.
Sri APN Swami 